Hoe galstenen worden behandeld

Als bij u galstenen zijn vastgesteld, heeft u hoogstwaarschijnlijk een behandeling nodig, tenzij ze geen symptomen veroorzaken. In dat geval zal uw arts bepalen of behandeling nodig is, afhankelijk van uw individuele situatie. Als u behandeling nodig heeft, is een operatie (cholecystectomie) waarschijnlijk wat uw arts zal aanbevelen.

Heel goed / Emily Roberts

Chirurgie

Een operatie om de galblaas te verwijderen is de meest gebruikelijke manier om symptomatische galstenen te behandelen.

Galblaasoperaties, cholecystectomie genaamd, is een van de meest voorkomende operaties die volwassenen hebben.

Gelukkig kun je prima leven zonder dit orgel. Een zeer klein percentage kan echter diarree krijgen door de toename van gal die in de dunne darm stroomt. In de overgrote meerderheid van de gevallen stroomt de gal rechtstreeks uit de lever via de kanalen en in de dunne darm en zijn er geen merkbare veranderingen in de spijsvertering.

Laparoscopische cholecystectomie

De standaardoperatie om uw galblaas te verwijderen heet laparoscopische cholecystectomie Bij deze operatie maakt de chirurg een aantal kleine incisies in uw buik en brengt hij chirurgische instrumenten en een miniatuurvideocamera in. De camera stuurt een vergroot beeld van binnenuit uw lichaam naar een videomonitor, waardoor de chirurg uw organen en weefsels van dichtbij kan bekijken.

Terwijl hij naar de monitor kijkt, gebruikt de chirurg de instrumenten om uw galblaas zorgvuldig te scheiden van uw lever, kanalen en andere structuren. Uw cystische kanaal wordt vervolgens doorgesneden en uw galblaas wordt verwijderd via een van de kleine incisies.

Omdat de buikspieren bij laparoscopische chirurgie niet worden doorgesneden, hebben patiënten minder pijn en minder complicaties dan na een operatie met een grote incisie over de buik.

U kunt vaak dezelfde dag naar huis, met een week aan beperkte activiteit thuis.

Open cholecystectomie

Als de chirurg obstakels voor de laparoscopische procedure ontdekt, zoals infectie of littekens door andere operaties, moet het operatieteam mogelijk overschakelen naar een open operatie. In sommige gevallen zijn deze obstakels bekend voordat uw operatie plaatsvindt en is er een open operatie gepland. .

Het wordt een "open" operatie genoemd omdat de chirurg een incisie van 5 tot 8 inch in uw buik moet maken om uw galblaas te verwijderen. Dit is een grote operatie en kan tot een week verblijf in het ziekenhuis en nog enkele weken tot een maand thuis herstel vergen.

Open chirurgie is vereist bij ongeveer 5 procent van de galblaasoperaties.

Mogelijke chirurgische complicaties

De meest voorkomende complicatie van een galblaasoperatie is een beschadiging van de galwegen. Een gewonde galbuis kan gal lekken en een pijnlijke en mogelijk gevaarlijke infectie veroorzaken. Milde verwondingen kunnen soms niet-chirurgisch worden behandeld. Ernstig letsel is echter ernstiger en vereist een aanvullende operatie.

Als zich galstenen in uw galkanalen bevinden, kan de chirurg endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP) gebruiken om ze vóór of tijdens de galblaasoperatie te verwijderen. Zodra de endoscoop zich in uw dunne darm bevindt, lokaliseert de chirurg het aangetaste galkanaal. Een instrument op de endoscoop wordt gebruikt om het kanaal door te snijden en de steen wordt opgevangen in een klein mandje en met de endoscoop verwijderd.

Af en toe krijgt een persoon die een cholecystectomie heeft ondergaan weken, maanden of zelfs jaren na de operatie de diagnose galsteen in de galwegen. De tweestaps ERCP-procedure is meestal succesvol bij het verwijderen van de steen.

Procedures en therapieën

Niet-chirurgische benaderingen worden alleen gebruikt in speciale situaties, zoals wanneer uw aandoening het gebruik van verdoving verhindert, en ze worden alleen gebruikt voor cholesterolstenen. Stenen komen ongeveer de helft van de tijd terug na een niet-chirurgische behandeling.

Deze behandelingen zijn onder meer:

Orale oplostherapie: Geneesmiddelen gemaakt van galzuur worden gebruikt om de stenen op te lossen. De medicijnen - Actigall (ursodiol) bijvoorbeeld - werken het beste voor kleine cholesterolstenen die beperkt in aantal zijn. Het kan maanden of jaren duren voordat alle stenen zijn opgelost, als ze dat al doen. Beide geneesmiddelen veroorzaken milde diarree en chenodiol kan tijdelijk het cholesterolgehalte in het bloed en het leverenzym transaminase verhogen.
Extracorporale schokgolflithotripsie (ESWL): deze behandeling maakt gebruik van schokgolven om stenen op te breken in kleine stukjes die door de galwegen kunnen gaan zonder blokkades te veroorzaken. Aanvallen van galkoliek (intense pijn) komen vaak voor na de behandeling en het slagingspercentage van ESWL is niet erg hoog. Resterende stenen kunnen soms met medicijnen worden opgelost. Deze behandeling wordt zelden toegepast.
Endoscopische retrograde cholangiopancreatografie (ERCP): zoals hierboven vermeld, gebruiken chirurgen soms ERCP, een combinatie van endoscopie en röntgenfoto's, om stenen uit het gemeenschappelijke galkanaal te verwijderen.
Percutane cholecystostomie: deze minimaal invasieve procedure omvat het plaatsen van een katheter in uw galblaas om ontstekingen te verlichten, vaak totdat u een operatie of een andere behandeling kunt ondergaan.Sommige stenen kunnen zelfs na een paar weken door de katheter worden verwijderd door de baan groot te maken genoeg om extractie mogelijk te maken, maar deze methode wordt niet vaak gebruikt.

Alternatief medicijn

Hoewel onderzoek naar het gebruik van alternatieve geneeswijzen bij de behandeling of preventie van galstenen beperkt is, kunnen de volgende natuurlijke opties helpen beschermen tegen het opnieuw ontwikkelen van galstenen:

Vezel

Onderzoek wijst uit dat het volgen van een vezelrijk dieet kan helpen om het cholesterol in vloeibare vorm in gal te houden, waardoor galsteenvorming wordt voorkomen. Door uw consumptie van zowel oplosbare als onoplosbare vezels te verhogen, vermindert dit de opname van deoxycholzuur door een gunstige verschuiving in de triade van factoren die de oplosbaarheid van cholesterol in gal regelen, kunt u mogelijk uw risico op het ontwikkelen van galstenen verminderen.

Oplosbare vezels die effectief zijn, zijn onder meer guargom en pectine, evenals andere soorten vezels, waaronder haverzemelen, tarwezemelen en sojavezels. Fruit en groenten zijn geweldige bronnen; het voordeel van vezels wordt gezien in de lage incidentie van galstenen bij vegetariërs. Andere vezelbronnen zijn onder meer volkoren granen, peulvruchten, psylliumzaden en lijnzaad.

Vitamine C

In een onderzoek onder 2.129 willekeurige volwassenen ontdekten onderzoekers dat een lagere prevalentie van galstenen wordt geassocieerd met het nemen van reguliere vitamine C-supplementen. Dat gezegd hebbende, heeft de totale hoeveelheid onderzoek niet bewezen dat de vitamine galstenen dwarsboomt. Vitamine C, dat essentieel is voor het omzetten van cholesterol in galzuren, is verkrijgbaar in een aantal soorten fruit en groenten (waaronder citrusvruchten, bessen, broccoli en boerenkool), maar ook in supplementvorm.

Mariadistel

Silibinin, een verbinding die wordt aangetroffen in de kruidenmariadistel, blijkt het cholesterolgehalte in de gal te verlagen, wat op zijn beurt de vorming van galstenen kan verhinderen. De gegevens hierover zijn echter zeer beperkt en dit effect is niet bewezen. Houd er ook rekening mee dat sommige mensen allergisch zijn voor mariadistel.

Raadpleeg uw arts

Vanwege het beperkte onderzoek is het te vroeg om enige vorm van alternatieve geneeskunde aan te bevelen om galstenen te behandelen of te voorkomen.

Als u overweegt alternatieve geneeswijzen te gebruiken, raadpleeg dan eerst uw arts, vooral omdat sommige benaderingen andere kunnen hinderen.

Het is ook belangrijk op te merken dat het zelf behandelen van een aandoening en het vermijden of uitstellen van standaardzorg ernstige gevolgen kan hebben. Dat gezegd hebbende, vezels zijn een belangrijke voedingscomponent, en grotere hoeveelheden zijn doorgaans oké voor de meeste mensen.