Cardiac Syndrome X, of microvasculaire angina, wordt gediagnosticeerd wanneer een persoon angina pectoris heeft, met bewijs van cardiale ischemie bij stresstests, maar met normaal ogende kransslagaders bij hartkatheterisatie. In de meeste gevallen wordt microvasculaire angina veroorzaakt door een aandoening van de kleine takken van de kransslagaders waarin deze kleine bloedvaten niet normaal verwijden, waardoor een gebrek aan bloedtoevoer naar de hartspier ontstaat. Aangezien men nu denkt dat het probleem gelokaliseerd is in de kleine slagaders, is de oudere naam van het hartsyndroom X grotendeels vervangen door de meer beschrijvende term, microvasculaire angina. Met name zijn sommige deskundigen echter van mening dat mensen met deze aandoening in plaats daarvan een abnormale gevoeligheid voor hartspierpijn kunnen hebben.
Getty Images / Tom Werner
Microvasculaire angina komt veel vaker voor bij vrouwen (meestal postmenopauzale vrouwen) dan bij mannen. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van de disfunctie van de kleine slagader waarvan wordt aangenomen dat deze aanwezig is bij microvasculaire angina, waaronder insulineresistentie, ontsteking, verhoogde adrenaline-activiteit, oestrogeendeficiëntie en dysautonomie. Het is waarschijnlijk dat verschillende patiënten met microvasculaire angina verschillende onderliggende oorzaken kunnen hebben.
Hoewel de meeste mensen met microvasculaire angina een gunstige prognose hebben - in die zin dat het risico op acuut coronair syndroom veroorzaakt door microvasculaire angina vrij laag is - is het niet ongebruikelijk dat de pijn op de borst die door deze aandoening wordt veroorzaakt een significant en soms invaliderend probleem is.
Behandeling
Telkens wanneer u een lange lijst met mogelijke behandelingen voor een medische aandoening ziet, is dat een teken dat het moeilijk kan zijn om die aandoening te behandelen. (Waarschijnlijk is dat de reden waarom er in de eerste plaats zoveel behandelingen zijn geprobeerd.) Dat is het geval met microvasculaire angina.
Veel medicijnen zijn nuttig gebleken bij ten minste enkele patiënten met microvasculaire angina pectoris. Bij het vinden van de "beste" behandeling voor een bepaald individu is echter vaak een trial-and-error-aanpak vereist. Dit betekent dat zowel de patiënt met microvasculaire angina als de arts mogelijk geduldig en volhardend moet zijn om de optimale therapie te vinden.
Hier is een lijst met behandelingen die vaak worden gebruikt bij de behandeling van microvasculaire angina:
Traditionele Angina-medicijnen
- Bètablokkers: vooral atenolol
- Calciumantagonisten
- Nitraten: sublinguale nitroglycerine verlicht gewoonlijk acute angina pectoris bij microvasculaire angina, maar van langer werkende nitraten is niet aangetoond dat ze nuttig zijn
Niet-traditionele angina-medicijnen
- Ranolazine: redelijk effectief in kleine klinische onderzoeken
- ACE-remmers: vooral bij patiënten met hypertensie
- Ivabradine: ook effectief in kleine klinische onderzoeken
- Statines: vooral bij patiënten met een hoog cholesterolgehalte
- Oestrogenen: bij postmenopauzale vrouwen
- Imipramine: geen geneesmiddel tegen angina pectoris, maar kan effectief zijn bij pijnbestrijding
- l-arginine: kan helpen om de normale verwijding van kleine bloedvaten te herstellen
- Sildenafil (Viagra): niet goed bestudeerd voor microvasculaire angina, maar kan bij sommige mensen behoorlijk effectief zijn
- Metformine: ondersteuning van dit medicijn bij de behandeling van microvasculaire angina is puur anekdotisch en wordt niet bevestigd door klinische gegevens.
Niet-medicamenteuze therapie
- EECP: aangetoond in een kleine studie om effectief te zijn voor microvasculaire angina
- Stimulatie van het ruggenmerg: blijkt nuttig te zijn bij sommige patiënten bij wie medicamenteuze behandeling heeft gefaald.
- Oefeningstraining is erg nuttig geweest, vooral bij patiënten die gedeconditioneerd zijn.
Algemene benadering van de behandeling
Gezien al deze mogelijkheden zullen de meeste cardiologen trachten de behandeling van microvasculaire angina te optimaliseren door middel van een stapsgewijze aanpak. Als met een bepaalde stap geen adequate beheersing van de symptomen wordt verkregen, gaan de arts en de patiënt door naar de volgende stap.
- Stap 1 is meestal om sublinguale nitroglycerine te gebruiken om de symptomen te verlichten wanneer ze zich voordoen. Een fysiek trainingsprogramma wordt vaak ook sterk aanbevolen als onderdeel van een eerste stap. Als deze stap onvoldoende verlichting biedt:
- Stap 2 is meestal het toevoegen van een bètablokker.
- Stap 3 is meestal om de bètablokker te stoppen en een calciumkanaalblokker te vervangen.
- Stap 4 is meestal om ranolazine te proberen, alleen of met een bètablokker of calciumblokker.
- Stap 5 is om andere medicijnen te overwegen of om niet-medicamenteuze therapie toe te voegen, met ruggenmergstimulatie of EECP.
Naast het nemen van dergelijke stappen, moet een ACE-remmer ook sterk worden overwogen als hypertensie aanwezig is, en een statine moet sterk worden overwogen als risicofactoren voor typische coronaire hartziekte ook aanwezig zijn. Bij vrouwen die onlangs in de menopauze zijn, kan oestrogeentherapie ook het overwegen waard zijn.
Met geduld - misschien veel geduld - kan uiteindelijk een adequate beheersing van de symptomen worden bereikt bij de grote meerderheid van de mensen met microvasculaire angina pectoris. En terwijl ze door deze stappen gaan, moeten mensen met microvasculaire angina er rekening mee houden dat hun langetermijnprognose over het algemeen erg goed is.
.jpg)
