Een overzicht van plantaire wratten

Plantaire wratten zijn wratten die zich ontwikkelen op de onderkant van de voet (bekend als het plantaire oppervlak). Deze abnormale maar goedaardige gezwellen van de huid, veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV), tasten de bovenste huidlaag aan, ook wel de epidermis genoemd.

Een plantaire wrat kan zich verspreiden als je hem aanraakt, krabt of eraan prikt. Sommige kunnen zich ontwikkelen tot wijdverspreide clusters aan één of beide voeten, om pas na maanden of jaren spontaan op te lossen.

Deze foto bevat inhoud die sommige mensen misschien grafisch of verontrustend vinden.

Marionette / Wikimedia Commons / CC BY-SA 3.0

Afhankelijk van de locatie kan een wrat soms tegen gevoelige weefsels en zenuwuiteinden drukken en pijn en ongemak veroorzaken.Hoewel iedereen een plantaire wrat kan krijgen, treft deze meestal kinderen, tieners en jonge volwassenen.

Sommige kleinere gezwellen kunnen vanzelf verdwijnen zonder behandeling, en andere kunnen vaak thuis worden behandeld met een vrij verkrijgbare wrattenverwijderaar. Degenen die groter of bijzonder pijnlijk zijn, hebben mogelijk medische behandeling nodig, waaronder cryotherapie of chirurgische excisie.

Symptomen van plantaire wratten

Plantaire wratten lijken qua uiterlijk op likdoorns, maar onderscheiden zich door hun locatie en structuur. Hoewel likdoorns vaak worden aangetroffen op de bovenoppervlakken van de kleinere tenen (vooral boven een gewricht), ontwikkelen plantaire wratten zich meestal op de hiel of op de gewichtdragende delen van de zolen.

Wanneer teruggeknipt, zal een plantaire wrat karakteristieke zwarte stippen hebben waar vergrote haarvaten zijn verhard. Na verloop van tijd, of soms zelfs aanvankelijk, kunnen meerdere plantaire wratten in een groep verschijnen.

Plantaire wratten kunnen vaak naar binnen groeien door de druk die erop wordt uitgeoefend wanneer u loopt of staat. Deze wratten hebben korrelige, vingervormige vezels omgeven door een verhard callus. Naar binnen groeiende wratten en wratten in de huidplooien van de tenen zijn meestal het meest pijnlijk.

Grotere plantaire wratten splitsen soms, waardoor gevoelig weefsel wordt blootgelegd en pijn en bloeding worden veroorzaakt.

Oorzaken

Alle wratten worden veroorzaakt door HPV, hetzelfde virus dat wordt geassocieerd met genitale wratten, waarvan er meer dan 100 stammen zijn. Het type dat voornamelijk wordt geassocieerd met plantaire wratten is HPV-1. Minder vaak voorkomende boosdoeners zijn onder andere HPV-typen 2, 4, 60 en 63.

Bij infectie met HPV beginnen de epidermale cellen zich snel te vermenigvuldigen, wat leidt tot de vorming van een voetwrat (wrat). Degenen die worden gevonden zijn de voetzolen die gewoonlijk worden aangeduid als voetwrat.

Het virus gedijt op vochtige oppervlakken en kan gemakkelijk worden overgedragen via kleine breuken in de buitenste schil van de epidermis, ook wel het stratum corneum genoemd.

Na infectie kan het enkele weken of maanden duren voordat een wrat zich ontwikkelt. Als de wrat eenmaal is gevestigd, kan het virus zich echter verplaatsen van de aanvankelijke begroeiing naar aangrenzende breuken in de huid.

Niet iedereen die aan HPV wordt blootgesteld, krijgt een wrat. Vooral mensen met een verzwakt immuunsysteem, zoals mensen met hiv, zijn kwetsbaar. Voeten die zwaar zweten of regelmatig worden blootgesteld aan vochtige oppervlakken, zoals de vloer van een kleedkamer, hebben ook meer kans op wratten.

Diagnose

Plantaire wratten worden meestal gediagnosticeerd door het verschijnen van de huidgroei. Bij twijfel kan uw arts de groei bijsnijden om te zien of er zwarte stippen tussen de vezelige weefsels zijn.

Als de groei uitgebreid of atypisch is, kan een huidschrapen (scheerbiopsie) worden uitgevoerd en naar het laboratorium worden gestuurd om te controleren op andere vergelijkbare aandoeningen, zoals molluscum contagiosum, plaveiselcelcarcinoom of een tuberculose-gerelateerde complicatie die bekend staat als verrucosa cutis. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Behandeling

De meeste plantaire wratten kunnen thuis worden behandeld als ze klein en niet-opdringerig zijn. U moet echter altijd een arts raadplegen als een wrat bloedt, invloed heeft op hoe u loopt, van structuur of uiterlijk verandert of ondanks behandeling erger wordt.

Dit geldt vooral als u diabetes heeft, aangezien zelfs een kleine wrat extreme neuropathische pijn kan veroorzaken of kan leiden tot een diabetische voetinfectie.

Huismiddeltjes

Er zijn talloze vrij verkrijgbare wrattenbehandelingen, waarvan de meeste salicylzuur bevatten. Sommige worden topisch aangebracht met een druppelaar of wattenstaafje, terwijl andere met een zelfklevend verband over de wrat worden aangebracht. Er zijn zelfs spuitbussen die geleidelijk kunnen bevriezen en het aangetaste weefsel kunnen doden.

Andere mensen vertrouwen op de ducttape-methode, een onschadelijke maar twijfelachtige praktijk waarbij ducttape herhaaldelijk op een wrat wordt aangebracht om het abnormale weefsel geleidelijk te "strippen".

Het succes van OTC-behandelingen hangt grotendeels af van de grootte van de wrat en hoe consequent de behandeling wordt toegepast. Grotere wratten reageren meestal minder op OTC-behandelingen.

Als u een product op basis van salicylzuur gebruikt, helpt het altijd om de dode huidcellen tussen behandelingen te debrideren met een eeltvijl of puimsteen. Probeer niet te agressief te zijn, aangezien dit kan leiden tot bloeding, pijn en de vorming van een steenpuist of abces. Zorg ervoor dat u de huid grondig reinigt na debridement, evenals uw handen en debridement-gereedschappen.

Voorschriften

Recalcitrante (behandelingsresistente) plantaire wratten kunnen baat hebben bij een actuele 5% 5-fluorouracil (5-FU) crème. Op recept verkrijgbaar, bleek 5-FU-crème effectief in een kleine klinische proef uit 2006 bij gebruik met de ducttape-methode. Van de 20 mensen die aan het onderzoek deelnamen, ervoeren 19 volledige uitroeiing na 12 weken.

Een studie uit 2009 waarin het gebruik van 5-FU bij de behandeling van wratten bij kinderen werd onderzocht, toonde een werkzaamheid van 41% aan.

De 5% 5-FU-crème is momenteel goedgekeurd voor de behandeling van solaire keratose en een type huidkanker dat bekend staat als basaalcelcarcinoom. Momenteel wordt het medicijn off-label gebruikt voor de behandeling van wratten en mag het alleen onder toezicht van de dermatoloog worden gebruikt.

De crème wordt meestal tweemaal daags aangebracht gedurende een periode die door uw arts wordt bepaald en kan milde roodheid, peeling en een branderig gevoel veroorzaken.

Medische procedures

Op basis van het uiterlijk van uw wrat, kan uw arts u een salicylformule op recept aanbevelen om thuis aan te brengen. Als dit niet helpt, zijn er verschillende in-office procedures die snellere en veiligere resultaten kunnen opleveren.

Onder hen:

• Cryotherapie omvat het gebruik van vloeibare stikstof om het aangetaste weefsel te bevriezen en te doden. Hoewel het over het algemeen veilig is wanneer het door een arts wordt uitgevoerd, kan het verschillende behandelingen vereisen.
• Trichloorazijnzuur is een sterker zuur dat door uw arts moet worden aangebracht. Net als bij cryotherapie, kunnen er meerdere bezoeken nodig zijn om de wrat volledig te verwijderen.
• Pulsed-dye lasertherapie wordt soms gebruikt om de wrat te dichtschroeien (branden). Er is meestal aanzienlijke pijn na de procedure. Het kan ook nodig zijn om elke drie tot vier weken verschillende behandelingen uit te voeren.
• Elektrochirurgie en curettage omvatten het gebruik van een elektrocauterisatie-apparaat en een hulpmiddel dat een curette wordt genoemd om de dode cellen weg te schrapen. De procedure vereist plaatselijke verdoving en heeft de neiging aanzienlijke postoperatieve pijn te veroorzaken.
• Bleomycine is een chemotherapie-medicijn dat soms off-label wordt gebruikt met elektrochirurgie om recalcitrante plantaire wratten te behandelen. Een kleine studie uitgevoerd in 2017 meldde dat een lokale injectie van bleomycine in combinatie met elektrochirurgie resulteerde in een uitroeiingspercentage van 78%, vergeleken met 16% met bleomycine alleen.
• Chirurgie is de meest directe manier van behandelen, waarbij plaatselijke verdoving en een scalpel nodig zijn om de wrat weg te snijden. Hechtingen zijn meestal nodig. Om infectie en heropening van de wond te voorkomen, moet u mogelijk enkele dagen niet op de been blijven.
• Cantharidin is een blaarvormingsmiddel dat niet is goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten en waarvan bekend is dat het bij injectie een blaar onder een wrat veroorzaakt. Hierdoor wordt de wrat effectief van de rest van de huid gescheiden, waardoor deze opdroogt en afsterven.
• Immunotherapie omvat het gebruik van een medicijn, zoals difencyprone (DCP), dat het immuunsysteem aanspoort om de HPV-infectie uit te roeien. Het is over het algemeen gereserveerd voor ernstige gevallen. Het kan een allergische reactie veroorzaken, waaronder anafylaxie.

Preventie

Gardasil, Gardasil 9 en Cervarix, de drie vaccins die worden gebruikt om genitale wratten te voorkomen, zijn niet in staat plantaire wratten te voorkomen omdat ze zich richten op verschillende HPV-stammen (met name typen 6, 11, 13, 16, 18, 31, 33, 45, 52 , en 58).

Daartoe moet u uw risico verminderen door een goede voethygiëne te handhaven en uw voeten te bedekken op plaatsen waar mensen blootsvoets lopen. Als u professionele pedicures krijgt, zorg er dan voor dat u een salon bezoekt die goede schoonmaakgewoonten heeft (zoals het ontsmetten van wastafels na elk gebruik of het gebruik van kuipvoeringen) en overweeg om uw eigen gereedschap mee te nemen.

Als je een plantaire wrat hebt, verander dan regelmatig je schoenen en sokken om verspreiding van het virus te voorkomen. Was en droog uw voeten altijd grondig en gebruik een beetje talkpoeder om overtollig vocht en transpiratie te absorberen.