De diepe peroneale zenuw, ook wel de diepe fibulaire zenuw genoemd, is een perifere zenuw van de kuit. Het is een terminale tak van de gewone peroneale zenuw, een tak van de heupzenuw. De diepe peroneale zenuw bevat zowel motorische als sensorische vezels.
Anatomie
Al je zenuwen, behalve de hersenzenuwen, vertakken zich van het ruggenmerg. De zenuwen die zich van de wervelkolom naar de ledematen uitstrekken, worden perifere zenuwen genoemd. Terwijl je perifere zenuwen langs je armen en benen naar beneden komen, sturen ze takken af die verbinding maken met verschillende spieren en andere weefsels om ze motorische functie (beweging), sensorische functie (gevoel) of beide te bieden.
De wortels van de heupzenuw verlaten het ruggenmerg tussen de wervels in de lumbale en sacrale regio van uw onderrug. De wortels komen dan samen en worden een enkele zenuw die door je billen en langs de achterkant van je dij loopt.
Wanneer de heupzenuw de zogenaamde popliteale fossa bereikt (in de volksmond bekend als de "knieholte"), geeft hij twee hoofdtakken af:
- Tibiale zenuw
- Gemeenschappelijke peroneale zenuw
De scheenbeenzenuw loopt langs de achterkant van het been, terwijl de gewone peroneale zenuw zich om de buitenkant van je knie wikkelt om naar de voorkant van de kuit te komen. Net onder de knie splitst de gemeenschappelijke peroneale zenuw zich in twee terminale takken:
- Oppervlakkige peroneale zenuw
- Diepe peroneale zenuw
Structuur
De diepe peroneale zenuw stuurt motorische takken naar verschillende spieren in de kuit, waaronder:
- Tibialis anterior
- Extensor hallucis longus
- Extensor digitorum longus
- Fibularis tertius
Het stuurt ook een tak naar het enkelgewricht en zet vervolgens twee takken in de voet:
- De laterale tak, die verbinding maakt met de extensor digitorum brevis en extensor hallucis brevis spieren
- De mediale tak, die een huid (van de huid) zenuw is
De laterale en mediale zijn de terminale takken van de diepe peroneale zenuw.
Plaats
Van waar het ontstaat tussen de fibularis longus-spier en de hals van de fibula (het bot aan de buitenkant van de kuit), beweegt de diepe peroneale zenuw zich naar het voorste compartiment van de kuit en loopt naar beneden langs de voorste scheenbeenslagader.
Het passeert dan tussen de tibialis anterior en de extensor digitorum longus, en vervolgens langs de extensor hallucis longus, waarbij motorische takken worden uitgezonden om verbinding te maken met deze spieren en met de fibularis tertius in het onderste derde deel van het been.
Het gaat verder naar beneden en kruist het enkelgewricht, het verdeelt zich in zijn terminale takken langs de bovenkant van de voet.
kbycphotography / Getty ImagesFunctie
Het bovenste deel van de diepe peroneale zenuw zorgt voor motorische functie van de spieren, terwijl het onderste deel zowel motorische als sensorische functies biedt aan delen van de voet.
Motor functie
Door de tibialis anterior, extensor hallucis longus, extensor digitorum longus en fibularis tertius te innerveren, is de diepe peroneale zenuw verantwoordelijk voor het terugtrekken van de voet - de tegenovergestelde beweging van het richten van de tenen. Deze beweging, die dorsaalflexie wordt genoemd, is belangrijk bij het lopen. Dorsaalflexie is vereist, zowel wanneer uw hiel de grond raakt als wanneer uw been naar voren zwaait.
Via zijn zijtak laat deze zenuw de spieren de tenen strekken.
Zintuiglijke functie
De mediale tak van de diepe peroneale tak is sensorisch - voor een heel klein plekje in de bovenkant van de voet. Het verzendt informatie over temperatuur en gevoel van de huid tussen uw grote teen en tweede teen. (Een terminale tak van de oppervlakkige peroneale zenuw geeft sensorische informatie voor de rest van het bovenoppervlak van de voet.)
Bijbehorende voorwaarden
De belangrijkste aandoening die verband houdt met de diepe peroneale zenuw wordt klapvoet genoemd. Deze aandoening is de meest voorkomende mononeuropathie (schade aan een enkele zenuw) van de benen.
Klapvoet is een verlies van het vermogen om de voet te dorsiflexen als gevolg van beknelling of compressie van de zenuwen. Dit kan op elk punt van de zenuwbaan langs de kuit of in de voet gebeuren. Compressie is meestal het gevolg van een ontsteking door overmatig gebruik of strakke schoenen, vooral strakke skischoenen, of door tumoren of andere gezwellen die druk uitoefenen op de zenuw. Ook kan de zenuw worden beschadigd tijdens een knieoperatie.
Andere medische aandoeningen die kunnen leiden tot klapvoet zijn:
- Suikerziekte
- Ischemie (verminderde doorbloeding)
- Motorneuronziekte
- Poliomyelitis
- Beroerte
Klapvoet kan ook worden veroorzaakt door problemen die geen verband houden met de diepe peroneale zenuw, waaronder een overgroei van bot in het wervelkanaal, of een tumor of cyste die de zenuw langs de heupzenuw of gewone peroneale zenuwen samendrukt.
Door het vallen van de voeten blijven uw tenen puntig tijdens het lopen, waardoor het voor hen moeilijk kan worden om de grond vrij te maken wanneer u met uw been zwaait. De voet heeft de neiging om een klappend geluid te maken als hij bij elke stap op de grond valt, omdat je de beweging ervan niet kunt beheersen als hij wordt neergelaten.
Artsen kunnen de oorzaak van een klapvoet opsporen door middel van verschillende tests en scans, waaronder:
- röntgenstralen
- Echografie
- CT-scan
- Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
- Elektromyografie (EMG), een test van elektrische activiteit in de spieren
- Zenuwgeleidingstests, die meten hoe snel elektrische signalen door de zenuwen gaan
Rehabilitatie
Hoe klapvoet wordt behandeld, hangt af van de oorzaak. In sommige gevallen is het mogelijk niet te behandelen en zullen de bijbehorende pijn en invaliditeit blijvend zijn.
De behandeling kan bestaan uit:
- Fysiotherapie
- Beugels of spalken
- Zenuwstimulatie
- Chirurgie
.jpg)
-for-the-treatment-of-migraine.jpg)
