Evaluatie van de oorzaak van syncope

Als u een episode van syncope heeft gehad (een voorbijgaand bewustzijnsverlies, ook wel flauwvallen genoemd), is het belangrijk dat u en uw arts erachter komen waardoor de episode is veroorzaakt. Er zijn veel mogelijke oorzaken van syncope, en tenzij uw arts de diagnose op een systematische manier benadert, kan het snel verwarrend worden. Dit artikel bespreekt een ongecompliceerde en systematische benadering van de diagnose van syncope.

• Lees over syncope en de oorzaken ervan.

Eerste dingen eerst

Bij het beoordelen van de oorzaak van syncope, heeft uw arts onmiddellijk een vraag te beantwoorden: suggereert de syncope in uw geval een verhoogd risico op plotselinge dood? Gelukkig is het meestal vrij eenvoudig om tot een antwoord op deze vraag te komen, en gelukkig is het antwoord op deze vraag in de overgrote meerderheid van de gevallen "nee". Toch is het van cruciaal belang om deze vraag meteen te beantwoorden. Aangezien levensbedreigende syncope bijna altijd van cardiale oorsprong is, betekent dit dat uw arts moet bepalen of u een ernstige hartaandoening heeft of waarschijnlijk heeft. Als uw arts besluit dat uw syncope mogelijk te wijten is aan een hartaandoening, is een onmiddellijke evaluatie noodzakelijk - en het kan nodig zijn om u in het ziekenhuis op te nemen totdat een levensbedreigende oorzaak is uitgesloten of u adequaat wordt behandeld.

Als (zoals veel vaker het geval is) uw arts geen enkel teken van een levensbedreigende aandoening vindt, kan hij of zij een minder gehaaste evaluatie uitvoeren om de oorzaak van uw syncope te achterhalen, en is ziekenhuisopname slechts zelden nodig.

Een tweefasige benadering voor het evalueren van syncope

Fase één - medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek

Dit is verreweg de belangrijkste stap bij het diagnosticeren van de oorzaak van syncope. De anamnese en lichamelijk onderzoek geven essentiële aanwijzingen bij het diagnosticeren van bijna alle oorzaken van syncope. Hoewel alle artsen dit leren, lijken velen het helaas nooit te leren.

Daarom moet u zich van dit feit bewust zijn: in de overgrote meerderheid van de gevallen moet de arts een uitstekend idee hebben van de oorzaak van syncope nadat hij met u heeft gesproken en u heeft onderzocht. Dus als uw arts er niet in slaagt een grondige medische geschiedenis uit te voeren (die hieronder wordt beschreven), en alleen een vluchtig lichamelijk onderzoek uitvoert, en dan geen idee heeft wat uw syncope veroorzaakte, dan zou u moeten overwegen om een ​​andere arts te raadplegen.

Het zorgvuldig afnemen van een medische voorgeschiedenis omvat het verkrijgen van de details over een mogelijke hartgeschiedenis die u mogelijk heeft, inclusief: a) alle informatie met betrekking tot een voorgeschiedenis van hartaandoeningen; b) als u geen voorgeschiedenis van hartaandoeningen heeft, het evalueren van uw risicofactoren voor hartaandoeningen; en c) u te vragen naar een eventuele familiegeschiedenis van hartaandoeningen, met name een familiegeschiedenis van plotseling overlijden. Bovendien moet de arts u om de details vragen van elk van uw syncope-episodes - zo nodig helemaal terug naar de kindertijd - inclusief informatie over wanneer elk zich heeft voorgedaan, wat u op dat moment aan het doen was, of er was een waarschuwing, hoe lang het duurde, of je weer bij bewustzijn kwam zodra je viel, en of je een manier hebt ontdekt om de episodes af te breken als je er een voelt opkomen.

Het lichamelijk onderzoek dient grondige neurologische en cardiale onderzoeken te omvatten. Uw arts dient uw bloeddruk in elke arm te meten en uw bloeddruk en hartslag te meten terwijl u ligt en opnieuw wanneer u staat.

Tegen het einde van de geschiedenis en lichamelijk, zou uw arts een uitstekend idee moeten hebben van de oorzaak van uw syncope. In het bijzonder moet uw arts op zijn minst weten hoe waarschijnlijk het is dat u een hartprobleem heeft dat de syncope veroorzaakt - in welk geval een plotselinge dood een punt van zorg is. Als er geen hartaandoening wordt vermoed, zal uw arts in het algemeen niet meer dan één of twee gerichte tests moeten bestellen om haar vermoedens te bevestigen. Ze zou je moeten kunnen vertellen wat volgens haar het probleem is, en ze zou je zelfs een idee moeten geven van wat de behandeling waarschijnlijk zal inhouden.

Aan de andere kant, als uw arts klaar is met u en daar staat, haar hoofd schudt, een hele reeks tests en procedures bestelt, shotgun-achtig, die betrekking hebben op talloze orgaansystemen, dan staat u beiden een zeer moeilijke tijd te wachten. tijd. Dit zou het moment zijn om te overwegen om een ​​second opinion te vragen.

Fase twee - gericht testen

Na het anamnese en lichamelijk onderzoek:

• Als uw arts een cardiale oorzaak voor uw syncope vermoedt, moet onmiddellijk een niet-invasieve cardiale opwerking worden uitgevoerd. In de meeste gevallen zal deze opwerking bestaan ​​uit een echocardiogram en in sommige gevallen een stresstest. Als een vorm van obstructieve hartziekte wordt gevonden (zoals aortastenose), moet een behandeling om de obstructie te verlichten zo snel mogelijk worden gepland. Als deze eerste evaluatie wijst op een hartritmestoornis als oorzaak van uw syncope, moet u mogelijk elektrofysiologisch testen. In dit geval is het waarschijnlijk dat u op een ziekenhuismonitor moet blijven totdat u de definitieve therapie krijgt. Lees meer over de cardiale oorzaken van syncope.
• Als uw arts een neurologische oorzaak vermoedt, zal zij waarschijnlijk een CT-scan van de hersenen of een elektro-encefalogram (EEG) bestellen, of in sommige gevallen angiografie (een kleurstofonderzoek om de slagaders naar de hersenen te visualiseren) om de diagnose te bevestigen. Syncope als gevolg van neurologische aandoeningen komt echter relatief weinig voor. Lees meer over de neurologische oorzaken van syncope.
• Als uw arts vasomotorische syncope heeft gediagnosticeerd of een sterk vermoeden heeft (dat wil zeggen orthostatische hypotensie, POTS of vasovagale syncope), is verder onderzoek meestal niet nodig. In sommige gevallen kan een kanteltafelonderzoek nuttig zijn om de diagnose te bevestigen. Maar over het algemeen kan uw arts, zodra dit type syncope is vastgesteld, onmiddellijk overgaan tot het instellen van therapie. De overgrote meerderheid van de mensen met syncope blijkt vasovagale syncope te hebben. Lees meer over vasomotorische syncope.
• Als uw arts - ondanks een zorgvuldige medische voorgeschiedenis en een grondig lichamelijk onderzoek - nog steeds geen goede vermoedelijke verklaring heeft voor uw syncope, is het meestal een goed idee om niet-invasieve harttesten uit te voeren om subtiele hartaandoeningen uit te sluiten. Deze tests zullen doorgaans bestaan ​​uit een echocardiogram, vaak ambulante monitoring (waarbij u thuis een aantal dagen of weken een hartmonitor draagt) en mogelijk stresstests. Een kanteltafelstudie kan ook handig zijn. Als syncope na deze onderzoeken niet gediagnosticeerd blijft, kunnen elektrofysiologische tests worden overwogen.

Overzicht

Door deze algemene benadering in twee fasen te gebruiken, is het waarschijnlijk dat uw arts in staat zal zijn om de oorzaak van uw syncope snel en nauwkeurig vast te stellen en in staat zal zijn om op korte termijn een passende therapie te starten.

Bronnen: