Wat is hyperhidrose?

Hyperhidrose is een term die wordt gebruikt om overmatig zweten te beschrijven dat de natuurlijke lichaamstemperatuur beïnvloedt. Het is niet alleen zwaar zweten dat optreedt bij zware inspanning. Het is eerder een klinische aandoening waarbij overvloedig transpireren optreedt als reactie op een onderliggende ziekte of zonder bekende reden.

Hyperhidrose is niet hetzelfde als overmatig zweten tijdens het sporten of als reactie op warme of vochtige klimaten. Het suggereert een abnormale reactie onder omstandigheden waarbij zweten bij de meeste mensen niet (of zo dramatisch) zou optreden en kan correct worden gediagnosticeerd.

Hyperhidrose Symptomen

Hyperhidrose kan worden geclassificeerd door de aangetaste lichaamsdelen en door de onderliggende oorzaak van overmatig zweten. De zweetklieren, ook wel zweetklieren of zweetklieren genoemd, bevinden zich door het hele menselijk lichaam en het aantal kan van persoon tot persoon verschillen.

De eccriene zweetklieren zijn over het grootste deel van het lichaam verdeeld en fungeren als het primaire koelsysteem van het lichaam. De apocriene zweetklieren die zich voornamelijk in de oksels en rond de anus bevinden, dienen geen regulerend doel.

Vanuit het breedste perspectief kan hyperhidrose worden omschreven als primaire focale hyperhidrose of secundaire hyperhidrose.

Primaire focale hyperhidrose

Primaire focale hyperhidrose, ook bekend als primaire hyperhidrose of essentiële hyperhidrose, wordt gekenmerkt door lokaal zweten op specifieke delen van het lichaam. Het zweten is typisch bilateraal (komt voor aan beide zijden van het lichaam) en treft meestal de apocriene klieren van de oksels, gevolgd door de eccriene klieren van voeten, handpalm, hoofdhuid en lies.

Primaire hyperhidrose wordt zo genoemd vanwege het zwetenisde conditie. Hoewel er triggers kunnen zijn die een episode veroorzaken, worden de triggers niet als ongebruikelijk beschouwd en zullen ze bij andere mensen geen symptomen veroorzaken.

Ongeveer 3 procent van de bevolking lijdt aan primaire hyperhidrose. De aandoening komt even vaak voor bij mannen en vrouwen.

Hoewel primaire hyperhidrose niet als gevaarlijk wordt beschouwd, kan het vaak slopend zijn en de kwaliteit van leven van een persoon ernstig beïnvloeden. Om deze reden wordt de aandoening vaak een 'stille handicap' genoemd.

Primaire hyperhidrose kan verder worden afgebroken door het aangetaste lichaamsdeel. Onder hen:

• Axillaire hyperhidrose is beperkt tot de oksels.
• Bij craniofaciale hyperhidrose zijn het hoofd en het gezicht betrokken.
• Palmoplantaire hyperhidrose tast de handen (palmair) en / of voeten (plantair) aan.
• Gustatoire hyperhidrose, ook bekend als het syndroom van Frey, tast de hoofdhuid, het gezicht, de nek en / of borstkas aan onmiddellijk na het eten van bepaald voedsel.
• Idiopathische eenzijdige omgeschreven hyperhidrose is een aandoening van onbekende oorsprong waarbij overvloedig zweten aan één kant van het lichaam is gelokaliseerd.

Primaire hyperhidrose begint vaak in de kindertijd, vooral palmoplantaire hyperhidrose. Hoewel mensen met primaire focale hyperhidrose doorgaans een of meerdere keren per week afleveringen zullen ervaren, zweten ze meestal niet overmatig tijdens het slapen.

Secundaire hyperhidrose

Secundaire hyperhidrose is de tweede vorm van hyperhidrose die wordt gekenmerkt door het gegeneraliseerde zweten van het hele lichaam.

Secundaire hyperhidrose wordt zo genoemd omdat het zweten het secundaire gevolg is van een onderliggende oorzaak, meestal een ziekte, fysiologische aandoening of bijwerking van medicijnen.

In tegenstelling tot primaire focale hyperhidrose, kan secundaire hyperhidrose op elke leeftijd voorkomen. Het kan ook voorkomen tijdens het slapen in de vorm van nachtelijk zweten.

Oorzaken

De oorzaken van hyperhidrose zijn talrijk. In sommige gevallen wordt de oorzaak misschien nooit gevonden, vooral bij primaire hyperhidrose. In andere gevallen kan de oorzaak voor de hand liggen en mogelijk te behandelen zijn, zoals kan gebeuren bij gevallen van secundaire hyperhidrose.

Primaire hyperhidrose

Hoewel de exacte oorzaak van primaire hyperhidrose een beetje een mysterie blijft, wordt verondersteld dat bepaalde triggers bij sommige mensen het sympathische zenuwstelsel kunnen overbelasten. Het sympathische zenuwstelsel maakt deel uit van het autonome zenuwstelsel dat de reactie van het lichaam op intense prikkels reguleert en de zogenaamde "vecht-of-vlucht" -reactie activeert.

Angst, stress en opwinding zijn veel voorkomende triggers voor primaire hyperhidrose, hoewel de locatie en duur van de reactie kunnen variëren. "Flop sweat" is een spreektaal die vaak wordt toegeschreven aan de plotselinge en overvloedige uitbraak van zweet, meestal in combinatie met kriebels en zenuwen.

Bepaalde voedingsmiddelen, dranken, cafeïne en nicotine kunnen ook zweten veroorzaken op een manier die allesbehalve normaal is. Hoewel het bijvoorbeeld normaal is om te zweten als u bijzonder warm of gekruid voedsel eet, kunnen mensen met smaakhyperhidrose dit doen als ze iets kouds eten. In sommige gevallen kan zelfs het ruiken of denken aan voedsel een reactie uitlokken.

Er wordt ook aangenomen dat primaire hyperhidrose een genetische oorzaak heeft, aangezien 30 tot 50 procent van de getroffenen een familiegeschiedenis van de aandoening zal hebben.

Met dat gezegd zijnde, suggereert de diversiteit aan symptomen dat er verschillende genetische oorzaken kunnen zijn. In 2006 waren wetenschappers van de Saga University in Japan in staat om de locatie van een genetische afwijking op chromosoom 14q11.2-q13 te benaderen, waarvan zij denken dat deze een persoon vatbaar maakt voor primaire palmaire hyperhidrose.

In de kern vertegenwoordigt primaire hyperhidrose een complexe disfunctie van het autonome zenuwstelsel en het endocriene systeem dat de zenuwsignalen ontvangt en de transpiratie reguleert. Elk probleem dat zich langs deze route voordoet, kan mogelijk leiden tot overproductie van zweet.

Secundaire hyperhidrose

Secundaire hyperhidrose is zweten veroorzaakt door een medische aandoening of wordt veroorzaakt door geneesmiddelen. Het is een symptoom van een primaire aandoening in plaats van de aandoening zelf. De oorzaken kunnen verband houden met kanker, hormonale disfunctie, infecties, medicijnen, stofwisselingsstoornissen en systemische medische aandoeningen.

Enkele van de meest voorkomende medische aandoeningen die verband houden met secundaire hyperhidrose zijn:

• Acute febriele (koorts veroorzakende) infectie
• Bijnierkanker (kanker van de bijnieren)
• Alcoholisme
• Kankers van de thoracale (borst) holte
• Congestief hartfalen
• Suikerziekte
• Encefalitis (ontsteking van de hersenen)
• Jicht
• HIV
• Fibromyalgie
• Hyperthyreoïdie (overactieve schildklier)
• Hyperpituitarisme (overactieve hypofyse)
• Lymfoom (een type bloedkanker)
• Menopauze ("opvliegers")
• Zwaarlijvigheid
• Reumatoïde artritis
• Gordelroos (herpes zoster)
• Beroerte
• Drugsmisbruik
• Ruggengraat letsel
• Tuberculose

Enkele van de medicijnen waarvan bekend is dat ze secundaire hyperhidrose veroorzaken, zijn onder meer:

• Anticholinesterases die worden gebruikt om de ziekte van Alzheimer te behandelen
• Antidepressiva
• Anxiolytische geneesmiddelen die worden gebruikt om angst te behandelen
• Astma-inhalatoren zoals albuterol
• Celebrex (celecoxib), gebruikt om ontstekingen te behandelen
• Depo-Provera anticonceptiepillen
• Insuline die wordt gebruikt om diabetes te behandelen
• Methadon, gebruikt om heroïneverslaving te behandelen
• Migrainemedicijnen zoals Triptan (rizatriptan) en sumatriptan
• Opioïden zoals Vicodin (hydrocodon) en Oxycontin (oxycodon)
• Salagen (pilocarpine), gebruikt om glaucoom te behandelen
• Propranol wordt gebruikt om angina pectoris en hypertensie te behandelen
• Testosteron
• Schildklierregulerende medicijnen

Diagnose

Hyperhidrose wordt gediagnosticeerd op basis van de ernst van transpiratie bij afwezigheid van hitte of overmatige inspanning. Bovendien moeten afleveringen minstens één keer per week voorkomen. De eerste stap in het diagnostische proces is om onderscheid te maken tussen primaire focale hyperhidrose en secundaire hyperhidrose. Dit kan vaak worden gedaan met een lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests.

Fysiek onderzoek

Er zijn verschillende aanwijzingen die kunnen helpen bij het onderscheiden van de twee voorwaarden:

• Beperkt tot een of meerdere delen van het lichaam

• Manifesteert zich meestal met symptomen vóór 25 en piekt met 35

• Zal zelden nachtelijk zweten met zich meebrengen

• Zal vaak andere familieleden treffen

• Zal optreden bij afwezigheid van andere symptomen

• Meer in het algemeen wijdverspreid over het lichaam

• Risico neemt toe met de leeftijd

• Zal vaak gepaard gaan met nachtelijk zweten

• Heeft minder vaak invloed op andere familieleden

• Komt vaak samen met andere symptomen voor

De combinatie van medische geschiedenis, familiegeschiedenis, duur van de symptomen, de aanvangsleeftijd en de afwezigheid of aanwezigheid van een duidelijke oorzaak zijn meestal voldoende om het onderscheid te maken.

Labotests

Op basis van de eerste evaluatie kan uw arts tests bestellen om de gebieden en de ernst van uw aandoening vast te stellen. De procedures worden "zweettesten" genoemd en kunnen helpen vaststellen of de oorzaak verband houdt met een autonome of neurologische aandoening. Ze bevatten:

• Jodium-zetmeel-test: omvat de toepassing van een jodiumoplossing en zetmeelpoeder op de huid. Het wordt gebruikt om gebieden met overvloedig zweten te lokaliseren en de dichtheid van de poriënverdeling te benadrukken.
• Huidgeleiding: omvat het gebruik van elektroden en elektrische stromen om veranderingen in de activiteit van de zweetklier te detecteren.
• Thermoregulerende zweettests: uitgevoerd in een saunaruimte waarin u met poeder wordt besprenkeld om te analyseren hoe uw lichaam reageert op veranderingen in temperatuur, vochtigheid en luchtstroom.

Bloedonderzoek kan ook worden besteld om onderliggende oorzaken te bevestigen of uit te sluiten. Op basis van uw symptomen en risicofactoren wil uw arts mogelijk testen op een lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie), een overactieve schildklierfunctie (hyperglykemie) of specifieke infecties met behulp van bloedantilichaam- of antigeentesten.

Behandeling

De behandeling van hyperhidrose is afhankelijk van de oorzaak.

Als hyperhidrose secundair is aan een onderliggende aandoening, zou de nadruk liggen op het behandelen van de aandoening in plaats van op het zweten. In sommige gevallen kan het alleen nodig zijn om een ​​kortdurende infectie met koorts op te lossen of de beëindiging van een problematisch medicijn. Andere aandoeningen kunnen chronische medicijnen, operaties of meer uitgebreide veranderingen in levensstijl vereisen.

Over het algemeen zullen de symptomen van hyperhidrose zichzelf corrigeren als de onderliggende aandoening wordt verholpen of beheerd.

Als er echter geen duidelijke oorzaak wordt gevonden, zal de behandeling gericht zijn op het beheersen van het zweten. Vaak is een combinatie van behandelingen nodig. Zelfs dan komt herhaling vaak voor en kunnen aanvullende of herhaalde behandelingen nodig zijn.

Huismiddeltjes

De gemakkelijkste manier om overmatig zweten aan te pakken, is door dagelijks een transpiratiewerend middel te gebruiken dat aluminiumzouten bevat. De anti-transpirant werkt door een plug te vormen in de porie van de zweetklier. Hierdoor worden signalen naar de hersenen gestuurd om de productie van zweet te stoppen. Deze zijn gemakkelijk te vinden zonder recept en ook in receptformuleringen.

Verwar anti-transpiranten niet met deodorants die worden gebruikt om geuren te verbergen. Hoewel de meeste anti-transpiranten even effectief zijn, kunnen ongeparfumeerde middelen minder irriterend zijn voor mensen met een gevoelige huid of die vatbaar zijn voor contactdermatitis.

Hoewel mensen ze vaak op hun oksels gebruiken, kunnen de roll-ons en stick-formuleringen ook worden aangebracht op de haarlijn, handen, lies en voeten. Test de anti-transpirant altijd vooraf op een stukje huid. Huidirritatie en een branderig gevoel zijn vaak voorkomende bijwerkingen. U moet ook regelmatig wassen om verstopping van de poriën te voorkomen.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vermindert het scheren van je oksels de hoeveelheid zweet niet.

Medicijnen

Als vrij verkrijgbare anti-transpiranten niet werken, kan uw arts u mogelijk een aantal sterkere en mogelijk effectievere medicijnen voorschrijven. Onder hen:

• Drysol en Xerac AC zijn anti-transpiranten op recept verkrijgbaar die 's nachts worden aangebracht en' s ochtends worden afgewassen. Ze zijn relatief sterk en vereisen mogelijk kortstondig gebruik van een hydrocortisoncrème als huidirritatie optreedt.
• Anticholinergica, oraal ingenomen, worden soms off-label gebruikt om hyperhidrose te behandelen. Deze omvatten glycopyrrolaat, oxybutynine, benztropine en propantheline, die bepaalde receptoren die verantwoordelijk zijn voor zweten, lijken te blokkeren. Bijwerkingen kunnen zijn: droge mond, droge ogen, obstipatie, wazig zien, hartkloppingen en ademhalingsmoeilijkheden.
• Qbrexza (glycopyrronium) -doek is een anticholinergicum dat wordt toegediend in een vooraf bevochtigde wegwerphanddoek. Eenmaal per dag alleen op de oksels aangebracht, is het de eerste in zijn soort voorgeschreven medicatie die is goedgekeurd voor de behandeling van primaire axillaire hyperhidrose door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA). De bijwerkingen zijn vergelijkbaar met die bij orale anticholinergica.

Procedures

Een aantal in-office procedures kan worden gebruikt om hyperhidrose te behandelen, hetzij alleen, hetzij in combinatie met vrij verkrijgbare of voorgeschreven medicijnen. Onder hen:

• MiraDry werd in 2015 door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van primaire axillaire hyperhidrose. Het maakt gebruik van elektromagnetische pulsen om de zweetklier te deactiveren door thermolyse (afbraak door warmte). De procedure van 20 minuten tot 30 minuten wordt uitgevoerd in een spreekkamer met plaatselijke verdoving. Er kunnen verschillende behandelingen nodig zijn om een ​​effectieve en permanente zweetbeheersing te bereiken. Een milde pijnstiller en een ijspakking kunnen de pijn in de dag na de procedure helpen beheersen.
• Injecties met botulinumtoxine (Botox) kunnen de zenuwen blokkeren die zweten veroorzaken gedurende zes tot twaalf maanden. Hoewel ze effectief zijn, kan de reeks injecties pijnlijk zijn en tijdelijke spierzwakte veroorzaken. De behandeling moet worden herhaald zodra de effecten afnemen.
• Iontoforese omvat het gebruik van een medisch apparaat dat een milde elektrische stroom door water laat gaan om weefsels van de voeten of hand te stimuleren. Hoewel de procedure van 15 minuten tot 40 minuten verlichting kan bieden bij palmoplantaire hyperhidrose, moet de behandeling worden uitgevoerd volgens een regelmatig onderhoudsschema (meestal eenmaal per week). Er zijn geen significante bijwerkingen. U kunt ook iontoforese-apparaten voor thuis kopen.

Chirurgie

In ernstige gevallen kan een operatie worden overwogen bij hyperhidrose die ernstige gevolgen heeft voor uw kwaliteit van leven en uw vermogen om normaal te functioneren. Ze mogen alleen worden overwogen als alle andere vormen van conservatieve therapie geen verlichting hebben geboden. Opties zijn onder meer:

• Het verwijderen van de zweetklier omvat ofwel traditionele chirurgie om onderhuids weefsel te verwijderen dat okselzweetklieren bevat, ofwel een vorm van liposuctie (zuigcurettage genaamd) waarbij onderhuids weefsel en dieper huidweefsel worden weggezogen.
• Sympathectomie is een type zenuwoperatie waarbij een ruggenmergzenuw wordt verwijderd om het zweten in uw handen onder controle te houden. In sommige gevallen kan de operatie onomkeerbaar compenserend zweten veroorzaken, waarbij overmatig zweten uitbreekt in andere delen van het lichaam. Het wordt beschouwd als een laatste redmiddel vanwege het risico op complicaties.
• Sympathatomie wordt ook gebruikt voor palmaire hyperhidrose, maar omvat het doorsnijden, afklemmen of verbranden van een spinale zenuw om het zenuwsignaal te blokkeren.De procedure wordt als minder ingrijpend beschouwd dan een sympathectomie, met een lager risico op compenserend zweten.

Omgaan

Of u nu te maken heeft met primaire of secundaire hyperhidrose, er zijn dingen die u kunt doen.

Een van de beste manieren om een ​​zweetaflevering te voorkomen, is door de triggers te identificeren die ze veroorzaken (zoals cafeïne of nicotine). Als u niet zeker weet wat de oorzaak is, houdt dan een "zweetdagboek" bij om vast te leggen wat u aan het doen was toen zich een episode voordeed.

In aanvulling op:

• Vermijd indien mogelijk warm, vochtig weer.
• Houd uw lichaamstemperatuur laag door koud water te drinken als u buiten bent of aan het sporten bent.
• Draag loszittende katoenen sokken en kleding (zelfs in de sportschool).
• Vermijd cafeïne, alcohol en gekruid voedsel.
• Breng anti-transpirant aan op uw voeten en handen voordat u naar bed gaat of wanneer u zich voorbereidt op een sociale situatie.
• Vermijd schoenen zonder stoffen voering of koop absorberende inlegzolen.
• Laat uw sportschoenen volledig drogen voordat u ze aantrekt. Je kunt ze indien nodig ook in de droger laten vallen.
• Neem een ​​extra grote absorberende handdoek mee naar trainingen.
• Douche dagelijks, maar vermijd sauna's, stoomcabines of warme douches die de lichaamstemperatuur verhogen.
• Ontdek ontspanningstechnieken en lichaamstherapieën zoals geleide beelden, progressieve spierontspanning (PMR) en meditatie om de onderliggende stress te verminderen die zweetafleveringen kan veroorzaken of verergeren.

Het zal u misschien verbazen te weten dat er niet-officiële steungroepen zijn voor mensen met hyperhidrose. U kunt groepen online vinden op Facebook of contact opnemen met de non-profit, in Pennsylvania gevestigde International Hyperhidrosis Society voor advies en verwijzingen.

Een woord van Verywell

Als u last heeft van overmatig, oncontroleerbaar zweten, is het belangrijk om te onthouden dat u niet de enige bent. Er zijn behandelingen beschikbaar die op zijn minst het optreden van hyperhidrose en veranderingen in levensstijl die u kunt aanbrengen om beter het hoofd te bieden, tot een minimum kunnen beperken.

Begin door met uw arts te praten om de onderliggende oorzaak van uw aandoening te achterhalen. Een diagnose en effectieve behandeling is vaak een proces van vallen en opstaan, dus het is belangrijk om geduldig te blijven en niet uit frustratie op te geven.

Als hyperhidrose u extreme angst bezorgt of als u merkt dat u steeds meer geïsoleerd raakt van anderen, vraag dan uw arts om een ​​verwijzing naar een therapeut die u kan helpen om beter om te gaan met de psychologische en sociale stress. Hoewel hyperhidrose niet levensbedreigend is, kan het levensveranderend zijn. Doe jezelf een plezier en negeer je toestand niet.