Het menselijk oor is typisch verdeeld in de drie delen van het uitwendige oor, middenoor en binnenoor. Het middenoor wordt ook wel de trommelholte of timpaan genoemd. Het middenoor is gescheiden van het uitwendige oor door het trommelvlies (het trommelvlies) en van het binnenoor door een zijwand die de ronde en ovale vensters bevat.
Jehsamwang / Getty-afbeeldingen
Anatomie
Trommelvlies
Het trommelvlies wordt ook wel het trommelvlies genoemd. Het scheidt het middenoor van het uitwendige oor. Het is semi-transparant en onder normale omstandigheden aan beide zijden omgeven door lucht.
De afmetingen van het trommelvlies zijn ongeveer 1 millimeter (mm) dik en 10 mm in diameter. Het is normaal enigszins concaaf. Het trommelvlies heeft een gespannen gedeelte (waar het strak wordt uitgerekt), de pars tensa genoemd, en een los gedeelte dat slapper is, de pars flaccida.
De structurele samenstelling van het trommelvlies kan bondig worden beschreven als een mengsel van epitheelcellen en collageenvezels.
De trommelholte
Mediaal van het trommelvlies is de trommelholte, die in wezen het middenoor vormt. Een gezond middenoor is gevuld met lucht.
Het is een rechthoekige ruimte met vier muren, een plafond en een vloer. De zijwand bestaat uit het trommelvlies. Het dak scheidt het middenoor van de middelste schedelfossa. De vloer scheidt het middenoor van de halsader.
De mediale wand scheidt het middenoor van het binnenoor en wordt gekenmerkt door een duidelijke uitstulping die wordt gecreëerd door de aangezichtszenuw. De voorwand scheidt het middenoor van de interne halsslagader en heeft twee openingen: een voor de gehoorbuis en een voor de tensor tympani-spier.
De achterwand is een benige partitie die het middenoor en de mastoïde luchtcellen scheidt. Er is een superieur gat in de achterwand (aditus genoemd naar het mastoïde antrum), waardoor communicatie tussen het middenoor en de mastoïde luchtcellen mogelijk is.
De gehoorbeentjes
De gehoorbeentjes zijn drie kleine botjes in het middenoor die essentieel zijn voor het geleiden van geluid. Ze worden de hamer (de hamer), het aambeeld (het aambeeld) en de stijgbeugel (de stijgbeugel) genoemd. Ze zijn verbonden door synoviale gewrichten en ligamenten.
Soms worden de drie botten de gehoorbeentjesketen genoemd. De ketting draagt trillingen van het trommelvlies naar het ovale venster. De stijgbeugel is het kleinste bot in het menselijk lichaam.
De auditieve buis (van Eustachius)
De gehoorbuis loopt van de voorwand van het middenoor naar de nasopharynx (achterkant van de keel). De gehoorbuis ventileert het middenoor en verwijdert het ook van slijm en ongewenst vuil.
De binnenkant van de buis is bekleed met trilharen, kleine haartjes die slijm uit de buis vegen en naar de achterkant van de keel afvoeren. De gehoorbuis van kinderen heeft een veel kleinere diameter dan die van een volwassene en ligt meer horizontaal. Een volwassen gehoorbuis is ongeveer 31 tot 38 mm lang.
Functie
De belangrijkste functie van het middenoor is het transporteren van geluidsgolven van het buitenoor naar het binnenoor, dat het slakkenhuis bevat en waar geluidsinvoer naar de hersenen kan worden gecommuniceerd. Geluidsgolven worden in het uitwendige oor geleid en raken het trommelvlies waardoor het gaat trillen.
Deze trillingen worden door de drie gehoorbeentjes gedragen en de stijgbeugel raakt het ovale venster dat het middenoor van het binnenoor scheidt. Wanneer het ovale raam wordt geraakt, veroorzaakt het golven in de vloeistof in het binnenoor en zet het een reeks gebeurtenissen op gang die leidt tot de interpretatie van geluid zoals we het kennen.
Bijbehorende voorwaarden
Het middenoor kan bij kinderen en volwassenen door verschillende aandoeningen worden aangetast.
Gescheurd trommelvlies
Een gescheurd trommelvlies kan nauwkeuriger een trommelvliesperforatie worden genoemd. Het treedt op wanneer het trommelvlies is gescheurd of anderszins aangetast. Dit kan worden veroorzaakt door zeer harde geluiden zoals een schot of explosie, barotrauma of door een verwonding.
Veel voorkomende symptomen zijn gehoorverlies of tinnitus, oorafvoer en pijn. Kleine perforaties genezen vanzelf, maar ernstig beschadigde trommelvliezen moeten soms operatief worden gerepareerd.
Middenoorinfecties
Middenoorontstekingen, ook wel otitis media genoemd, zijn veel voorkomende aandoeningen, vooral bij kleine kinderen vanwege de kleine omvang van hun gehoorbuizen. Ze kunnen worden veroorzaakt door verschillende ziektekiemen, waaronder bacteriën en virussen, en kunnen gepaard gaan met vocht in de middenoorruimte.
Symptomen zijn onder meer oorpijn en koorts, die 's nachts erger kunnen worden. Bij middenoorontstekingen zijn soms antibiotica nodig en pijn kan worden behandeld met vrij verkrijgbare pijnstillers zoals paracetamol.
Vloeistof in het oor
Vloeistof in het oor is een andere veel voorkomende aandoening die vaak het middenoor aantast. Net als middenoorontstekingen komt het vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen.
Het is meestal het gevolg van een slecht functioneren van de gehoorbuis, een storing van de gehoorbuis om goed te draineren en te ventileren. De oorzaak van een disfunctie van de gehoorbuis is verstopt raken met slijm van een infectie (zoals verkoudheid) of een andere aandoening zoals allergieën.
Vloeistof in het oor kan een verminderd gehoor, een vol gevoel in het oor of zelfs duizeligheid veroorzaken. Het verdwijnt meestal vanzelf zodra de onderliggende oorzaak is behandeld, maar moet soms operatief worden behandeld.
Otosclerose
Otosclerose is een aandoening die de gehoorbeentjesketen in het middenoor aantast en tot gehoorverlies leidt. Het is niet altijd bekend wat de aandoening veroorzaakt, maar het kan erfelijk zijn of geassocieerd zijn met chronisch onbehandeld vocht in het oor.
Otosclerose kan soms operatief worden behandeld door het zieke bot te verwijderen en het te vervangen door kadaverbot of een prothese.
Tests
Diagnostische tests die worden gebruikt om de toestand van het middenoor te bepalen, zijn onder meer visualisatie van het trommelvlies met behulp van een otoscoop (die kan helpen bij het diagnosticeren van oorontstekingen of vocht in het oor), tympanometrietests voor vloeistof in het oor, statische akoestische impedantietests voor vloeistof in het oor. oor of een gescheurd trommelvlies, of een verscheidenheid aan gehoortests, waaronder standaard audiometrietests.
