Overzicht van de ziekte van Gaucher

De ziekte van Gaucher (uitgesproken als "GO shay" -ziekte) is een genetische aandoening met een breed scala aan klinische symptomen die verschillende orgaansystemen van het lichaam aantasten. Bij de meest voorkomende vorm van Gaucher hebben mensen zeer behandelbare symptomen. Bij andere soorten ziekte van Gaucher zijn de symptomen ernstig en zeer moeilijk te behandelen. Uw arts zal u helpen te leren wat u in uw specifieke situatie kunt verwachten.

ABK / Corbis / Getty-afbeeldingen

Oorzaken

De ziekte van Gaucher is een genetische ziekte die wordt veroorzaakt door een probleem met een gen genaamdGBA​Dit gen maakt deel uit van je DNA, het erfelijk materiaal dat je van je ouders erft.

DeGBAgen is verantwoordelijk voor het maken van een enzym dat glucocerebrosidase wordt genoemd. Bij mensen met de ziekte van Gaucher heeft dit enzym een ​​tekort of werkt het niet zo goed als zou moeten.

Om het belang van dit enzym te begrijpen, is het belangrijk om te weten over een deel van de cel dat het lysosoom wordt genoemd. Lysosomen bestaan ​​als componenten in de cellen van uw lichaam. Ze helpen bij het opruimen en verwijderen van materiaal dat het lichaam anders niet zou kunnen afbreken. Ze spelen een belangrijke rol bij het afbreken van materialen die zich in het lichaam kunnen ophopen. Glucocerebrosidase is een van de enzymen die lysosomen hierbij helpen.

Normaal gesproken helpt dit enzym bij het recyclen van een vettige stof in het lichaam die glucocerebroside wordt genoemd. Maar bij de ziekte van Gaucher werkt glucocerebrosidase niet zo goed. Het enzym is mogelijk helemaal niet actief of heeft een verminderde activiteit. Hierdoor begint glucocerebroside zich op te bouwen in verschillende delen van het lichaam. Dit leidt tot de symptomen van de aandoening.

Wanneer bepaalde immuuncellen gevuld raken met overtollige glucocerebroside, worden ze "Gauchercellen" genoemd. Deze Gauchercellen kunnen normale cellen verdringen en problemen veroorzaken. De opeenhoping van Gauchercellen in het beenmerg verhindert bijvoorbeeld dat uw lichaam daar de normale hoeveelheden nieuwe bloedcellen kan produceren. Een opeenhoping van glucocerebroside- en Gauchercellen is vooral een probleem in de milt, lever, botten en hersenen.

Problemen met andere soorten enzymen in de lysosomen kunnen tot andere soorten aandoeningen leiden. Als groep worden dit lysosomale stapelingsziekten genoemd.

Prevalentie

De ziekte van Gaucher is een zeldzame aandoening. Het treft ongeveer één van de 100.000 baby's. Bij bepaalde etnische groepen komt de ziekte van Gaucher echter vaker voor, zoals bij Asjkenazische joden. Ongeveer één op de 450 zuigelingen met deze genetische achtergrond heeft bijvoorbeeld de ziekte van Gaucher.

De ziekte van Gaucher is de meest voorkomende lysosomale stapelingsziekte, waaronder andere aandoeningen zoals de ziekte van Tay-Sachs en de ziekte van Pompe.

Diagnose

Een arts kan de ziekte van Gaucher eerst vermoeden op basis van iemands symptomen en medische symptomen. Als bekend is dat een persoon in de familie de ziekte van Gaucher heeft, vergroot dat het vermoeden van de ziekte.

Mensen met de ziekte van Gaucher hebben ook vaak ongebruikelijke laboratoriumresultaten, zoals bij een beenmergvlek. Deze bevindingen kunnen behulpzaam zijn om naar Gaucher te verwijzen. Er zijn verschillende andere laboratorium- en beeldvormende tests die uw arts kan gebruiken om de status van uw Gaucher te beoordelen. Uw arts wil bijvoorbeeld misschien een MRI om te controleren op interne orgaanvergroting.

Voor een echte diagnose heeft uw arts echter ook een bloedtest of een huidbiopsie nodig. Dit monster wordt gebruikt om te zien hoe goed glucocerebrosidase werkt. Een alternatief is een genetische bloed- of weefseltest die wordt gebruikt om het GBA-gen te analyseren.

Omdat het een zeldzame ziekte is, zijn de meeste artsen niet erg bekend met Gaucher. Mede hierdoor duurt de diagnose van de ziekte van Gaucher soms even. Dit is vooral waarschijnlijk als niemand anders in de familie bekend is dat hij het heeft.

Soorten

Er zijn drie hoofdtypen van de ziekte van Gaucher: type 1, type 2 en type 3. Deze typen verschillen enigszins in hun symptomen en in hun ernst. Type 1 is de mildste vorm van Gaucher. Het heeft geen invloed op het zenuwstelsel, in tegenstelling tot de ziekte van Gaucher type 2 en type 3. De ziekte van Gaucher type 2 is het meest ernstige type.

Een grote meerderheid van de mensen met de ziekte van Gaucher heeft de ziekte van type 1. Van ongeveer 1 procent van de mensen met Gaucher wordt gedacht dat ze de ziekte van type 2 hebben. Ongeveer 5 procent van de mensen met Gaucher heeft de ziekte van type 3.

Bij het beschouwen van de symptomen van de ziekte van Gaucher is het belangrijk om te onthouden dat mensen een grote verscheidenheid aan ernst van de symptomen ervaren. Symptomen overlappen de drie typen.

Symptomen van type 1

De tekenen en symptomen van de ziekte van Gaucher type 1 treden voor het eerst op in de kindertijd of op volwassen leeftijd. Botproblemen kunnen zijn:

• Chronische botpijn
• Plotselinge episodes van botpijn
• Bot fractuur
• Osteoporose
• Artritis

Type 1 Gaucher tast ook enkele interne organen aan. Het kan vergroting van de milt en lever veroorzaken (hepatosplenomegalie genoemd). Dit is meestal pijnloos, maar veroorzaakt een opgezette buik en een vol gevoel.

Type 1 Gaucher veroorzaakt ook iets dat cytopenie wordt genoemd. Dit betekent dat mensen met de ziekte van Gaucher een lager dan normaal gehalte aan rode bloedcellen (die bloedarmoede veroorzaken), witte bloedcellen en bloedplaatjes hebben. Mensen met Gaucher kunnen ook andere stollings- en immuunafwijkingen hebben. Dit kan leiden tot symptomen als:

• Vermoeidheid
• Gemakkelijk bloeden of blauwe plekken
• Neusbloedingen
• Verhoogd risico op infectie

De ziekte van Gaucher kan ook de longen aantasten, wat kan leiden tot problemen als:

• Interstitiële longziekte
• Pulmonale hypertensie
• Hoesten
• Kortademigheid

Bovendien kan type 1 Gaucher leiden tot:

• Verhoogd risico op galstenen
• Slechte groei en ontwikkeling
• Psychologische complicaties, zoals depressieve stemming
• Hartcomplicaties (zeldzaam)
• Niercomplicaties (zeldzaam)

Sommige mensen met de ziekte van Gaucher type 1 hebben een zeer milde ziekte en merken mogelijk geen symptomen. Artsen kunnen echter kleine afwijkingen detecteren met behulp van laboratoriumbevindingen en beeldvormende tests.

Symptomen van type 2 en 3

Bijna alle dezelfde systemen van het lichaam die worden aangetast door de ziekte van type 1, kunnen ook problemen veroorzaken bij de ziekte van type 2 en type 3. Type 2 en 3 hebben echter ook aanvullende neurologische symptomen. Deze symptomen zijn het ernstigst bij patiënten met de ziekte van type 2. Deze kinderen overlijden gewoonlijk vóór de leeftijd van 2 jaar. In een zeer zeldzame vorm van de ziekte sterven kinderen kort voor of kort na de geboorte. Bij mensen met type 3 Gaucher zijn deze problemen niet zo ernstig en kunnen mensen in de twintig, dertig of langer leven.

Neurologische symptomen die worden gezien bij type 2- en type 3-ziekte, waaronder veel:

• Verkeerde uitlijning van het oog (strabismus)
• Problemen met het volgen van objecten of een verschuivende blik
• Epileptische aanvallen
• Spierstijfheid
• Spier zwakte
• Problemen met evenwicht en gecoördineerde beweging
• Problemen met spraak en slikken
• Geestelijke achterstand
• Dementie

Een subgroep van mensen met type 2 of type 3 Gaucher heeft ook aanvullende symptomen. Voorbeelden zijn huidveranderingen, problemen met hun hoornvlies en verkalking van de hartklep.

Secundaire ziekten

De ziekte van Gaucher verhoogt ook het risico op enkele andere ziekten. Mensen met Gaucher hebben bijvoorbeeld een hoger dan gemiddeld risico op de ziekte van Parkinson. Bepaalde kankers kunnen ook vaker voorkomen bij mensen met de ziekte van Gaucher, waaronder:

• Bloedkanker
• Multipel myeloom
• Leverkanker
• Nierkanker

Mensen met Gaucher lopen ook risico op enkele secundaire complicaties, zoals miltinfarct (gebrek aan bloedtoevoer naar de milt, waardoor weefselsterfte en ernstige buikpijn ontstaat).

Behandeling

De standaardbehandeling van de ziekte van Gaucher is enzymvervangende therapie (soms ERT genoemd). Deze behandeling bracht een revolutie teweeg in de behandeling van Gaucher.

Bij ERT krijgt een persoon een kunstmatig gesynthetiseerde vorm van glucocerebrosidase in de vorm van een intraveneuze infusie. Er zijn inmiddels verschillende vormen van ERT commercieel op de markt, maar ze leveren allemaal vervangend enzym. Dit zijn:

• imiglucerase (handelsmerk als Cerezyme)
• velaglucerase alfa (VPRIV)
• taliglucerase alfa (Elelyso)

Deze behandelingen zijn zeer effectief bij het verminderen van botklachten, bloedproblemen en vergroting van de lever en milt. Ze werken echter niet erg goed bij het verbeteren van de neurologische symptomen die worden gezien bij de ziekte van Gaucher type 2 en type 3.

ERT is zeer effectief bij het verminderen van de symptomen van Gaucher type 1 en bij het verminderen van enkele symptomen van Gaucher type 3. Helaas, omdat type 2 Gaucher zulke ernstige neurologische problemen heeft, wordt ERT voor dit type niet aanbevolen. Mensen met type 2 Gaucher krijgen meestal alleen ondersteunende behandeling.

Een andere nieuwere behandelingsoptie voor type 1 Gaucher is substraatreductietherapie. Deze medicijnen beperken de productie van stoffen die glucocerebrosidase afbreekt. Dit zijn:

• Miglustat (Zavesca)
• Benefitlustat (Cerdelga)

Miglustat is beschikbaar als optie voor mensen die om de een of andere reden geen ERT kunnen gebruiken. Eliglustat is een oraal medicijn dat een optie is voor sommige mensen met type 1 Gaucher. Het is een nieuwer medicijn, maar er zijn aanwijzingen dat het net zo effectief is als ERT-therapieën.

Deze behandelingen voor Gaucher kunnen erg duur zijn. De meeste mensen zullen nauw moeten samenwerken met hun verzekeringsmaatschappij om ervoor te zorgen dat ze voldoende dekking voor de behandeling kunnen krijgen.

Mensen met de ziekte van Gaucher moeten worden behandeld door een specialist die ervaring heeft met de aandoening. Deze mensen hebben regelmatige follow-up en monitoring nodig om te zien hoe goed hun ziekte op de behandeling reageert. Mensen met Gaucher hebben bijvoorbeeld vaak herhaalde botscans nodig om te zien hoe de ziekte hun botten beïnvloedt.

Mensen die geen ERT of een nieuwere substraatreductietherapie kunnen krijgen, hebben mogelijk aanvullende behandelingen nodig voor de symptomen van Gaucher. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld bloedtransfusies nodig hebben voor ernstige bloedingen.

Genetica

De ziekte van Gaucher is een autosomaal recessieve genetische aandoening. Dat betekent dat een persoon met de ziekte van Gaucher een kopie krijgt van een getroffen persoonGBAgen van elke ouder. Een persoon die slechts één exemplaar van een getroffen persoon heeftGBAgen (geërfd van een ouder) wordt gezegd dat het een drager van de aandoening is. Deze mensen hebben voldoende functionerende glucocerebrosidase zodat ze geen symptomen hebben. Zulke mensen weten vaak niet dat ze ziektedragers zijn, tenzij bij iemand in hun familie de diagnose van de ziekte wordt gesteld. Dragers lopen het risico een aangetaste kopie van het gen door te geven aan hun kinderen.

Als u en uw partner allebei drager zijn van de ziekte van Gaucher, is de kans 25 procent dat uw kind de ziekte krijgt. Er is ook een kans van 50 procent dat uw kind de ziekte niet krijgt, maar ook drager is van de aandoening. Er is een kans van 25 procent dat uw kind de ziekte niet heeft en ook geen drager is. Prenatale tests zijn beschikbaar in gevallen waarin het kind risico loopt op Gaucher.

Neem op basis van uw familiegeschiedenis contact op met uw arts als u zich zorgen maakt dat u drager bent van de ziekte van Gaucher. Als iemand in uw familie de ziekte van Gaucher heeft, loopt u mogelijk risico. Genetische tests kunnen worden gebruikt om uw genen te analyseren en te zien of u een ziektedrager bent.

Een woord van Verywell

Het kan overweldigend zijn om te horen dat u of een dierbare de ziekte van Gaucher heeft.Er is veel te leren over het omgaan met de aandoening, en u hoeft het niet allemaal tegelijk te doen. Gelukkig kunnen veel mensen met de ziekte van Gaucher sinds de beschikbaarheid van ERT een relatief normaal leven leiden.