De oorzaken en risicofactoren voor kleincellige longkanker verschillen enigszins van andere soorten longkanker. Hoewel roken sterker wordt geassocieerd met kleincellige dan niet-kleincellige longkanker, zijn andere risicofactoren, zoals blootstelling aan radon thuis en blootstelling aan asbest tijdens het werk, ook erg belangrijk. Hoewel ons begrip van de genetica van longkanker nog in de kinderschoenen staat, zijn er enkele erfelijke mutaties die het risico kunnen verhogen. Bovendien wordt de transformatie van niet-kleincellige longkanker naar kleincellige longkanker nu vaker gezien bij mensen die worden behandeld met EGFR-remmers. Studies die naar het risico op longkanker kijken, scheiden niet altijd de verschillende soorten longkanker. Dat gezegd hebbende, zullen we enkele van de gemeenschappelijke risicofactoren onderzoeken die zijn geïdentificeerd, evenals algemene risicofactoren voor de ziekte.
Heel goed / Luyi Wang
Algemene oorzaken
De precieze oorzaken van kleincellige longkanker zijn onzeker, hoewel er verschillende risicofactoren zijn geïdentificeerd. Kleincellige longkanker ontstaat meestal nadat een reeks mutaties leidt tot de ongecontroleerde groei van een cel.
Deze mutaties kunnen worden veroorzaakt door een aantal factoren, waaronder blootstelling aan tabaksrook of verhoogde radonniveaus in huis, of als "ongelukken" die optreden tijdens de normale celdeling. Zelfs als het DNA in cellen beschadigd is, herstellen eiwitten die worden geproduceerd door DNA-herstelgenen (tumoronderdrukkingsgenen) vaak de schade of elimineren ze de abnormale cel.
Kleincellige longkanker wordt meestal beschouwd als een "multifactoriële ziekte", wat betekent dat veel factoren kunnen samenwerken om het risico op het ontwikkelen van kanker te vergroten of te verkleinen. Dit is de reden dat sommige mensen hun hele leven zware rokers kunnen zijn, maar nooit kanker krijgen. Tegelijkertijd kunnen en zullen nooit rokers kleincellige longkanker krijgen.
Risicofactoren voor levensstijl
Een lijst met risicofactoren voor kleincellige longkanker begint met roken, maar het is belangrijk om ook andere oorzaken te herkennen. Bovendien kan de combinatie van roken en sommige van deze oorzaken meer dan alleen maar additief zijn bij het verhogen van het risico.
Roken
Roken is de sterkste risicofactor voor kleincellige longkanker en de meeste (maar niet alle) mensen hebben een huidige of vroegere geschiedenis van roken. Een studie uitgevoerd in de Verenigde Staten wees uit dat slechts 2,5% van de kleincellige longkankers werd gevonden bij mensen die nog nooit hadden gerookt.
De rol van roken kan echter per geslacht verschillen. In een studie uit 2012 werd gekeken naar verschillen in kleincellige longkanker op basis van geslacht. De incidentie was vergelijkbaar bij beide geslachten (de kanker kwam eigenlijk iets vaker voor bij vrouwen in dit specifieke onderzoek), maar terwijl slechts 2,1% van de mannen beweerde levenslang niet-rokers te zijn, had 24,1% van de vrouwen nooit gerookt. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Een studie uit 2015 in Korea wees echter uit dat 13% van de mensen met kleincellige longkanker nooit had gerookt, en de auteurs merken op dat de diagnose van kleincellige longkanker bij niet-rokers steeds vaker voorkomt. die rookt in de Verenigde Staten, en de incidentie van longkanker bij niet-rokers neemt toe, dit kan hier ook vaker voorkomen.
Ook voormalige rokers lopen gevaar
Het is belangrijk op te merken dat "roken" verwijst naar zowel mensen die roken als degenen die zijn gestopt, zelfs degenen die mogelijk tientallen jaren geleden zijn gestopt. Op dit moment zijn er meer ex-rokers dan huidige rokers bij wie de ziekte wordt vastgesteld. Volgens een onderzoek blijft het risico op longkanker bestaan lang nadat iemand is gestopt met roken, en blijft het zelfs 35 jaar na het stoppen bestaan.
Zware rokers lopen een groter risico
Zowel de duur van het roken als de hoeveelheid roken zijn belangrijk bij kleincellige longkanker. De ziekte komt vaker voor bij mensen die zijn geclassificeerd als zware rokers (of zware ex-rokers) of die een hoog aantal pakjaren roken (een getal dat wordt berekend door het aantal pakjes dat per dag wordt gerookt te vermenigvuldigen met het aantal jaren dat gerookt is). ).
Passief roken wordt ook genoemd als een risicofactor voor longkanker in het algemeen (alle soorten gecombineerd), maar het is onzeker welke rol het specifiek speelt bij kleincellige longkanker.
Radon
Blootstelling aan radon thuis wordt beschouwd als een sterke risicofactor voor longkanker in het algemeen en wordt genoemd als de tweede belangrijkste risicofactor voor de ziekte na roken. Radongas ontstaat door de normale afbraak van graniet onder huizen en het komt vast te zitten nadat het huizen is binnengekomen. Blootstelling kan ook plaatsvinden via radon in de watertoevoer of zelfs granieten werkbladen.
Vaak beschouwd als een risicofactor voor longkanker bij niet-rokers (vooral longadenocarcinoom), lijkt blootstelling aan radon ook erg belangrijk te zijn bij kleincellige longkanker. In een studie uit 2012 werd gekeken naar de rol van radon bij verschillende soorten longkanker. Longkankersoorten die het hoogste risico bleken te hebben in verband met blootstelling aan radon, waren grootcellige longkanker (een type niet-kleincellige longkanker) en kleincellige longkanker. Een studie uit 2017 bevestigde dit verband. Het merkte op dat sommige mensen met kleincellige longkanker extreem hoge radonconcentraties in hun huizen hadden.
In een review uit 2018 werd hier verder naar gekeken. Het merkte op dat kleincellige longkanker het type longkanker is dat het nauwst verband houdt met blootstelling aan radon in huis.
Hoewel ze vaak in de eerste plaats als een risicofactor voor niet-kleincellige longkanker worden beschouwd, suggereren recente studies dat kleincellige longkanker eigenlijk het type longkanker is dat het sterkst wordt geassocieerd met blootstelling aan radon in huis.
Blootstelling aan radon lijkt een belangrijke risicofactor te zijn voor kleincellige longkanker bij mensen die roken, maar is ook betrokken bij kleincellige longkanker bij niet-rokers. In een studie waarin specifiek werd gekeken naar nooit-rokers met longkanker, was de enige voor de hand liggende risicofactor dat de gemiddelde radonconcentratie in huizen van mensen met longkanker hoger was dan bij een controlegroep van mensen die geen kleincellige longkanker hadden. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Asbest
Blootstelling aan asbest is niet alleen een oorzaak van mesothelioom, maar verhoogt ook het risico op longkanker.
In een studie uit 2017 werd blootstelling aan asbest geassocieerd met een verdubbeling van het risico vanalle TDe belangrijkste subtypes van longkanker (inclusief kleincellige longkanker) bij huidige rokers. Voor niet-rokende vrouwen was er geen verband tussen blootstelling aan asbest en longadenocarcinoom of plaveiselcelcarcinoom, maar een sterke associatie met kleincellige longkanker.
Nooit rokers die een hoger dan gemiddelde blootstelling aan asbest hadden, bleken een groter risico te lopen dan voormalige of huidige rokers (2,75 keer het risico), vooral voor kleincellige longkanker.
Blootstelling aan asbest wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op kleincellige longkanker bij rokers, ex-rokers en nooit-rokers.
Andere beroepsmatige blootstelling
Er zijn een aantal beroepsmatige blootstellingen die in verband worden gebracht met een verhoogd risico op longkanker in het algemeen, hoewel relatief weinig onderzoeken de verschillende soorten (zoals kleincellige longkanker) hebben onderscheiden bij het rapporteren van resultaten.
Met betrekking tot longkanker in het algemeen is de exacte rol van blootstellingen op het werk als oorzaak onbekend, maar er wordt vaak aangehaald dat deze blootstellingen verantwoordelijk zijn voor ongeveer 10% van de longkankers.
Als we specifiek naar kleincellige longkanker kijken, bleek uit een oudere studie dat mensen die in arbeiders- en dienstverlenende beroepen werken ongeveer twee tot drie keer meer kans hebben op het ontwikkelen van kleincellige longkanker, waarschijnlijk als gevolg van deze blootstellingen.
Oorzaken en risicofactoren voor longkanker in het algemeen
Er zijn veel andere potentiële en bekende risicofactoren voor longkanker in het algemeen, hoewel het merendeel van het onderzoek de subtypes niet heeft onderscheiden om te weten hoe belangrijk de blootstellingen kunnen zijn voor kleincellige longkanker.
Enkele factoren die verband houden met een verhoogd risico op longkanker in het algemeen, zijn onder meer:
- Luchtvervuiling
- Straling naar de borst (zoals voor de ziekte van Hodgkin en borstkanker)
- Sommige longaandoeningen zoals COPD en astma
- Sommige niet-longgerelateerde medische aandoeningen zoals reumatoïde artritis (er zijn aanwijzingen dat zowel sclerodermie als interstitiële pneumonitis risicofactoren zijn voor kleincellige longkanker bij niet-rokers)
Genetica
Er is weinig bekend over de rol van genetische aanleg bij kleincellige longkanker, hoewel dit in de nabije toekomst waarschijnlijk zal veranderen.
Genmutaties die in kleincellige longkankertumoren worden aangetroffen, zijn meestal verworven mutaties, of mutaties die na de geboorte worden verworven in het proces waarbij een cel een kankercel wordt. Vooral mutaties in twee tumorsuppressorgenen komen veel voor. Tumorsuppressorgenen zijn genen die coderen voor eiwitten die beschadigd DNA in cellen repareren. (Als referentiepunt: de BRCA-genen zijn ook tumoronderdrukkende genen.) Als DNA beschadigd is, maar niet wordt gerepareerd (of als de cel niet wordt geëlimineerd), is de kans groter dat het zich tot een kankercel zal ontwikkelen. De RB1 is gemuteerd in ongeveer 90% van deze tumoren, met het TP53-gen naar schatting gemuteerd in 75% tot 90% van deze tumoren.
Hoewel wordt aangenomen dat erfelijke mutaties betrokken zijn bij een kleine minderheid van deze tumoren, is er een verband. Het is gebleken dat mensen die familiair retinoblastoom hebben overleefd (een zeldzame tumor die tijdens de vroege kinderjaren in het netvlies van het oog begint), meer kans hebben op het ontwikkelen van kleincellige longkanker. Familiair retinoblastoom is gerelateerd aan een mutatie in het RB1-gen . Het risico is ook verhoogd bij mensen met erfelijke mutaties in het TP53-gen, een aandoening die het Li-Fraumeni-syndroom wordt genoemd.
Transformatie van niet-kleincellige longkanker
Kleincellige longkanker komt nu vaker voor bij mensen die zijn behandeld voor niet-kleincellige longkanker met een EGFR-mutatie (EGFR-positieve longkanker).transformatievan niet-kleincellige longkanker tot kleincellige longkanker treedt meestal op als een resistentiemechanisme waardoor de tumor de behandeling met EGFR-remmers ontwijkt. Met andere woorden, een tumor die onder controle was gebracht met geneesmiddelen die zich richten op de EGFR-mutatie, muteert zodat deze de remming kan omzeilen en kan blijven groeien.
Risicofactoren bij nooit-rokers
Kijken naar kleincellige longkanker bij mensen die nog nooit hebben gerookt, is nuttig bij het zoeken naar andere risicofactoren voor de ziekte, zowel bij niet-rokers als bij mensen die roken of hebben gerookt. Wanneer kleincellige longkanker voorkomt bij niet-rokers, komt het meestal op jongere leeftijd voor (jonge volwassenen met longkanker) en heeft het vaak een ander mutatieprofiel (de soorten mutaties in de kankercellen verschillen van de soorten mutaties in kankercellen). van mensen die nog nooit hebben gerookt).
Zoals hierboven vermeld, wordt blootstelling aan zowel radon als asbest geassocieerd met een verhoogd risico op kleincellige longkanker bij niet-rokers.
Verschillende soorten mutaties worden meestal geassocieerd met verschillende oorzaken en risicofactoren. Sommige mutaties blijken bijvoorbeeld vaker voor te komen bij mensen die een hoge blootstelling aan radon hebben gehad, en andere mutaties komen vaker voor bij mensen die zwaar hebben gerookt. De wetenschap is nog erg jong, maar verder onderzoek naar de soorten mutaties die worden waargenomen bij kleincellige longkanker, kan helpen bij het identificeren van belangrijke oorzaken of risicofactoren in de toekomst.
Over het algemeen lijkt de incidentie van kleincellige longkanker af te nemen; waarschijnlijk gerelateerd aan lagere rookpercentages. Dat gezegd hebbende, lijkt het aantal nooit-rokers met de ziekte toe te nemen.
Het verband tussen blootstelling aan radon en kleincellige longkanker is een punt van zorg voor zowel niet-rokers als rokers, aangezien radonniveaus in huizen lijken toe te nemen volgens een onderzoek uit 2019. Dit komt op een moment dat het algehele risico op longkanker in nooit-rokers neemt ook toe. Of deze twee verwant zijn, is onbekend, maar het is een herinnering dat iedereen zijn huis op radon moet testen.
Een woord van Verywell
Het is buitengewoon belangrijk om te kijken naar de mogelijke oorzaken en risicofactoren voor kleincellige longkanker. Longkanker (alle soorten gecombineerd) is momenteel de belangrijkste doodsoorzaak van zowel mannen als vrouwen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. En zoals opgemerkt, in tegenstelling tot de afname van de incidentie die verband houdt met het stoppen met roken, neemt het risico bij nooit-rokers toe.
Hoewel het kijken naar de oorzaken belangrijk is, zijn de oorzaken minder belangrijk als u of uw geliefde momenteel met de ziekte leeft. Als het uw geliefde is bij wie de diagnose kleincellige longkanker is gesteld, hebben ze van u liefde en zorg nodig, niet een analyse van waarom ze de ziekte hebben.
En als u zelf met kleincellige longkanker leeft, maakt het niet uit waarom u de ziekte heeft ontwikkeld. Absoluut iedereen verdient medeleven, vriendelijkheid en de beste medische zorg die er is, of ze nu zwaar hebben gerookt of nooit hebben gerookt.
-overview.jpg)
