Temporomandibulaire aandoeningen (TMD) begrijpen

Mogelijk hebt u artikelen gezien over temporomandibulaire (kaak) aandoeningen (TMD), ook wel TMJ-syndroom genoemd. Misschien heeft u soms zelfs pijn in uw kaakgebied gevoeld, of misschien heeft uw tandarts of arts u verteld dat u TMD heeft.

Als u vragen heeft over temporomandibulaire aandoeningen, bent u niet de enige. Ook onderzoekers zoeken naar antwoorden op wat TMD veroorzaakt, wat de beste behandelingen zijn en hoe we deze aandoeningen kunnen voorkomen.

TMD is niet slechts één aandoening, maar een groep aandoeningen, vaak pijnlijk, die het kaakgewricht aantasten en de spieren die het kauwen regelen. Hoewel we niet weten hoeveel mensen daadwerkelijk TMD hebben, lijken de aandoeningen ongeveer twee keer zoveel vrouwen als mannen te treffen.

Soorten

Deskundigen zijn het er over het algemeen over eens dat temporomandibulaire aandoeningen in drie hoofdcategorieën vallen:

• Myofasciale pijn, de meest voorkomende vorm van TMD, is ongemak of pijn in de spieren die de kaakfunctie regelen en de nek- en schouderspieren.
• Interne verstoring van het gewricht is een ontwrichte kaak, een verplaatste schijf of een verwonding aan de condylus.
• Degeneratieve gewrichtsaandoening, zoals artrose of reumatoïde artritis in het kaakgewricht.

Een persoon kan een of meer van deze aandoeningen tegelijkertijd hebben. Wetenschappers onderzoeken hoe gedrags-, psychologische en fysieke factoren kunnen worden gecombineerd om TMD te veroorzaken.

Onderzoekers werken aan het verhelderen van TMD-symptomen, met als doel eenvoudigere en betere diagnosemethoden en verbeterde behandeling te ontwikkelen.

Het kaakgewricht

Het kaakgewricht verbindt de onderkaak, de onderkaak genaamd, met het slaapbeen aan de zijkant van het hoofd. Als u uw vingers vlak voor uw oren plaatst en uw mond opent, kunt u het gewricht aan elke kant van de je hoofd. Omdat deze gewrichten flexibel zijn, kan de kaak soepel op en neer en heen en weer bewegen, waardoor we kunnen praten, kauwen en gapen. Spieren die aan en rond het kaakgewricht zijn bevestigd, bepalen de positie en beweging ervan.

Wanneer we onze mond openen, glijden de afgeronde uiteinden van de onderkaak, condylen genaamd, langs de gewrichtskoker van het slaapbeen. De condylussen glijden terug naar hun oorspronkelijke positie als we onze mond sluiten. Om deze beweging soepel te houden, ligt een zachte schijf tussen de condylus en het slaapbeen. Deze schijf absorbeert schokken van het kaakgewricht door kauwen en andere bewegingen.

Pijn in het gewricht

Het goede nieuws is dat voor de meeste mensen pijn in het gebied van het kaakgewricht of de spieren geen signaal is dat er zich een ernstig probleem ontwikkelt. Over het algemeen is ongemak van TMD af en toe en tijdelijk, vaak voorkomend in cycli. De pijn verdwijnt uiteindelijk met weinig of geen behandeling. Slechts een klein percentage van de mensen met TMD-pijn ontwikkelt significante, langdurige symptomen.

Symptomen verduidelijken

Onderzoekers werken aan het verhelderen van TMD-symptomen, met als doel eenvoudigere en betere diagnosemethoden en verbeterde behandeling te ontwikkelen.

Oorzaken

We weten dat ernstig letsel aan de kaak of het kaakgewricht TMD kan veroorzaken. Een zware klap kan bijvoorbeeld de botten van het gewricht breken of de schijf beschadigen, de soepele beweging van de kaak verstoren en pijn of vergrendeling veroorzaken.

• Artritis in het kaakgewricht kan ook het gevolg zijn van letsel.
• Sommigen suggereren dat een slechte beet (malocclusie) TMD kan veroorzaken, maar recent onderzoek betwist die mening.
• Orthodontische behandelingen, zoals beugels en het gebruik van hoofddeksels, krijgen ook de schuld van sommige vormen van TMD, maar studies tonen nu aan dat dit onwaarschijnlijk is.

Gom

Er is geen wetenschappelijk bewijs dat kauwen op kauwgom klikgeluiden in het kaakgewricht veroorzaakt, of dat klikken op de kaak leidt tot ernstige TMJ-problemen. In feite is klikken met de kaak vrij gebruikelijk in de algemene bevolking. Als er geen andere symptomen zijn, zoals pijn of vergrendeling, heeft klikken op de kaak meestal geen behandeling nodig.

Schijfproblemen

Deskundigen zijn van mening dat de meeste mensen met klikken of ploppen in het kaakgewricht waarschijnlijk een verplaatste schijf hebben (de zachte, schokabsorberende schijf bevindt zich niet in een normale positie). Zolang de verplaatste schijf geen pijn of problemen met de kaakbeweging veroorzaakt, is er geen behandeling nodig.

Spanning

Experts suggereren dat stress (mentaal of fysiek) TMD kan veroorzaken of verergeren. Mensen met TMD klemmen of knarsen 's nachts vaak hun tanden, wat de kaakspieren kan vermoeien en tot pijn kan leiden. Het is echter niet duidelijk of stress de oorzaak is van het klemmen / knarsen en de daaropvolgende kaakpijn of het gevolg van omgaan met chronische kaakpijn / disfunctie.

Tekenen en symptomen

Een verscheidenheid aan symptomen kan verband houden met TMD. Pijn, vooral in de kauwspieren en / of het kaakgewricht, is het meest voorkomende symptoom. Andere waarschijnlijke symptomen zijn onder meer:

• Beperkte beweging of vergrendeling van de kaak.
• Uitstralende pijn in het gezicht, nek of schouders.
• Pijnlijke klik-, plof- of raspende geluiden in het kaakgewricht bij het openen of sluiten van de mond.
• Een plotselinge, grote verandering in de manier waarop de boven- en ondertanden in elkaar passen.

Andere gerelateerde symptomen

Andere kunnen soms verband houden met TMD, zoals:

• Hoofdpijn
• Oorpijn
• Duizeligheid
• Gehoorproblemen

Het is echter belangrijk om in gedachten te houden dat incidenteel ongemak in het kaakgewricht of de kauwspieren vrij vaak voorkomt en over het algemeen geen reden tot bezorgdheid is.

Secundaire hoofdpijn

Volgens A.D.A.M. "Kaakgewricht, of TMJ, disfunctie, kan een oorzaak zijn van secundaire hoofdpijn. Secundaire hoofdpijn is het gevolg van onderliggende aandoeningen die pijn als symptoom veroorzaken."

Volgens de pleitbezorger en auteur van de patiënt Teri Robert, "is hoofdpijn soms precies dat - hoofdpijn. Andere keren kan hoofdpijn een symptoom zijn van een andere aandoening. Bovendien zijn er verschillende soorten hoofdpijn, en de behandelingen variëren afhankelijk van de diagnose. Om deze redenen is een tijdige en nauwkeurige diagnose belangrijk. "

Angina

Volgens Richard N. Fogoros M.D. "Kaakpijn is een vrij veel voorkomende manifestatie van angina pectoris. Onverklaarbare episodische kaakpijn moet door een arts worden beoordeeld."

Diagnose

Omdat de exacte oorzaken en symptomen van TMD niet duidelijk zijn, kan het diagnosticeren van deze aandoeningen verwarrend zijn. Momenteel is er geen algemeen aanvaarde standaardtest om TMD correct te identificeren. In ongeveer 90% van de gevallen levert de beschrijving van de symptomen van de patiënt, gecombineerd met een eenvoudig lichamelijk onderzoek van het gezicht en de kaak, informatie op die nuttig is voor het diagnosticeren van deze aandoeningen.

Fysiek onderzoek

Het lichamelijk onderzoek omvat:

• De kaakgewrichten en kauwspieren voelen voor pijn of gevoeligheid.
• Luisteren naar klik-, plop- of raspende geluiden tijdens kaakbewegingen.
• Onderzoek naar beperkte beweging of vergrendeling van de kaak tijdens het openen of sluiten van de mond.

Het controleren van de tandheelkundige en medische geschiedenis van de patiënt is erg belangrijk. In de meeste gevallen biedt deze evaluatie voldoende informatie om het pijn- of kaakprobleem te lokaliseren, een diagnose te stellen en een behandeling te starten om pijn of kaakvergrendeling te verlichten.

Diagnostische toetsen

Regelmatige tandheelkundige röntgenfoto's en TMJ-röntgenfoto's (transcraniële röntgenfoto's) zijn over het algemeen niet nuttig bij het diagnosticeren van TMD. Andere röntgentechnieken zijn meestal alleen nodig als de arts een sterk vermoeden heeft van een aandoening zoals artritis of als er na verloop van tijd aanzienlijke pijn aanhoudt en de symptomen niet verbeteren met de behandeling. Waaronder:

• Arthrografie (gezamenlijke röntgenfoto's met kleurstof)
• Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)
• Tomografie (een speciaal type röntgenfoto)

Voordat u een dure diagnostische test ondergaat, is het altijd verstandig om een ​​andere onafhankelijke mening te krijgen.

Conservatieve behandelingsopties

De sleutelwoorden om in gedachten te houden over TMD-behandeling zijn:

• Conservatief
• Omkeerbaar

Conservatieve behandelingen zijn zo eenvoudig mogelijk en worden het vaakst gebruikt omdat de meeste patiënten geen ernstige, degeneratieve TMD hebben. Conservatieve behandelingen dringen de weefsels van de:

• Gezicht
• Kaak
• Gezamenlijk

Omkeerbare behandelingen veroorzaken geen permanente of onomkeerbare veranderingen in de structuur of positie van de kaak of tanden.

Omdat de meeste TMD-problemen tijdelijk zijn en niet erger worden, is een eenvoudige behandeling voldoende om het ongemak te verlichten. Zelfzorgpraktijken zijn nuttig bij het verlichten van TMD-symptomen, bijvoorbeeld:

• Zacht voedsel eten
• Warmte- of ijspakken toepassen
• Vermijden van extreme kaakbewegingen (zoals wijd gapen, luid zingen en kauwen op kauwgom)

Het leren van speciale technieken om te ontspannen en stress te verminderen, kan patiënten ook helpen om te gaan met pijn die vaak gepaard gaat met TMD-problemen.

Andere conservatieve, omkeerbare behandelingen zijn onder meer:

• Fysiotherapie (gericht op lichte rekoefeningen en ontspannende oefeningen)
• Kortdurend gebruik van spierverslappers en ontstekingsremmende medicijnen

Spalken

Zorgverleners kunnen een oraal hulpmiddel aanbevelen, ook wel een spalk of bijtplaat genoemd, een plastic beschermer die over de boven- of ondertanden past. De spalk kan het klemmen of knarsen helpen verminderen, waardoor de spierspanning wordt verminderd. Een orale spalk mag slechts korte tijd worden gebruikt en mag geen permanente veranderingen in de beet veroorzaken. Als een spalk pijn veroorzaakt of verergert, stop dan met het gebruik en raadpleeg uw arts.

Chirurgische behandelingsopties

De conservatieve, omkeerbare behandelingen zijn nuttig voor tijdelijke verlichting van pijn en spierspasmen - ze zijn geen ‘genezingen’ voor TMD. Raadpleeg uw arts als de symptomen na verloop van tijd aanhouden of vaak terugkomen.

Er zijn andere soorten TMD-behandelingen, zoals operaties of injecties, die de weefsels binnendringen. Sommige omvatten het injecteren van pijnstillende medicijnen op pijnlijke spierplaatsen, vaak "triggerpoints" genoemd. Onderzoekers bestuderen dit type behandeling om te zien of deze injecties na verloop van tijd nuttig zijn.

Chirurgische behandelingen zijn vaak onomkeerbaar en moeten waar mogelijk worden vermeden. Als een dergelijke behandeling nodig is, zorg er dan voor dat de arts het u uitlegt in woorden die u kunt begrijpen:

• De reden voor de behandeling
• De risico's die eraan verbonden zijn
• Andere soorten behandeling die mogelijk beschikbaar zijn

Onomkeerbare behandelingen kunnen TMD erger maken

Wetenschappers hebben geleerd dat bepaalde onomkeerbare behandelingen, zoals chirurgische vervanging van kaakgewrichten door kunstmatige implantaten, ernstige pijn en blijvende kaakbeschadiging kunnen veroorzaken. Sommige van deze apparaten werken mogelijk niet goed of kunnen na verloop van tijd uit elkaar vallen in de kaak. Voordat u een operatie aan het kaakgewricht ondergaat, is het erg belangrijk om andere onafhankelijke meningen te krijgen.

Vitek-implantaten

De Food and Drug Administration heeft kunstmatige kaakgewrichtsimplantaten teruggeroepen die door Vitek zijn gemaakt en die het omliggende bot kunnen afbreken en beschadigen. Raadpleeg uw kaakchirurg of tandarts als u deze implantaten heeft. Als er problemen zijn met uw implantaten, moeten de apparaten mogelijk worden verwijderd.

Andere onomkeerbare behandelingen

Andere onomkeerbare behandelingen die van weinig waarde zijn en het probleem kunnen verergeren, zijn onder meer:

• Orthodontie om de beet te veranderen
• Restauratieve tandheelkunde (waarbij kroon- en brugwerk wordt gebruikt om de beet in evenwicht te houden)
• Occlusale aanpassing (tanden afknijpen om de beet in balans te brengen)

Hoewel er meer studies nodig zijn naar de veiligheid en effectiviteit van de meeste TMD-behandelingen, raden wetenschappers ten zeerste aan om de meest conservatieve, omkeerbare behandelingen te gebruiken voordat invasieve behandelingen worden overwogen. Zelfs wanneer het TMD-probleem chronisch is geworden, hebben de meeste patiënten nog steeds geen agressieve soorten behandeling nodig.

5 dingen om in gedachten te houden als u denkt dat u TMD heeft

• Houd er rekening mee dat voor de meeste mensen het ongemak van TMD uiteindelijk zal verdwijnen, of het nu wordt behandeld of niet.
• Eenvoudige zelfzorgpraktijken zijn vaak effectief bij het verlichten van TMD-symptomen.
• Als er meer behandeling nodig is, moet deze conservatief en omkeerbaar zijn.
• Vermijd, indien mogelijk, behandelingen die blijvende veranderingen in de beet of kaak veroorzaken.
• Als onomkeerbare behandelingen worden aanbevolen, zorg dan voor een betrouwbare second opinion.

Waar u Second Opinions kunt krijgen

Veel artsen, vooral tandartsen, zijn bekend met de conservatieve behandeling van TMD. Omdat TMD meestal pijnlijk is, zijn pijnklinieken in ziekenhuizen en universiteiten ook een goede bron van advies en second opinion bij deze aandoeningen. Speciaal opgeleide gezichtspijndeskundigen kunnen vaak behulpzaam zijn bij het diagnosticeren en behandelen van TMD.

Onderzoek wordt gedaan op TMD

Het National Institute of Dental Research ondersteunt een actief onderzoeksprogramma naar TMD Het ontwikkelen van betrouwbare richtlijnen voor het diagnosticeren van deze aandoeningen is een topprioriteit. Er zijn ook onderzoeken en klinische proeven gaande naar de oorzaken, behandelingen en preventie van TMD Door voortdurend onderzoek vallen stukjes van de TMD-puzzel langzaam maar gestaag op hun plaats.

Richtlijnen voor diagnose

Een van de belangrijkste gebieden van TMD-onderzoek is het ontwikkelen van duidelijke richtlijnen voor het diagnosticeren van deze aandoeningen. Zodra wetenschappers het eens zijn over wat deze richtlijnen zouden moeten zijn, zal het voor behandelaars gemakkelijker zijn om temporomandibulaire aandoeningen correct te identificeren en om te beslissen welke behandeling, indien van toepassing, nodig is.