Levensondersteunende maatregelen inhouden of intrekken

Je hoort erover op het nieuws, je kent waarschijnlijk iemand die het onder ogen heeft moeten zien, of misschien kom je het zelf onder ogen. De beslissing wanneer de levensondersteuning moet worden ingetrokken of überhaupt moet worden begonnen, is een lastige, verwarde met verwarrende termen en sterke emoties. Een opmerkelijk geval in de media was dat van Terry Schiavo in 2005. Haar zaak ging over de vraag of haar man kon besluiten haar kunstmatige voeding stop te zetten. Het leidde tot een nationaal debat. Hoewel haar zaak zeer prominent in het nieuws was, is het niet de enige zaak zoals deze in de VS. Mensen worden elke dag geconfronteerd met de beslissing om levensonderhoud in te houden of in te trekken.

Levensondersteunende behandeling, ook wel levensondersteuning genoemd, is elke behandeling die bedoeld is om het leven te verlengen zonder de onderliggende medische aandoening te genezen of om te keren. Dit kan mechanische ventilatie, kunstmatige voeding of hydratatie, nierdialyse, chemotherapie en antibiotica zijn.

Kwaliteit versus kwantiteit van leven

Vooruitgang in de geneeskunde en technologie helpt mensen langer te leven. Deze vooruitgang in medische technologie helpt niet alleen mensen langer te leven, maar helpt ook om het leven te verlengen van mensen die het leven niet alleen zouden kunnen redden. Dit roept het debat op over kwaliteit versus kwantiteit van leven. Ethische vragen zijn onder meer:

• Helpen we mensen langer te leven ten koste van hun comfort en waardigheid?
• Als we geen kunstmatige middelen gebruiken om het leven te ondersteunen, ontzeggen we hen dan de kans om langer te leven of volledig te herstellen?
• Wat als er een wonder gebeurt terwijl ze levensondersteuning hebben en ze genezen zijn?
• Wat als we ze van de levensonderhoud afhalen en ze een remedie vinden kort nadat ze doodgaan?

Wie kan levensondersteunende beslissingen nemen?

De Code of Medical Ethics van de American Medical Association stelt dat "een competente, volwassen patiënt van tevoren een geldige toestemming kan formuleren en verlenen voor het onthouden en intrekken van levensondersteunende systemen in het geval dat letsel of ziekte die persoon onbekwaam maakt voor neem zo'n beslissing. ”Deze beslissing wordt meestal genomen in de vorm van een richtlijn inzake geavanceerde gezondheidszorg of een wilsverklaring. In hetzelfde document kan een patiënt een surrogaat aanwijzen om de beslissing voor hem te nemen als hij niet in staat is. Als er geen geavanceerde richtlijn wordt opgesteld en er geen surrogaat wordt aangewezen, valt de keuze om levensondersteuning in te houden of in te trekken volgens de staatswet bij de nabestaanden.

Hoe u de beslissing neemt

Als u merkt dat u of iemand van wie u houdt voor deze beslissing staat, is het belangrijkste dat u kunt doen, uw eigen doelen en de eventuele wensen van de patiënt te evalueren. Verzamel alle mogelijke informatie over de soorten levensondersteunende maatregelen die de patiënt nodig heeft, inclusief de voordelen en risico's van elke maatregel. Bekijk het formulier voor geavanceerde gezondheidszorg, de wilsverklaring of de voorkeursintensiteit van zorg van de patiënt als deze zich in een verpleeghuis bevindt. Als u de aangewezen surrogaat in de gezondheidszorg bent, heeft u hopelijk een gesprek gehad over de wensen van de patiënt.

Als er geen juridisch document is om naar te verwijzen en u geen gesprekken heeft gehad over levensondersteunende behandelingen met de patiënt, kan de beslissing moeilijker zijn. Ik raad meestal aan om alle naaste familieleden en misschien wel hele goede vrienden te verzamelen om te bespreken wat de patiënt zou hebben gewild. Elke persoon zal zijn eigen unieke ervaringen met de patiënt hebben om uit te putten. Het is het beste als alle dierbaren van de patiënt het eens kunnen worden over het al dan niet intrekken van levensonderhoud. Als er geen unanieme beslissing kan worden genomen, kan het nuttig zijn om bemiddeling te proberen. Een maatschappelijk werker of aalmoezenier kan vaak helpen bij het bemiddelen in moeilijke situaties zoals deze. De beslissing zal uiteindelijk vallen bij de aangewezen of standaard surrogaat, maar als alle dierbaren van de patiënt kunnen deelnemen aan het besluitvormingsproces, kan het helpen nauwere relaties te bevorderen en wrok (en rechtszaken) te voorkomen.

Nadat de beslissing is genomen

De keuze om levensondersteuning te onthouden of in te trekken, is moeilijk te maken. Ik raad je aan om wat emotionele steun te krijgen tijdens en vooral na het nemen van de beslissing. Het nemen van een weloverwogen beslissing, rekening houdend met de voordelen, risico's en wat u denkt dat de patiënt voor zichzelf zou hebben gewild, kan nog steeds schuldgevoelens en onzekerheid veroorzaken. Praat met een professionele raadgever, een lid van de geestelijkheid of zelfs een goede vriend om die gevoelens naar buiten te brengen en ermee om te gaan. Neem contact op met uw plaatselijke hospice-bureau om steungroepen te vinden van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of meemaken. En tot slot, gun uzelf een pauze.U kunt alleen de beslissing nemen die op dat moment het beste is.