Cervicale fusie-nekoperatie voor de behandeling van pijn

Cervicale fusie is een chirurgische ingreep die beschadigde segmenten van de wervelkolom in de nek met elkaar verbindt. Deze operatie is meestal nodig als de halswervels - en de schijven tussen elke wervel - beschadigd zijn geraakt als gevolg van een verwonding of chronische slijtage.

Tijdens de operatie worden de schijven tussen een of meer wervels verwijderd en wordt botgroei gestimuleerd om aangrenzende wervels met elkaar te verbinden. Vaak wordt een metalen apparaat gebruikt om de fusie te stabiliseren totdat de botgroei vast is.

Cervicale fusiechirurgie of artrodese

Cervicale fusie, ook wel artrodese genoemd, verbindt permanent twee (of meer) aangrenzende wervels met elkaar. Normaal gesproken is er een tussenwervelschijf tussen elke twee wervels. De tussenwervelschijf fungeert als kussen maar zorgt ook voor enige beweging tussen de wervels. Meestal wordt een cervicale fusie uitgevoerd omdat de tussenwervelschijf problemen veroorzaakt door op een zenuw te drukken (een hernia genoemd). Deze zenuwdruk kan irritatie veroorzaken, wat kan leiden tot symptomen van pijn, tintelingen en gevoelloosheid in de nek en armen.

Wanneer een cervicale fusie wordt uitgevoerd, worden de schijf of fragmenten van de schijf verwijderd. De botten van de wervels worden dan permanent met elkaar verbonden. Deze koppeling vindt zowel bij bottransplantaat (de permanente oplossing) als vaak een metalen plaat, schroef of staaf (de tijdelijke oplossing) plaats. Het metaal houdt eenvoudig de wervels op hun plaats, terwijl bot de segmenten permanent samenvoegt. Zodra het bot de twee wervels met elkaar heeft verbonden, wordt de fusie als solide beschouwd en is hervatting van normale activiteiten toegestaan.

Herstel

Herstel van cervicale fusie hangt af van een aantal factoren. Zoals vermeld, wordt de operatie als een succes beschouwd wanneer de symptomen zijn verbeterd en het bot is genezen over de gefuseerde wervels. Dit fusieproces duurt gewoonlijk twee tot drie maanden. De toegestane activiteit gedurende die tijd hangt af van de sterkte van de fusie. Bij sommige patiënten met stevig bot en sterke metaalfixatie kan meer activiteit worden toegestaan.In gevallen waarin men zich zorgen maakt over het vermogen van een patiënt om de wervels samen te smelten, kan het herstel voorzichtiger zijn.

Complicaties

De meest voorkomende complicatie van cervicale fusiechirurgie is wanneer het de aanhoudende nekpijn niet verlicht. Deze complicatie komt gelukkig niet vaak voor, maar kan wel voorkomen. Studies hebben succespercentages gevonden tussen 80 en 90% met cervicale fusiechirurgische behandeling voor radiculopathie (zenuwpijn).

De andere mogelijke belangrijke complicatie van een cervicale fusie is een gebrek aan voldoende botgroei tussen de aangrenzende wervels. Dit wordt een onvolledige fusie genoemd en kan een aanvullende operatie vereisen. Het bot kan om een ​​aantal redenen niet voldoende groeien en dingen doen zoals het vermijden van roken en het niet gebruiken van medicijnen of medicijnen waarvan bekend is dat ze de botgroei verstoren. Andere factoren (zoals de natuurlijke botsterkte van een persoon) zijn moeilijk te veranderen.

Andere complicaties van cervicale fusie kunnen zenuwbeschadiging, slikproblemen, infectie en bloeding zijn. Veel patiënten maken zich zorgen over letsel aan het ruggenmerg. Van alle genoemde complicaties is dit waarschijnlijk de minst voorkomende. Het risico op dwarslaesie is een fractie van een procent.

Alternatieven voor cervicale fusie

Als een patiënt slechts een kleine hernia heeft, kan vaak alleen het schijffragment worden verwijderd zonder dat een fusie nodig is. Maar als een patiënt de volledige operatie nodig heeft, zijn er nog niet al te veel alternatieven. Er zijn nieuwe chirurgische procedures in ontwikkeling voor problemen met de tussenwervelschijf die bedoeld zijn om de beschadigde tussenwervelschijf te verwijderen maar toch beweging bij de aangetaste wervels mogelijk maken. Deze alternatieven omvatten dynamische stabilisatie en vervanging van de tussenwervelschijf. Deze procedures worden vaker uitgevoerd in de lumbale wervelkolom (onderrug) en kunnen helpen om de beweging te behouden en tegelijkertijd het schijfprobleem op te lossen.