belinda howell / Getty Images
Belangrijkste leerpunten
- Een nieuwe studie heeft aangetoond dat bepaalde gedragspatronen die in de kindertijd beginnen, angst later in het leven kunnen voorspellen.
- Kinderen en tieners met een hoge mate van behoedzaamheid, angst en vermijding lopen mogelijk een verhoogd risico om een aan angst gerelateerde aandoening te ontwikkelen wanneer ze worden geconfronteerd met een stressvolle levensgebeurtenis tijdens de jonge volwassenheid.
- Ouders van kinderen en tieners die sociale behoedzaamheid vertonen en zich zorgen maken over ontregeling, moeten met een kinderarts of een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg praten over de beste manier om hun kind te helpen.
Een recente studie ondersteund door de National Institutes of Health (NIH) beoordeelde 16 jaar aan gegevens om te voorspellen welke personen het meest waarschijnlijk verhoogde niveaus van angst rapporteerden wanneer ze werden geconfronteerd met een stressvolle levensgebeurtenis tijdens de jonge volwassenheid - in dit geval de COVID-19 pandemie.
Onderzoekers identificeerden vroege risicofactoren die verhoogde angst voorspelden bij jonge volwassenen tijdens de COVID-19-pandemie. De onderzoekers ontdekten dat deelnemers die een jeugdtemperament bleven vertonen dat gedragsinhibitie (BI) wordt genoemd, meer kans hadden op ontregeling van zorg op de leeftijd van 15, wat vervolgens verhoogde angst voorspelde tijdens de eerste maanden van de COVID-19-pandemie toen de deelnemers rond de 18 waren. -jaar oud.
Gedragsremming
Gedragsremming is een temperament uit de kindertijd dat doorgaans gepaard gaat met een hoge mate van voorzichtige, angstige en vermijdende reacties op onbekende mensen, objecten en situaties.
De studie, die deel uitmaakte van een lopende longitudinale studie van temperament en sociaal-emotionele ontwikkeling, werd gepubliceerd in deTijdschrift van de American Academy of Child and Adolescent Psychiatrymedio februari.
Wat dit voor u betekent
Kinderen die bepaalde gedragspatronen vertonen, kunnen later sneller angst ontwikkelen wanneer ze worden geconfronteerd met stressvolle levensgebeurtenissen. Als uw kind angstig is of zich veel zorgen maakt, kan een gesprek met uw kinderarts en een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg u op weg helpen met een geïndividualiseerde aanpak om hen te helpen, waardoor hun risico op angstgevoelens naarmate ze ouder worden, kan worden verminderd.
Kinderen in de loop van de tijd studeren
"Niet iedereen geeft uiting aan dezelfde mate van bezorgdheid of angst bij de pandemie", vertelt Santiago Morales, PhD, een postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Maryland, College Park, en auteur van de studie, tegen Verywell. "Dus we probeerden te begrijpen of we dit diepe, ontwikkelingspad konden tekenen en gebruik konden maken van al deze rijke informatie om de individuen te begrijpen die de meeste angst ervaren tijdens de pandemie."
Om erachter te komen welke kinderen het meeste risico liepen om hoge niveaus van angst te ontwikkelen die verband houden met stressvolle gebeurtenissen later in het leven (in dit geval de COVID-19-pandemie), keken de onderzoekers naar gedrags- of gerapporteerde markers bij elk kind op specifieke leeftijden vanaf peutertijd tot jongvolwassenheid.
De onderzoekers verzamelden al bijna twee decennia gegevens over de 291 deelnemers uit een grootstedelijk Atlantisch gebied in de Verenigde Staten als onderdeel van een grotere studie. Toen de COVID-19-pandemie begon, besloten ze de gegevens te analyseren om te bepalen welke personen het meeste risico liepen op verhoogde angst tijdens de stressvolle tijd.
De jarenlange gegevens die de onderzoekers al hadden over de deelnemers, gaven hen een kans. "Het stelde ons in staat om een groep kinderen te karakteriseren voordat iemand ooit van zoiets als COVID-19 had gehoord", vertelt studieauteur Nathan Fox, PhD, een professor en directeur van het Child Development Lab aan de Universiteit van Maryland, College Park. Heel goed. "We hadden informatie over hun temperament en angstproblemen, dus we bevonden ons in een unieke situatie waarin we pre-COVID-19-gegevens over deze kinderen hadden, zodat we konden zien waar een stressvolle reeks levensgebeurtenissen toe leidt. , en hoe deze kinderen op die gebeurtenissen reageerden. "
Gedrag nader bekijken
Om de kinderen te identificeren die het meeste risico lopen op verhoogde angst bij jonge volwassenen in de context van COVID-19, gebruikten de onderzoekers de gegevens die waren verzameld op specifieke mijlpalen in de ontwikkeling van de deelnemers.
Specifiek analyseerden de onderzoekers drie componenten waarvan wordt aangenomen dat ze angstniveaus vertonen:
- Gedragsremming op de leeftijd van 2 tot 3 jaar
- Sociale behoedzaamheid (SW) op 7-jarige leeftijd
- Zorgen over ontregeling op de leeftijd van 15
Leeftijden 2 tot 3: gedragsinhibitie
Fox zegt dat de onderzoekers bij het observeren van gedragsinhibitie geïnteresseerd waren in de "reacties van peuters op nieuwheid, onbekendheid en onzekerheid".
Om BI te onderzoeken, construeerden de onderzoekers een reeks taken of evenementen voor wanneer de moeders hun kinderen naar het lab brachten. De onderzoekers filmden en codeerden gedrag op basis van hoe elk kind reageerde op stimuli, zoals een onbekende volwassene en / of een nieuw en onvoorspelbaar speeltje.
Fox zegt dat de onderzoekers nauwlettend in de gaten hielden om te zien wat het kind in deze situaties zou doen. 'Zal een kind iets riskants doen, zoals door een tunnel kruipen om een bal te halen?' Fox zegt. "Dat zijn de dingen die we waarnemen."
Volgens Morales kunnen de kinderen die het hoogst scoorden in BI worden gezien als 'als zeer verlegen of angstige kinderen'.
De onderzoekers keken ook naar de uitingen van stress en vreugde van elk kind, evenals naar hun latentie om te reageren of te praten wanneer ze worden geconfronteerd met nieuwheid of onzekerheid.
"De normale reactie in een nieuwe situatie voor elk kind zal zijn dat ze een beetje aarzelend zijn om te benaderen", zegt Morales. "Maar na een tijdje laten ze moeders been los, ze komen dichterbij en spelen met het nieuwe speelgoed. Maar deze kinderen, [die een hogere BI scoren], zijn meer extreem. "
Leeftijd 7: sociale behoedzaamheid
Na BI keken de onderzoekers naar sociale behoedzaamheid die rond de leeftijd van 7 jaar in het laboratorium werd verzameld.
Voor deze observaties kregen de kinderen een ongestructureerde, vrije speeltaak met een onbekende leeftijdsgenoot van hetzelfde geslacht. De onderzoekers evalueerden SW in elk kind door gedrag te beoordelen zoals aarzeling om te spelen en angst voor de leeftijdsgenoot.
Leeftijd 15: ongerustheid
Na 15 jaar werd de ontregeling van zorgen beoordeeld met de disregulatie-subschaal van de Children’s Worry Management Scale, die "een onaangepaste uitdrukking van zorgen vastlegt", schrijven de auteurs. De schaal bestaat uit vragen als: “Ik kan mezelf er niet van weerhouden echt bezorgd te handelen.” Hogere scores op de schaal duiden op een grotere ontregeling van zorgen.
Ten slotte wendden de onderzoekers zich tot de 7-itemschaal van de gegeneraliseerde angststoornis (GAD). De deelnemers werden tweemaal met de schaal geëvalueerd: een keer in april en opnieuw in mei 2020, de eerste twee volledige maanden van de pandemie in de VS.
Hoge scores van de GAD-7 duiden op grotere angstniveaus, met scores hoger dan of gelijk aan tien als klinische angst.
Wat betekenen de resultaten?
De onderzoekers ontdekten dat de mensen die vroeg in hun leven een hoge BI, SW en ontregeling van zorgen vertoonden, het grootste risico liepen op verhoogde angst wanneer ze als jonge volwassenen met stressfactoren werden geconfronteerd.
De auteurs waren van mening dat stressvolle levensgebeurtenissen tijdens de jonge volwassenheid verband houden met toegenomen psychische symptomen; daarom gebruikten ze de jaren aan gegevens die ze hadden om te zien welke personen het meest kwetsbaar waren voor het ontwikkelen van een angststoornis in de context van COVID-19.
Hoewel de studie zich concentreerde op specifieke elementen - BI, SW, zorgontregeling en de GAD-schalen - wordt aangenomen dat ze allemaal verschillende manifestaties zijn van dezelfde risicofactor.
"Naarmate kinderen ouder worden, vertonen ze niet exact dezelfde soort reacties", zegt Morales. Met andere woorden, iemands kerntemperament of -kenmerken zijn aanwezig, maar mensen passen zich aan en uiten hun gedrag anders naarmate ze ouder worden.
De onderzoekers denken dat dat het volgen van het traject zo belangrijk maakt: de kinderen van wie de gedragsinhibitie leidt tot sociale terughoudendheid en doorgaan op dat traject, lopen het grootste risico om later in hun leven een angststoornis te ontwikkelen. Degenen die dat traject niet volgen, lopen mogelijk niet zo'n hoog risico.
"Er is veel verandering gaande tijdens de vroege kinderjaren", vertelt Selin Zeytinoglu, PhD, een postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Maryland, College Park, en een studie-auteur, tegen Verywell. "Veel kinderen laten dat patroon gewoon niet meer zien." Sommige kinderen met een hoge BI op de leeftijd van 2 of 3 vertoonden bijvoorbeeld geen SW op 7-jarige leeftijd.
Zeytinoglu suggereert dat een vraag voor verder onderzoek zou kunnen zijn: "Wat kunnen enkele factoren zijn waardoor kinderen hun angst in de loop van de tijd behouden?"
Wat liet de follow-up zien?
Hoewel 20% van de steekproef klinische angstniveaus meldde tijdens de eerste GAD-beoordeling, bleven degenen die het traject volgden verhoogde niveaus van angst, ook al daalde het gemiddelde van de steekproef.
"Aan het begin van de pandemie, toen alles werd gesloten en er veel onzekerheden waren, en we niet wisten wat dit 'nieuwe normaal' zou zijn, meldden onze deelnemers de hoogste niveaus van angst," Morales zegt.
Verwacht werd dat een groter deel van de steekproef verhoogde angst zou rapporteren in verband met de pandemie. Naarmate de situatie zich echter ontwikkelde en de deelnemers zich aanpasten, namen de algehele angstniveaus af, behalve die die BI, SW en ontregeling van zorgen hadden laten zien tijdens de mijlpalen van de studie.
"Dat is een ander belangrijk stuk waarop we ons concentreerden: degenen die op beide tijdstippen relatief hoge niveaus ervaren", zegt Morales.
Wat ouders kunnen doen
De onderzoekers suggereren dat het aanpakken en helpen van kinderen met dit gedrag hun risico op het ontwikkelen van angstgerelateerde stoornissen in de toekomst zou kunnen verminderen.
Zeytinoglu zegt dat onderzoekers nog steeds proberen te achterhalen waarom bepaalde kinderen hoge niveaus van BI, SW ontwikkelen en behouden, en zorgen voor ontregeling. "Wat kunnen enkele factoren zijn die die kinderen beschermen tegen het ontwikkelen van angstgevoelens op de lange termijn?" is een vraag die Zeytinoglu zegt dat aanvullend onderzoek zou kunnen worden onderzocht.
Vraag om hulp van een professional
Daniel Pine, MD, auteur van de studie en hoofd van de sectie over ontwikkeling en affectieve neurowetenschappen van het National Institute of Mental Health (NIMH), raadt ouders aan om een gesprek aan te moedigen en een geïndividualiseerde behandeling te zoeken voor een kind of tiener met een hoge mate van angst. nadering.
"Als u zich zorgen maakt over uw kind, is het meestal het beste om eerst wat meer aandacht te besteden aan het probleem en erover te praten met zorgverleners die het kind kennen", zegt Pine tegen Verywell, eraan toevoegend dat veel kinderartsen hun problemen steeds meer erkennen. rol bij de zorg voor geestelijke gezondheid - vooral tijdens de pandemie.
Praat met uw kind over hun angsten
Naast het praten met een kinderarts, moeten ouders niet bang zijn om met hun kinderen over enge dingen te praten. "Ouders zijn soms bang om dingen ter sprake te brengen", zegt Pine. "Omdat ze bang zijn dat ze een idee in het hoofd van een kind kunnen stoppen, of dat ze angst kunnen veroorzaken die er nog niet is, en we weten vrij duidelijk dat zolang een ouder gevoelig en begripvol is, het beter is. dan niet te praten over dingen waar een kind bang voor is. "
Ouders willen natuurlijk hun kinderen beschermen, maar ze willen ze ook niet per ongeluk angstiger maken. "We weten dat ouders die kinderen hebben die niet worden aangemoedigd om dingen te doen waardoor ze een beetje bang worden, na verloop van tijd meer risico lopen op meer angst dan kinderen die worden aangemoedigd om hun angsten onder ogen te zien", zegt Pine.
Pine zegt dat het moeilijk is om ouder te zijn, vooral in de context van de pandemie, maar het beste wat ze kunnen doen, is proberen een evenwicht te vinden - namelijk een tussen het aanmoedigen van hun kind om de angsten die ze aankunnen onder ogen te zien en hen te beschermen tegen degenen die ze aankunnen. kan niet.
.jpg)
