Sommige onderzoeken noemen de MEND-benadering als een mogelijke manier om de symptomen van de ziekte van Alzheimer te behandelen en zelfs om te keren.
GSO-afbeeldingen / Getty-afbeeldingenDe ziekte van Alzheimer is een progressieve aandoening die ongeveer 5,3 miljoen Amerikanen treft. De symptomen zijn onder meer geheugenverlies, verwarring, desoriëntatie en communicatieproblemen. Als de ziekte van Alzheimer niet wordt gecontroleerd, leidt dit tot een volledige achteruitgang van zowel de hersenen als het lichaam, en uiteindelijk tot de dood.
Helaas zijn de afgelopen tien jaar verschillende nieuwe geneesmiddelen voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer getest en tot dusver hebben ze in het algemeen niet veel verschil gemaakt in hun klinische onderzoeken. In feite beschrijft de Alzheimer's Association de ziekte van Alzheimer als de enige van de tien belangrijkste doodsoorzaken zonder effectieve genezing of behandeling. Slechts een handvol medicijnen is goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) om de ziekte van Alzheimer te behandelen, en hun effectiviteit is vrij beperkt.
In een studie die in juni 2016 werd gepubliceerd, meldt een team van onderzoekers echter dat ze dat misschien gaan veranderen. De studie meldt een significante verbetering - tot het punt dat de auteurs het een "omkering" van symptomen noemden - bij personen bij wie eerder de diagnose Alzheimer of milde cognitieve stoornissen was gesteld. (Milde cognitieve stoornissen zijn een aandoening waarbij enige achteruitgang in denken en geheugen is gedetecteerd. Het verhoogt het risico dat de ziekte van Alzheimer zich ontwikkelt.) Bovendien rapporteerden de onderzoekers dat deze cognitieve verbeteringen stabiel bleven terwijl de deelnemers aan het onderzoek de MEND aanpak.
Wat is HERSTELLEN? Waarom zou het kunnen werken?
MEND is een afkorting die staat voormetabolische verbetering voor neurodegeneratie.Het doel van de MEND-benadering is om naar vele facetten van iemands gezondheid te kijken, in plaats van naar een wondermedicijn te zoeken dat zich op slechts één bepaald gebied richt, zoals het amyloïde bèta-eiwit dat plaques opbouwt en ontwikkelt in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer.
De onderzoekers achter MEND vergelijken hun benadering met die van andere chronische ziekten zoals kanker, hiv / aids en hart- en vaatziekten. Succesvolle behandeling van deze aandoeningen omvat vaak de ontwikkeling van een cocktailachtige benadering die bestaat uit een combinatie van medicatie en niet-medicamenteuze interventies die geïndividualiseerd is op basis van de specifieke aandoeningen van elke persoon.
Evenzo, als we kijken naar de oorzaak van de ziekte van Alzheimer, denken veel onderzoekers dat het onwaarschijnlijk is dat er één enkele factor is die verantwoordelijk is. Het is waarschijnlijker dat meerdere factoren bijdragen aan de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie.
Het combineren van meerdere factoren lijkt ook logisch als we kijken naar hoe verschillende benaderingen (zoals dieet, lichaamsbeweging en mentale oefening) een beperkt succes hebben laten zien bij het verbeteren van het cognitief functioneren. Als de verschillende benaderingen worden gecombineerd, is het mogelijk dat er meer succes wordt behaald bij de behandeling van de ziekte van Alzheimer, aangezien elke benadering zich kan richten op een ander aspect van wat leidt tot of bijdraagt aan cognitieve achteruitgang.
Enkele van de gebieden die MEND evalueert en streeft, zijn onder meer:
- Homocysteïne-niveaus
- Vitamine B12-waarden
- Slaap
- Eetpatroon
- Bloedsuikerspiegel
- Lichaamsbeweging
- Identificatie en behandeling van slaapapneu
- Spanning
De onderzoeksstudie
Bij dit onderzoek waren tien deelnemers betrokken. Bij de start van het onderzoek had elk van hen de diagnose Alzheimer of een milde cognitieve stoornis. De diagnoses werden onderbouwd door een verscheidenheid aan tests, waaronder hippocampus hersenvolume, MRI's, PET-scans, Stroop-tests, homocysteïnespiegels, digit-span-test, auditieve geheugentest, MMSE, meldingen van subjectieve geheugenafname en problemen met het vinden van woorden. De deelnemers werden ook getest om te bepalen of ze APOE4-gendragers waren. Het APOE4-gen vergroot de kans dat een persoon de ziekte van Alzheimer krijgt, maar het maakt het geen zekerheid.
Elk van de tien mensen die bij deze studie betrokken waren, namen deel aan een persoonlijk behandelplan dat volgens hun testresultaten meerdere componenten omvatte. Enkele van hun richtlijnen waren onder meer het verhogen van de hoeveelheid slaap per nacht, het nemen van melatonine (een natuurlijk supplement) om de slaap te verbeteren, het verbeteren van hun dieet om suiker, gluten, vlees en eenvoudige granen te verminderen, en het verhogen van fruit, groenten, bosbessen en niet - gekweekte vis, voor het slapen gaan 's nachts minimaal 3 uur vasten en' s nachts in totaal 12 uur, dagelijkse supplementen van vitamine D3, C en / of E, dagelijkse doses citicoline, verbeterde mondhygiëne, dagelijkse doses kokosolie en curcumine (kurkuma), hormoontherapie, stressmanagement zoals yoga, regelmatige lichaamsbeweging en regelmatige mentale lichaamsbeweging.
De resultaten
Elk van de tien mensen die bij deze studie betrokken waren, ervoer significante verbeteringen in hun cognitie, zowel op basis van hun eigen rapporten als die van hun dierbaren, evenals de resultaten van cognitieve tests. Deze verbeteringen waren zodanig dat de meeste deelnemers aan het einde van de studie niet voldeden aan de criteria voor een diagnose van de ziekte van Alzheimer of milde cognitieve stoornissen. Bovendien is hun cognitieve functioneren nu tot vier jaar stabiel gebleven, wat de langste keer is dat een van de individuen dit protocol gebruikt. Deze voortdurende verbetering is in wezen ongehoord bij het bespreken van de behandeling van de ziekte van Alzheimer.
Enkele voorbeelden van de opmerkelijke verbeteringen in deze studie zijn onder meer een Mini Mental State Exam (MMSE) -score van 23 (wat zou duiden op een milde ziekte van Alzheimer) die verbeterde tot een 30 (een perfecte score), een MMSE-score van 22 die verbeterde tot een 29. , en een significante toename in grootte van de hippocampus in de hersenen van een andere deelnemer. De studie meldde dat het hippocampusvolume van deze persoon begon bij het 17e percentiel en toenam tot het 75-percentiel. Dit is opmerkelijk omdat de hippocampus een gebied in de hersenen is dat doorgaans wordt geassocieerd met het vermogen om informatie te onthouden, en een kleinere omvang is in verband gebracht met een verminderd geheugen.
Ten slotte hadden verschillende deelnemers voorafgaand aan deelname aan dit onderzoek problemen op het werk of thuis die verband hielden met hun cognitief functioneren. Aan het eind van de studie hadden verscheidene verbetering ervaren in hun vermogen om goed te functioneren op het werk en thuis.
Een soortgelijk onderzoek
In 2014 werd een soortgelijk onderzoek uitgevoerd door Dale E. Bredesen en gepubliceerd in het tijdschriftVeroudering(Bredesen was ook een van de auteurs van de studie die in 2016 werd gepubliceerd.) De studie van 2014 omvatte ook 10 deelnemers met de ziekte van Alzheimer, milde cognitieve stoornissen of subjectieve cognitieve stoornissen. Het MEND-protocol werd op elk van deze personen toegepast, en op één na ervoeren ze verbeterde cognitie. De tiende persoon, een heer met de ziekte van Alzheimer in een laat stadium, bleef achteruitgaan ondanks het MEND-protocol.
Het onderzoeksrapport identificeerde een belangrijke en opmerkelijke verandering nadat het MEND-protocol was gebruikt: het vermogen om succesvol te werken op een baan. Het wees erop dat zes van de tien mensen hun baan hadden moeten opzeggen of aanzienlijke problemen hadden met hun werk vanwege hun cognitieve problemen. Na hun betrokkenheid bij de MEND-benadering, waren alle zes in staat om weer aan het werk te gaan of ervoeren ze een opmerkelijk verbeterd cognitief functioneren in hun werk.
De voors
Het is duidelijk dat het succes van deze studie (en dat van de eerdere) bij het omkeren van de progressie van de ziekte van Alzheimer bij de deelnemers opwindend is en mogelijk een grote stap voorwaarts in onze inspanningen om de ziekte van Alzheimer te behandelen, te genezen en te voorkomen. Bovendien lijkt het idee achter de studie om de verschillende aspecten van wat we al weten over de gezondheid van de hersenen te kunnen combineren, logisch, vooral gezien het gebrek aan succes van andere klinische onderzoeken naar mogelijke behandelingen.
De nadelen
Hoewel de resultaten zeer bemoedigend zijn, zijn er sommigen in de wetenschappelijke gemeenschap die deze studie als onduidelijk en bevooroordeeld in twijfel trekken, aangezien het geen dubbelblinde onderzoeksstudie is. Bij een dubbelblinde studie weten noch de onderzoekers noch de deelnemers wie de behandeling krijgt. Het voorkomt de mogelijkheid dat de resultaten van het onderzoek worden beïnvloed door de vooroordelen van de onderzoekers, evenals de mogelijkheid dat de deelnemers worden beïnvloed door het placebo-effect (waar ze verwachten te verbeteren en dus ook doen).
Sommigen bekritiseren ook het onderzoek omdat het niet uitlegt hoe de proefpersonen voor het onderzoek werden gekozen, en de steekproefomvang is erg klein met slechts 10. En als dezelfde cognitieve tests worden herhaald, is er de neiging om de test- nemers om hun prestaties te verbeteren.
Er is ook bezorgdheid dat de onderzoekers proberen te profiteren van de resultaten van het onderzoek, aangezien het MEND-protocol een handelsmerk is en op de markt wordt gebracht door Muses Labs als een benadering voor medische zorgverleners waarin ze hun certificering kunnen behalen en het protocol vervolgens aan hun patiënten kunnen aanbieden.
De onderzoekers die bij deze studie betrokken waren, waarschuwen ook dat het protocol complex en moeilijk te volgen is. Ze wijzen er in de beschrijving van het onderzoek zelfs op dat geen van de deelnemers alle richtlijnen voor het MEND-protocol volledig volgde.
Ten slotte is het interessant om op te merken dat de meeste deelnemers aan beide onderzoeken jonger waren dan velen die Alzheimer en andere vormen van dementie ervaren. Dat zou ook de vraag kunnen oproepen of het MEND-protocol effectief zou kunnen zijn wanneer het wordt toegepast op personen die ouder zijn, of dat de jongere leeftijden van de deelnemers een rol hebben gespeeld in het succes van de MEND-aanpak.
Wat is het volgende?
Ondanks deze vragen en kritieken zijn de resultaten van dit onderzoek bemoedigend. Ze benadrukken de noodzaak om onze benadering van de behandeling van de ziekte van Alzheimer opnieuw te evalueren, en ze bieden ook hoop op een gebied waar het succes zeer beperkt was.
Voortgezet onderzoek op dit gebied met een grotere groep deelnemers via een gecontroleerde klinische proef is een cruciale volgende stap om de werkelijke effectiviteit van deze benadering van de ziekte van Alzheimer te bepalen.
.jpg)
