Oorzaken en risicofactoren van de ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson (PD) is een neurodegeneratieve ziekte die leidt tot een geleidelijke achteruitgang van de neurologische functie. Er zijn verschillende bekende oorzaken van deze aandoening. PD wordt geassocieerd met verminderde hoeveelheden dopamine in een klein gebied van de hersenen dat de substantia nigra wordt genoemd, evenals in de projecties ervan naar de basale ganglia (diepe kernen in de hersenen). EEN

De triggers voor deze veranderingen zijn niet helemaal duidelijk, maar hoogstwaarschijnlijk zijn ze ondergeschikt aan een interactie tussen genetische en omgevingsfactoren. Er zijn verschillende theorieën over wat de veranderingen van PD initieert, en er zijn ontstekingen of toxines gesuggereerd.

Getty-afbeeldingen

Algemene oorzaken

Er is een verband tussen de afname van dopamine, de degeneratie van de hersenen en de Lewy-body-accumulatie van PD, maar het is niet duidelijk of een van deze problemen het eerst optreedt en de andere veroorzaakt, of dat ze allemaal door een ander worden veroorzaakt. ziekte trigger.

Een tekort aan dopamine

De meest directe oorzaak van PD-symptomen is een tekort aan dopamine. Deze chemische stof is een neurotransmitter, wat betekent dat het signalen naar neuronen stuurt.

Dopamine moduleert de spiercontrole om het lichaam te helpen soepele fysieke bewegingen te produceren. Het doet dit door verschillende hersengebieden te stimuleren die betrokken zijn bij beweging, gezamenlijk de basale ganglia genoemd.

Wanneer een persoon met PD een tekort aan dopamine heeft, zijn de resultaten onder meer een tremor in rust, spierstijfheid, verminderde balans en een algehele afname van fysieke beweging. de werking van het tekort aan dopamine in het lichaam, en deze medicijnen kunnen de symptomen van PD jarenlang verlichten.

Dopaminerge medicijnen voorkomen niet dat de ziekte zelf verergert - hersendegeneratie en ophoping van Lewy-lichaampjes gaan door ondanks behandeling met dopaminerge therapie.

Neurodegeneratie

Een ander probleem dat bij PD wordt opgemerkt, is het verlies van neuronen in de substantia nigra, een gebied van de middenhersenen. De middenhersenen maken deel uit van de hersenstam (het onderste deel van de hersenen, verbonden met het ruggenmerg). De substantia nigra maakt dopamine aan, dat cellen door de basale ganglia stimuleert.

Vaak zijn de veranderingen in de substantia nigra zichtbaar op beeldvormende hersenonderzoeken, maar niet altijd. Behandeling helpt niet om degeneratie te vertragen of te herstellen.

Lewy Bodies en Alpha-Synuclein

Naast de dopamine-deficiëntie en neuronaal verlies, wordt PD ook geassocieerd met een opeenhoping van intracellulaire insluitsels in de neuronen, genaamd Lewy-lichaampjes. Studies hebben aangetoond dat de Lewy-lichaampjes voornamelijk zijn gemaakt van een eiwit dat alfa-synucleïne wordt genoemd.

Ze worden niet gezien in hersenafbeeldingsstudies, maar zijn wel gedetecteerd in onderzoeksstudies die de hersenen onderzoeken van mensen die PD hadden en hun eigen hersenen aan de wetenschap schonken voor onderzoek.Er is geen bekende behandeling of methode om de Lewy te verwijderen. lichamen op dit moment.

Bij PD worden Lewy-lichaampjes gevonden in de substantia nigra en in andere gebieden, waaronder de amygdala en locus coeruleus (die betrokken zijn bij emoties), de raphe-kern (die betrokken is bij slaap) en de reukzenuw (die de geur controleert). ). De functies die door deze regio's worden gecontroleerd, kunnen bij PD worden aangetast, hoewel de symptomen niet zo opvallen als de tremoren en spierstijfheid.

Lewy-lichaampjes zijn ook aanwezig in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie, en worden beschouwd als een teken van neurodegeneratie.

Mogelijke PD-triggers

Hoewel er zeker een tekort is aan dopamine, een verlies van cellen in de substantia nigra en een ophoping van Lewy-lichaampjes en alfa-synucleïne bij PD, is de oorzaak van deze veranderingen niet duidelijk. Deskundigen suggereren dat ontsteking, de opkomst van immuuncellen, de oorzaak is van deze schade. Oxidatie, een schadelijke chemische reactie, is opgemerkt bij PD. Er is ook schade aan de mitochondriën, de energieproducerende gebieden van menselijke cellen, waargenomen.

Maar de triggerfactor die de ontsteking, oxidatie en mitochondriale schade veroorzaakt, is niet geïdentificeerd. Door de jaren heen zijn er veel theorieën geweest over de initiële trigger, waaronder infecties of blootstelling aan gifstoffen. Toch is geen enkele toxine of infectie op betrouwbare wijze in verband gebracht met PD. Deskundigen suggereren dat er een genetische aanleg voor PD kan zijn, gecombineerd met omgevingsfactoren.

Oorzaken van parkinsonisme

Parkinsonisme is een aandoening waarbij een persoon enkele symptomen van PD ontwikkelt, maar geen PD heeft.

Er zijn een paar bekende oorzaken van parkinsonisme, waaronder:

• antipsychotica, die de effecten van dopamine kunnen verminderen
• een hersentumor
• een zeldzame en ongebruikelijke infectie, encefalitis lethargica
• hoofd trauma
• beroerte, die elk deel van de hersenen kan treffen (inclusief de substantia nigra of basale ganglia)

Genetica

Er zijn een aantal genen geïdentificeerd in verband met PD. De meeste mensen die de ziekte ontwikkelen, hebben geen familiegeschiedenis van de ziekte en zouden sporadische PD hebben.

Verschillende defecte genen zijn in verband gebracht met PD, waaronder:

• α-synucleïne (SNCA)
• leucinerijke herhalingskinase 2 (LRRK2)
• PARKIN
• PTEN-geïnduceerde vermoedelijke kinase 1 (PINK1)
• PARK2
• DJ-1 (Daisuke-Junko-1)
• glucocerebrosidase bèta-zuur (GBA)
• microtubule-geassocieerd proteïne tau (MAPT)

Over het algemeen worden een of meer van deze genen aangetroffen in ongeveer vijf tot 15% van de families of individuen met PD. Dat gezegd hebbende, genetische tests zijn geen standaardonderdeel van PD-behandeling en er zijn geen gevestigde behandelingen die overeenkomen met specifieke genetische defecten.

Risicofactoren voor levensstijl

Een aantal gewoonten is zwak geassocieerd met PD. Alcohol, voeding, roken en cafeïne zijn allemaal in verband gebracht met de aandoening, maar studieresultaten met betrekking tot hun mate van impact op de ziekte zijn vaak inconsistent.

Roken is de meest besproken levensstijlfactor bij PD. Deskundigen hebben jarenlang gesuggereerd dat roken het risico op PD daadwerkelijk kan verminderen, maar recentere onderzoeken suggereren dat het hebben van PD of een aanleg voor PD roken voorkomt en dat roken waarschijnlijk geen bescherming biedt tegen PD.

Er is waargenomen dat mensen die PD ontwikkelen veel gemakkelijker kunnen stoppen met roken dan mensen die de aandoening niet hebben, wat suggereert dat iets met PD roken minder plezierig en minder verslavend maakt.

Andere risicofactoren van de ziekte zijn onder meer:

• Zwaar alcoholgebruik
• Hoge body mass index (BMI)
• Gebrek aan fysieke activiteit

Interessant is dat, hoewel oplosmiddelen en chemicaliën vaak de schuld krijgen van PD, onderzoeken suggereren dat ze de ziekte niet veroorzaken.