Repetitieve monomorfe ventriculaire tachycardie (RMVT)

Repetitieve monomorfe ventriculaire tachycardie (RMVT) is een ongebruikelijke vorm van ventriculaire tachycardie die vaak voorkomt bij jonge mensen van wie het hart verder normaal is. Dit staat in schril contrast met de gebruikelijke vorm van ventriculaire tachycardie, die het vaakst wordt gezien bij oudere mensen met coronaire hartziekte of hartfalen.

Pornpak Khunatorn / Getty Images

Wat is ventriculaire tachycardie?

Ventriculaire tachycardie is een plotselinge, snelle, vaak gevaarlijke hartritmestoornis die ontstaat in de hartkamers. Hoewel een persoon met ventriculaire tachycardie soms slechts minimale symptomen ervaart, veroorzaakt deze aritmie veel vaker onmiddellijke problemen, waaronder aanzienlijke hartkloppingen, ernstige duizeligheid, syncope (bewustzijnsverlies) of zelfs een hartstilstand en plotselinge dood.

Deze symptomen treden op omdat ventriculaire tachycardie het vermogen van het hart om effectief te pompen verstoort. De pompwerking van het hart verslechtert om twee redenen tijdens ventriculaire tachycardie. Ten eerste is de hartslag tijdens deze aritmie meestal erg snel (vaak meer dan 180 of 200 slagen per minuut), snel genoeg om het bloedvolume dat het hart kan rondpompen te verminderen. Ten tweede kan ventriculaire tachycardie de normale, ordelijke, gecoördineerde samentrekking van de hartspier verstoren - zo veel van het werk dat het hart kan doen, wordt verspild. Deze twee factoren samen maken ventriculaire tachycardie vaak tot een bijzonder gevaarlijke hartritmestoornis.

Wat maakt RMVT onderscheidend?

Drie dingen maken RMVT anders dan "typische" ventriculaire tachycardie: wie krijgt het, wat veroorzaakt het en hoe wordt het behandeld.

Typische ventriculaire tachycardie is een aritmie die optreedt bij oudere mensen met een onderliggende hartaandoening. De zieke hartspier creëert een gelokaliseerde omgeving waarin ventriculaire tachycardie optreedt.

Daarentegen wordt RMVT bijna uitsluitend gezien bij mensen onder de 40 of 45 jaar met een structureel normaal hart, en het lijkt vooral prominent aanwezig te zijn bij atleten. Sommige experts hebben gespeculeerd dat veel niet-atleten die geboren zijn met de neiging tot RMVT simpelweg nooit de hoge niveaus van fysieke stress produceren die soms nodig zijn om deze aritmieën te veroorzaken. Hoewel een onderliggende genetische oorzaak waarschijnlijk lijkt, is dit niet bewezen .

Typische ventriculaire tachycardie is een terugkerende aritmie. RMVT, aan de andere kant, is geen herintredende aritmie, maar wordt veroorzaakt door een geheel ander mechanisme (de zogenaamde "getriggerde" activiteit), dat verband houdt met een abnormale stroom van ionen door het hartcelmembraan.

Vanwege de verschillen in wie deze aritmieën krijgt en hoe ze optreden, verschilt de behandeling van RMVT veel van de behandeling van typische ventriculaire tachycardie. Meer over de behandeling hieronder.

Symptomen

RMVT produceert gewoonlijk frequente, korte, niet-aanhoudende "uitbarstingen" van ventriculaire tachycardie, hoewel het ook gebruikelijk is dat mensen met deze aandoening af en toe langere episodes hebben.

De meest voorkomende symptomen van RMVT zijn hartkloppingen en duizeligheid. In zeldzame gevallen kan ook syncope (bewustzijnsverlies) optreden. Gelukkig blijkt het risico op hartstilstand en plotseling overlijden bij RMVT vrij laag te zijn.

De ventriculaire tachycardie geassocieerd met RMVT kan worden veroorzaakt door situaties waarin de adrenalinespiegels verhoogd zijn. Mensen met RMVT hebben dus de meeste kans om symptomen te ervaren tijdens inspanning (in het bijzonder tijdens de opwarmperiode direct na inspanning) of tijdens periodes van ernstige emotionele stress. In feite zijn stresstests - die vaak de aritmie reproduceren - een betrouwbare manier om RMVT te diagnosticeren.

Behandeling

Behandeling van RMVT kan worden bereikt met medische therapie of met ablatietherapie. Implanteerbare defibrillatoren zijn slechts zelden geschikt voor RMVT, aangezien het risico op plotseling overlijden laag is.

Gelukkig kan RMVT vaak onder controle worden gehouden met een calciumblokker (verapamil) of met bètablokkers (zoals propranolol) - geneesmiddelen die relatief weinig bijwerkingen veroorzaken.

Als deze medicijnen de ventriculaire tachycardie niet voldoende onderdrukken, kan het gebruik van krachtigere anti-aritmica worden overwogen, hoewel deze medicijnen de neiging hebben om veel meer toxiciteit te veroorzaken.

Bij de meeste patiënten met RMVT ontstaat de ventriculaire tachycardie in een gelokaliseerd gebied in het bovenste gedeelte van de rechterkamer, net onder de pulmonale klep. Bij enkele patiënten met RMVT komt de aritmie van een vergelijkbare locatie in de linker hartkamer, dat wil zeggen net onder de aortaklep.

In beide gevallen maakt het feit dat de oorsprong van de aritmie kan worden geïsoleerd op een bepaalde locatie, RMVT vatbaar voor ablatietherapie. Succesvolle ablatie van RMVT kan worden bereikt bij meer dan 90% van de patiënten met deze aandoening.

Gezien deze behandelingsopties zullen de meeste experts eerst proberen een patiënt met RMVT te behandelen met verapamil en / of een bètablokker. Als dat niet lukt, wordt ablatietherapie meestal als de volgende stap beschouwd. Hoe dan ook, met goede medische zorg kunnen de aritmieën die gepaard gaan met RMVT meestal worden gecontroleerd of geëlimineerd.

Een woord van Verywell

RMVT is een bepaald type ventriculaire tachycardie dat wordt gezien bij verder gezonde jonge mensen - vooral bij atleten. Hoewel het risico op overlijden door RMVT vrij laag lijkt, kan deze aritmie het leven van een persoon verstoren. Gelukkig kan het met de juiste therapie worden gecontroleerd of geëlimineerd.