Een overzicht van urethraal divertikel

Uw urethra is een buis waardoor urine uit uw blaas stroomt om het lichaam te verlaten wanneer u plast. Een urethraal divertikel (UD) is een zak of zak die zich vormt langs de lengte van uw urethra. Deze pocket wordt, vanwege zijn positie, continu gevuld met urine tijdens het urineren, en dit leidt soms tot pijn, problemen bij het plassen, frequente infecties en urine-incontinentie.

Hoewel zeldzaam, kan urethrale divertikel ook leiden tot de vorming van urethrale tandsteen, een harde steen die in de urethra wordt gevormd als gevolg van de opeenhoping van stilstaande urine en zoutafzettingen in het divertikel.

Ondanks het feit dat het aantal diagnoses ervoor toeneemt, is urethraal divertikel over het algemeen geen algemene aandoening. De medische gemeenschap speculeert dat de toenemende prevalentie ervan simpelweg het gevolg is van het bestaan ​​van meer geavanceerde beeldvormingstechnieken die tot meer diagnoses leiden dan in het verleden. Urethraal divertikel komt over het algemeen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Symptomen

Symptomen van urethrale divertikel variëren, en hun aanwezigheid en ernst zijn meestal niet gerelateerd aan de grootte van de buidel / zak. U kunt inderdaad een urethraal divertikel hebben en asymptomatisch zijn (u ervaart geen symptomen).

Enkele van de meest voorkomende symptomen van deze aandoening zijn:

• Pijn tijdens het plassen (dysurie)
• Bloed in de urine (hematurie)
• Lekken of druppelen na het plassen
• Terugkerende cystitis
• Frequente unitaire luchtweginfecties (UTI's)
• Pijnlijke geslachtsgemeenschap
• Gevoelig gebied of massa op de vaginale wand
• Blaasontstekingen
• Bekkenpijn

Het kan zijn dat u slechts enkele, maar niet al deze symptomen ervaart. Bovendien zijn ze misschien niet constant - ze kunnen gedurende lange tijd verdwijnen om later weer terug te keren.

Oorzaken

U kunt worden geboren met een urethraal divertikel of u kunt er een krijgen. Aangeboren urethrale divertikel (aanwezig vanaf de geboorte) komt meestal voort uit Gartner-kanaalcysten en Müller-kanaalcysten. De oorzaak van verworven urethrale divertikel is niet altijd bekend, maar het is in verband gebracht met obstructie van de urethrale klieren en meerdere blaasontstekingen waarvan wordt gedacht dat ze de wanden van de urethra verzwakken. Trauma tijdens een vaginale bevalling is ook geïdentificeerd als een bijdrage aan de vorming van urethraal divertikel.

Diagnose

De symptomen van urethraal divertikel zijn niet specifiek - het deelt de symptomen van veel andere blaas- of urethra-gerelateerde aandoeningen. Sommige mensen krijgen jarenlang een verkeerde diagnose en worden voor andere aandoeningen zoals blaasontsteking en vulvodynie behandeld. Het wordt soms ook per ongeluk volledig gediagnosticeerd, bijvoorbeeld wanneer beeldvormende tests om geheel andere redenen worden uitgevoerd.
De meest betrouwbare manieren waarop een urethrale divertikel door uw arts kan worden vastgesteld, zijn:

• Lichamelijk onderzoek: bij vrouwen kunnen de wanden van de vagina worden onderzocht en gevoeld voor gevoelige massa's of gebieden. Uw arts kan ook proberen pus of urine uit de urethrale divertikelruimte af te drukken.
• Echografie: deze methode omvat het gebruik van ultra (hoogfrequente) geluidsgolven om afbeeldingen van uw urethra en omliggende structuren te verkrijgen.
• Cystoscopie: een cystoscopie is een procedure op kantoor waarbij de arts een camera die is aangesloten op een lange buis in uw urethra en blaas plaatst. Deze procedure kan helpen bij de diagnose van een urethraal divertikel.
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): MRI gebruikt een grote magneet en radiogolven en een magnetisch veld om duidelijke afbeeldingen van het lichaam te produceren. In dit geval wordt het gebruikt om gedetailleerde afbeeldingen van uw bekkengebied en vagina te krijgen om eventuele afwijkingen op te sporen. Momenteel wordt dit geaccepteerd als de beste test om urethrale divertikel te diagnosticeren.
• Cystourethrogram (VCUG) ongeldig maken: hierbij wordt een röntgenfoto van uw blaas en urinewegen gemaakt terwijl u aan het urineren bent.

Behandeling

Chirurgische excisie is de belangrijkste manier om symptomatisch urethraal divertikel te behandelen.

Als u ervoor kiest om een ​​operatie te ondergaan, moet deze vanwege de zeer technische aard worden uitgevoerd door een specialist die urogynaecoloog wordt genoemd.

De chirurgische opties die u heeft, zijn onder meer:

• Een volledige verwijdering of de zak / zak. Dit is de meest waarschijnlijke route die uw arts zal aanbevelen.
• Snijden in de nek van de zak / zak en de inhoud volledig leeg laten lopen.
• Spence-procedure, waarbij een opening van het urethrale divertikel in de vagina wordt gemaakt. Dat wil zeggen, er zal een opening worden gemaakt zodat de inhoud van de zak / zak door de vagina kan stromen.

Elke infectie die u heeft, moet eerst worden verholpen voordat een operatie kan worden uitgevoerd.

De gekozen chirurgische optie hangt af van de grootte en locatie van het urethrale divertikel, evenals van andere factoren die door uw arts zijn vastgesteld. Tijdens uw operatie kan uw chirurg ook eventuele incontinentieproblemen oplossen. Na de operatie krijgt u waarschijnlijk gedurende ten minste 24 uur antibiotica om infecties te voorkomen. U kunt ook een katheter krijgen die enkele weken op zijn plaats blijft voor een betere genezing. U wordt gevraagd om in de daaropvolgende weken voor vervolgonderzoeken te verschijnen om het succes van de operatie te controleren, de status van uw genezing, en om de katheter te verwijderen.

Er zijn enkele bijwerkingen die u riskeert door een van deze chirurgische ingrepen, zoals ernstige bloeding, herhaling van het urethrale divertikel, infectie, urethrovaginale fistel en urethrale littekens. U dient deze allemaal met uw arts te bespreken voordat u instemt met de operatie.

U kunt ook wachten om te zien of uw symptomen erger worden of het urethrale divertikel groter wordt voordat u een operatie overweegt. Het is ook mogelijk dat u helemaal geen operatie wilt ondergaan. In dat geval helpt uw ​​arts samen met u een behandelplan op te stellen. U moet echter weten dat er, zoals het er nu uitziet, niet veel bekend is over het onbehandeld laten van urethrale divertikel - er is geen manier om te weten of de pockets groter worden of dat uw symptomen verergeren.

U moet ook weten dat, hoewel het zeer zeldzaam is, er gevallen zijn geweest van mensen met urethraal divertikel die carcinoom ontwikkelden (een vorm van kanker).

Een woord van Verywell

Als bij u een urethraal divertikel is vastgesteld, is het belangrijk dat u uw opties uitgebreid met uw arts bespreekt. U hoeft niet geopereerd te worden als u dat niet wilt en uw arts is het ermee eens dat dit medisch niet noodzakelijk is.

Als u ervoor heeft gekozen om een ​​operatie te ondergaan, is het normaal dat u zich angstig of bezorgd voelt over de procedure en de mogelijke resultaten. Uw arts moet u de details geven van wat u vóór, tijdens en na de operatie kunt verwachten. Het is raadzaam dat u positieve maar realistische verwachtingen heeft van uw chirurgische resultaten en u voorbereidt op de mogelijkheid dat het urethrale divertikel terugkeert.

Overweeg om met uw familie en dierbaren te praten over eventuele zorgen of angsten die u mogelijk heeft over de operatie. U kunt ook overwegen om een ​​counselor / therapeut te raadplegen voor een professionelere aanpak - we vinden dat sommige ziekenhuizen counselingsessies vóór de operatie bieden.