Ongeveer 40% van alle chronische wervelkolompijn is gerelateerd aan een probleem in een of meer tussenwervelschijven. Als u chronische nek- of lage rugpijn heeft, zijn er veel oorzaken die hieraan kunnen bijdragen. Als u geen hernia heeft, kan een andere mogelijke oorzaak discogene pijn zijn.
Er wordt gedacht dat discogene pijn optreedt in relatie tot schijfdegeneratie, een aandoening waarbij de fysische en chemische eigenschappen van de schijf langzaam verslechteren. Maar het probleem is dat degenererende schijven niet altijd pijn veroorzaken, en experts moeten deze relatie nog volledig uitleggen.
Oorzaken
De theorie gaat dat discogene pijn optreedt wanneer zenuwreceptoren in het buitenste deel van de annulus geïrriteerd zijn.
Ontsteking of andere aandoeningen in de schijf kunnen deze zenuwreceptoren irriteren. Als de ontstekingschemicaliën van een ringvormige traan bijvoorbeeld de zenuwen in het buitenste deel van de annulus bereiken, kan de traan de oorzaak zijn van uw discogene pijn. Dit type letsel wordt interne schijfverstoring of IDD genoemd.
Genetica speelt waarschijnlijk een rol bij de vorming van discogene pijn. Genetica kan de chemische samenstelling van schijven beïnvloeden en kan ervoor zorgen dat bepaalde metabolische veranderingen in het lichaam vaker optreden. Het resultaat is dat de schijven sneller uitdrogen dan normaal, waardoor ze minder goed in staat zijn om de ruggengraatbelasting gelijkmatig te dragen. Door normale dagelijkse slijtage wordt dan druk uitgeoefend op een of enkele kleine delen van de schijf, waardoor het risico op een ringvormige scheur toeneemt. Schade aan de rand van de wervel naast de schijf kan ook optreden.
Naast genetica kunnen voedings- en mechanische factoren en de toevoer van voedingsstoffen naar de schijf ook discogene pijn beïnvloeden.
Risicofactoren
Discogene pijn komt het vaakst voor bij mensen van middelbare leeftijd en bij ouderen.
Symptomen
Het belangrijkste symptoom van discogene pijn is een pijnlijke pijn die niet naar uw been of arm verwijst en die niet wordt geassocieerd met een verminderd vermogen om uw ledematen te gebruiken.
In de lage rug wordt de pijn meestal erger als uw wervelkolom wordt samengedrukt. Activiteiten zoals zitten, bukken, hoesten en niezen hebben de neiging om het op te wekken, terwijl liggend de neiging heeft om het te verlichten.
In de nek kan er pijn zijn als u uw hoofd draait of kantelt. De pijn kan erger worden als u uw hoofd te lang in één positie houdt. Spierspasmen gaan soms gepaard met discogene pijn in de nek.
Diagnose
Een MRI is meestal de eerste stap na röntgenfoto's bij het diagnosticeren van discogene pijn, maar het kan niet altijd de oorzaak van pijn detecteren. Een discografie kan ook worden gebruikt om te helpen bij de diagnose. Discogrammen worden gebruikt om definitief te bevestigen dat de pijn voortkomt uit een specifieke schijf of schijven. Maar een aantal onderzoekers hebben ontdekt dat het vanwege de subjectieve aard van het schijfje vals-positieve resultaten kan opleveren, vooral als u pijn heeft van andere bronnen, als u een verstandelijke beperking heeft of als u bang bent voor pijn. Er zijn echter richtlijnen voor het testen van technieken die kunnen helpen om een laag aantal fout-positieve resultaten te behouden. Zoals hierboven vermeld, kunt u pijn of andere sensaties hebben langs uw arm of been. Dit worden radiculaire symptomen genoemd. Maar radiculopathie en discogene pijn zijn niet dezelfde aandoening. Net als radiculopathie kan discogene pijn ook het gevolg zijn van irritatie van zenuwen.
Het verschil is dat radiculopathie de spinale zenuwwortels aantast, terwijl discogene pijn de zenuwen in de buitenste ringen van de annulus irriteert. (De annulus is de taaie vezelige bekleding van de tussenwervelschijf. Het bevat en beschermt de centraal gelegen nucleus pulposus.)
Bij het stellen van een diagnose kan het moeilijk zijn om de exacte oorzaak van pijn vast te stellen.
Toch zal het onderscheid een verschil maken in de behandeling die u krijgt.
Behandeling
Discogene pijn kan vanzelf verdwijnen of kan komen en gaan. Conservatieve zorg is meestal het eerste type behandeling dat wordt geprobeerd. Het kan bestaan uit het beheersen van pijn met ontstekingsremmers, het gebruik van ijs en / of warmte en fysiotherapie. Fysiotherapie kan bestaan uit rugoefeningen, tractie en andere behandelingen. Een injectie kan helpen om de pijn te verzachten en u meer op uw gemak te stellen.
Wat een operatie betreft, is deze over het algemeen niet nodig, maar individuele gevallen kunnen verschillen. Maar als u gedurende 3 maanden of langer last heeft van slopende pijn en / of instabiliteit van de wervelkolom heeft, kan dit een optie zijn. Vraag uw arts naar uw mogelijkheden.
De meest voorkomende operatie voor discogene pijn is spinale fusie. Het gebruik ervan in deze omgeving biedt echter niet altijd verlichting. In de Verenigde Staten is het aantal uitgevoerde wervelkolomoperaties sinds het begin van de jaren negentig gestegen, en één studie suggereert dat tot 17% niet nodig is, hoewel verschillen in voorkeuren en criteria van de chirurg een rol kunnen spelen bij deze bevinding. is een onderdeel van veroudering, maar dit betekent niet automatisch dat u een spinale fusie nodig heeft wanneer de pijn zich voordoet. Zorg ervoor dat u uw opties onderzoekt, inclusief uw zorgverleners, en werk samen met de door u gekozen arts om de beste manier van handelen voor u te bepalen.
.jpg)
