Een overzicht van galkoliek

Galkoliek is een soort buikpijn die wordt veroorzaakt door een tijdelijke blokkering in de kanalen die uit de galblaas komen. Soms, maar niet altijd, krijgen mensen met galstenen galkoliek. Het woord "koliek" verwijst naar de manier waarop de pijn soms abrupt begint en stopt, en "gal" verwijst naar gal of de galkanalen. Galkoliek is ook bekend als een ‘galsteenaanval’ of een ‘galblaasaanval’.

Symptomen

Galkoliek is een soort pijn die meestal optreedt in het bovenste deel van uw buik (buik), meestal iets naar rechts of centraal. Bij sommige mensen voelt het alsof de pijn naar hun rug of rechterschouder straalt.

De pijn begint meestal plotseling. Als het eenmaal begint, is het meestal een matige, aanhoudende pijn. Meestal vindt een episode van galkoliek plaats binnen een paar uur nadat iemand een maaltijd heeft gegeten, vaak een grote maaltijd met veel vet. In tegenstelling tot sommige andere soorten buikpijn, verbetert galkoliek niet na een stoelgang.

Meestal gebeurt de ergste pijn ongeveer een uur nadat deze is begonnen. Meestal verdwijnt de pijn geleidelijk binnen een tot vijf uur (terwijl de galsteen uit het kanaal beweegt).

De symptomen van galkoliek volgen echter niet altijd dit patroon. U kunt bijvoorbeeld verschillende patronen hebben in de locatie en het patroon van de pijn.

Meestal hebben mensen met galkoliek geen extra symptomen (hoewel misselijkheid en braken soms voorkomen). Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk dat iemand met koorts symptomen van galkoliek heeft.

Als de pijn aanhoudt, of als u koorts heeft, heeft u misschien geen galkoliek, maar complicaties door uw galstenen. Sommige mensen met galstenen krijgen bijvoorbeeld cholecystitis (ontsteking van de galblaas), pancreatitis (ontsteking van de alvleesklier) of cholangitis (infectie van de galwegen).

Wanneer moet u onmiddellijk medische hulp krijgen?

Zoek onmiddellijk medische hulp als u het volgende heeft:

• Ernstige pijn
• Pijn met braken
• Pijn met koorts
• Pijn die enkele uren aanhoudt
• Geelzucht (vergeelde huid)
• Verduisterde urine

De meeste mensen blijven afleveringen van galkoliek hebben, tenzij ze worden behandeld. Van de mensen die een eerste aanval van galkoliek hebben, krijgt meer dan 90% binnen tien jaar minstens een nieuwe episode.

Oorzaken

De galblaas, gal en de galboom

Om te begrijpen wat de oorzaak is van galkoliek, is het nuttig iets te weten over de galblaas en zijn kanalen (de zogenaamde "galboom").

De galblaas is een klein zakachtig orgaan dat onder de lever zit. De lever produceert gal, waarvan een deel wordt opgeslagen in de galblaas. Gal is een dikke, groene vloeistof die uw lichaam helpt bij het verteren van voedsel en bepaalde soorten vitamines. Gal verlaat de galblaas via een dun kanaal (het cystische kanaal) dat naar een ander kanaal leidt (het gemeenschappelijke galkanaal). Uiteindelijk mondt dit kanaal uit in een deel van de dunne darm, waar de gal kan helpen bij de vertering en opname van voedingsstoffen.

Tijdens een maaltijd zorgen verschillende fysiologische signalen ervoor dat de galblaas knelt. Dit helpt de gal door de galwegen te krijgen. Een grotere, vettere maaltijd kan ervoor zorgen dat de galblaas harder knijpt.

Normaal gesproken is dit knijpen geen probleem. Maar het kan een probleem zijn als uw galblaas begint te knijpen en iets de galwegen tijdelijk blokkeert. Als dat gebeurt, kan dit leiden tot de symptomen van galkoliek.

Galkoliek kan worden veroorzaakt door alles dat de galwegen tijdelijk blokkeert, vooral het cystische kanaal. Meestal is een galsteen de boosdoener, maar galkoliek kan ook worden veroorzaakt door een galvernauwing, een deel van het galkanaal dat van binnen veel kleiner is geworden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door letsel tijdens een operatie, pancreatitis of door bepaalde andere medische aandoeningen Een tumor kan ook het kanaal blokkeren, wat kan leiden tot symptomen van galkoliek. Galstenen zijn echter verreweg de meest voorkomende oorzaak van een blokkade in de galwegen die galkoliek veroorzaken.

Galstenen

Soms wordt de gal dik en verhardt het galstenen (ook wel "cholelithiasis" genoemd). Soms ontstaan ​​galstenen wanneer de gal te veel cholesterol of te veel bilirubine bevat (een normaal afbraakproduct van hemoglobine) Onderzoekers leren nog steeds wat de oorzaak is van de vorming van galstenen bij sommige mensen, maar niet bij anderen. Verschillende soorten galstenen hebben verschillende risicofactoren, afhankelijk van de samenstelling van de stenen. Het meest voorkomende type zijn cholesterolstenen.

Enkele risicofactoren voor galstenen zijn onder meer:

• Zwangerschap en meerdere kinderen hebben gehad
• Vrouwelijk geslacht
• Leeftijd van 40 jaar of ouder
• Snel gewichtsverlies
• Zwaarlijvigheid
• Familiegeschiedenis van galstenen
• Bepaalde etnische achtergronden (bijv. Indianen)
• Bepaalde ziekten met veel afbraak van rode bloedcellen (bijv. Sikkelcelziekte)

Sommige mensen krijgen echter galstenen, zelfs zonder een van deze risicofactoren.

Hoewel galstenen de meest voorkomende oorzaak van galkoliek zijn, is het belangrijk om te beseffen dat de meeste mensen met galstenen nooit galkoliek of andere complicaties ervaren. De meeste mensen met galstenen ervaren er nooit symptomen van.

Diagnose

De diagnose begint met een volledige medische geschiedenis en klinisch onderzoek. Uw arts zal u vragen naar uw symptomen en naar uw andere medische aandoeningen. U heeft ook een lichamelijk onderzoek nodig, inclusief een grondig onderzoek van uw buik. Bij galkoliek is het buikonderzoek meestal normaal, behalve wat mogelijke gevoeligheid van de bovenbuik. Het is vooral belangrijk dat uw arts u controleert op tekenen van infectie (zoals koorts) of vergeelde huid (geelzucht). Dit kan duiden op een serieuzer probleem.

Afhankelijk van de omstandigheden kunnen medische geschiedenis en klinisch onderzoek voldoende zijn om galkoliek te diagnosticeren, vooral als u al weet dat u galstenen heeft of als u eerder een episode van galkoliek heeft gehad. Uw arts moet echter ook een onderscheid maken tussen galkoliek en andere aandoeningen die overlappende symptomen kunnen hebben, zoals pancreatitis of blindedarmontsteking. Sommige van deze aandoeningen vereisen onmiddellijke medische ingrepen, zoals een operatie.

Andere soorten complicaties van galstenen moeten mogelijk ook worden overwogen. Acute cholecystitis (infectie van de galblaas) is bijvoorbeeld een ernstiger aandoening dan galkoliek, en het kan een ziekenhuisopname vereisen. Cholangitis (infectie van de galblaaskanalen) is een andere potentieel ernstige aandoening die kan optreden als gevolg van galstenen.

Als u eerder een episode van galkoliek heeft gehad en dit voelt vergelijkbaar, hoeft u uw zorgverlener misschien niet meteen te raadplegen. Dat kan in orde zijn als u geen langdurige of extreme symptomen, koorts, geelzucht of andere aanvullende problemen heeft. Als u überhaupt niet zeker weet of u een episode van galkoliek heeft, is het het beste om uw zorgverlener onmiddellijk te raadplegen.

In beeld brengen

U weet misschien al dat u galstenen heeft. Ze kunnen bijvoorbeeld zijn gezien bij een type beeldvormende test die om een ​​andere reden is uitgevoerd. Als dat het geval is, heeft u wellicht geen aanvullende beeldvorming nodig.

Als u echter niet zeker weet of u galstenen heeft of als uw arts zich zorgen maakt over een andere oorzaak van uw symptomen, heeft u mogelijk enkele beeldvormende tests nodig. Een echografie van uw buik is vaak de eerste plaats waar artsen beginnen, omdat het een goedkope en niet-invasieve test is.

In sommige situaties heeft u mogelijk aanvullende tests nodig. Dat kunnen enkele van de beeldvormende modaliteiten zijn, zoals de volgende:

• Hepatobiliaire iminodiazijnzuurscan (HIDA-scan)
• Magnetische resonantie cholangiopancreatografie (MRCP)
• Computertomografie (CT)
• Röntgenfoto van de buik

Deze kunnen helpen bij het diagnosticeren van galkoliek en andere mogelijkheden elimineren.

Laboratorium testen

Laboratoriumtests zijn soms ook nuttig bij het diagnosticeren van galkoliek en bij het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken. Enkele veel voorkomende bloedtesten die u mogelijk nodig heeft, zijn:

• Volledig bloedbeeld (CBC)
• Metabool panel, inclusief tests van de leverfunctie (bijv.ALT)
• Tests van pancreasletsel (bijv. Amylase)

Deze tests zijn ook bijzonder belangrijk om er zeker van te zijn dat niet een ander, serieuzer medisch probleem het probleem is.

Behandeling

Beheer van een galkoliekepisode

Tijdens een episode van galkoliek is pijnbestrijding de hoeksteen van de behandeling. Meestal betekent dit een soort niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie (NSAID), zoals ibuprofen. Andere aspecten van de behandeling kunnen zijn:

• Krampstillers (zoals scopolamine) die galblaaskrampen kunnen verminderen
• Anti-emetica (om misselijkheid te verminderen)
• Vasten

Antibiotica helpen niet bij de behandeling van galkoliek, omdat er geen onderliggende infectie aanwezig is. Afhankelijk van de situatie kan het zijn dat u al dan niet in het ziekenhuis moet worden opgenomen terwijl u herstelt van uw symptomen.

Beheer op langere termijn

Als u een episode van galkoliek heeft gehad, zult u er in de toekomst waarschijnlijk weer een krijgen. U heeft twee hoofdopties om uw symptomen te beheersen. U kunt uw toestand onder controle houden met een dieet (en mogelijk met medicatie). Of u kunt ervoor kiezen om uw galblaas operatief te laten verwijderen.

Chirurgie

Meestal bevelen clinici chirurgische verwijdering van de galblaas (cholecystectomie) aan bij mensen die galkoliek hebben gehad. (Maar als u galstenen heeftzondergalkoliek, dit is niet de standaardaanbeveling.) Het goede nieuws is dat, omdat de galblaas alleen gal opslaat en geen andere belangrijke taken heeft, het verwijderen ervan meestal geen ernstig probleem is. (Je lever zal nog steeds gal blijven maken die je kunt gebruiken voor de spijsvertering.)

Chirurgie is de enige definitieve manier om de symptomen van galkoliek aan te pakken. Meestal wordt aanbevolen deze operatie laparoscopisch uit te voeren, met behulp van speciaal gereedschap en camera's. Dit is een type operatie waarbij kleinere incisies worden gebruikt in vergelijking met een laparotomie, de oudere chirurgische optie waarbij grotere insnijdingen door de buikwand worden gebruikt. . Er zijn ook andere soorten operaties waarbij kleinere incisies worden gebruikt, maar geen laparoscopisch gereedschap. In vergelijking met laparotomie kunnen deze minimaal invasieve operaties resulteren in kortere ziekenhuisverblijven en sneller herstel, maar ze zijn misschien niet voor iedereen een optie.

Laparoscopische verwijdering van de galblaas is de meest uitgevoerde buikoperatie in de Verenigde Staten en de meeste mensen hebben er goede resultaten mee. Sommige mensen ervaren echter enkele ernstige bijwerkingen die mogelijk een vervolgbehandeling nodig hebben, zoals gallekkage of letsel aan het galkanaal. En een operatie kan riskanter zijn als u bepaalde andere medische aandoeningen heeft of als u zwanger bent. Vooral in deze gevallen wilt u misschien eerst niet-chirurgische opties overwegen.

Hebben mensen de neiging om het beter te doen als ze een operatie ondergaan direct na een eerste episode van galkoliek of als ze een afwachtende houding aannemen? We hebben hier niet veel goede gegevens over. Zeer beperkt bewijs suggereert dat doorgaan met een operatie de duur van ziekenhuisverblijven en het risico op complicaties zou kunnen verminderen, maar er zijn veel factoren bij betrokken. U moet met uw zorgverzekeraar samenwerken om de beste keuze voor u te maken.

Een woord van Verywell

Galkoliek kan een pijnlijke en vervelende aandoening zijn. Het is echter minder ernstig dan sommige andere problemen die door galstenen kunnen worden veroorzaakt. Gelukkig is chirurgische verwijdering van de galblaas voor veel mensen een goede optie. U kunt zich misschien beter voelen als u weet dat uw galkoliek nooit meer terug kan komen nadat uw galblaas is verwijderd. Werk samen met uw zorgverzekeraar om de voordelen en mogelijke risico's in uw specifieke situatie af te wegen.