Het cardiale elektrische systeem en hoe het hart klopt

Het elektrische systeem van het hart is van cruciaal belang voor hoe het functioneert. Het bepaalt de hartslag (hoe snel het hart klopt) en coördineert en organiseert ook het kloppen van de hartspieren, zodat het hart efficiënt werkt met elke hartslag.

Afwijkingen in het elektrische systeem van het hart kunnen ervoor zorgen dat de hartslag te snel of te langzaam is of de normale werking van het hart volledig verstoort, zelfs als de hartspieren en hartkleppen zelf volkomen normaal zijn.

Praten over het elektrische systeem van het hart en abnormale hartritmes kan erg verwarrend zijn. Als we het hebben over hartaandoeningen, denken veel mensen aan verstopte kransslagaders die kunnen leiden tot een hartaanval of de noodzaak van een bypass-operatie. Toch kunnen er problemen met het elektrische systeem optreden, zelfs als uw hartspier normaal is.

Het is handig om je hart voor te stellen als een huis en het elektrische systeem van het hart als de bedrading die de hele structuur van stroom voorziet. Het is mogelijk om problemen te hebben met betrekking tot defecte bedrading, zelfs als het gebouw zelf volkomen normaal is. Evenzo kan uw hart normaal zijn, maar er kan een elektrisch probleem optreden dat een abnormaal hartritme veroorzaakt.

Hartaandoeningen kunnen leiden tot afwijkingen in het elektrische systeem van uw hart, net zoals een huis dat is beschadigd door een tornado of overstroming problemen kan hebben met het elektrische systeem. In feite is schade aan het elektrische systeem van het hart vaak de oorzaak van een plotselinge dood bij een hartaanval, zelfs als de schade aan het hart veroorzaakt door de hartaanval slechts licht of matig is. Dit is een van de redenen achter het uitvoeren van reanimatie en het hebben van toegang tot defibrillatoren. Als het hartritme kan worden hersteld, kunnen sommige van deze hartaanvallen (en andere oorzaken van aritmieën) worden overleefd.

Laten we eens kijken hoe het elektrische systeem van het hart werkt om uw hart te laten kloppen, evenals medische aandoeningen die uw polsslag kunnen beïnvloeden.

Inleiding tot het cardiale elektrische signaal

Het hart genereert zijn eigen elektrische signaal (ook wel een elektrische impuls genoemd), dat kan worden geregistreerd door elektroden op de borst te plaatsen. Dit wordt een elektrocardiogram (ECG of ECG) genoemd.

Het cardiale elektrische signaal regelt de hartslag op twee manieren. Ten eerste, aangezien elke elektrische impuls één hartslag genereert, bepaalt het aantal elektrische impulsen dehartslag​En ten tweede, als het elektrische signaal zich door het hart "verspreidt", zet het de hartspier aan om in de juiste volgorde samen te trekken, waardoor elke hartslag wordt gecoördineerd en ervoor wordt gezorgd dat het hart zo efficiënt mogelijk werkt.

Het elektrische signaal van het hart wordt geproduceerd door een kleine structuur die bekend staat als desinusknoop, dat zich in het bovenste gedeelte van het rechteratrium bevindt. (De anatomie van de hartkamers en kleppen omvat twee atria bovenaan het hart met twee ventrikels onderaan.)

Vanaf de sinusknoop verspreidt het elektrische signaal zich over het rechter atrium en het linker atrium (de bovenste twee kamers van het hart), waardoor beide atria samentrekken en hun lading bloed in de rechter en linker ventrikels (de onderste twee kamers van het hart) Het elektrische signaal gaat dan door deAV-knooppuntnaar de ventrikels, waar het ervoor zorgt dat de ventrikels op hun beurt samentrekken.

Onderdelen van het cardiale elektrische signaal

Fogoros

Figuur 1: De componenten van het elektrische systeem van het hart, inclusief de sinusknoop (SN) en atrioventriculaire knoop (AV-knoop), worden hier geïllustreerd. Vanuit elektrisch oogpunt kan het hart worden gezien als verdeeld in twee delen: de atria (bovenste kamers) en de ventrikels (onderste kamers). Het scheiden van de atria van de ventrikels is een gebied van fibreus weefsel (aangeduid met AV-schijf in de afbeelding). Dit niet-geleidende weefsel verhindert de doorgang van het elektrische signaal tussen de atria en de ventrikels buiten het AV-knooppunt.

In deze figuur:

• SN = sinusknoop
• AVN = AV-knooppunt
• RA = rechter atrium
• LA = linker atrium
• RV = rechterventrikel
• LV = linkerventrikel
• TV = tricuspidalisklep (de klep die het rechter atrium scheidt van het rechterventrikel)
• MV = mitralisklep (de klep die het linker atrium van de linker hartkamer scheidt)

Het cardiale elektrische signaal verspreidt zich over de atria

Figuur 2: De elektrische impuls vindt zijn oorsprong in de sinusknoop. Van daaruit verspreidt het zich over beide atria (aangegeven door de blauwe lijnen op de afbeelding), waardoor de atria samentrekken. Dit wordt "atriale depolarisatie" genoemd.

Terwijl de elektrische impuls door de boezems gaat, genereert deze de zogenaamde "P" -golf op het ECG (de P-golf wordt aangegeven door de ononderbroken rode lijn op het ECG aan de linkerkant).

Sinusbradycardie ("brady" betekent langzaam) is de meest voorkomende oorzaak van een lage hartslag en wordt veroorzaakt doordat de SA-knoop met een lagere snelheid afvuurt.

Sinustachycardie ("tachy" betekent snel) verwijst naar een snelle hartslag en kan worden veroorzaakt doordat de SA-knoop sneller afvuurt.

Het cardiale elektrische signaal bereikt het AV-knooppunt

Figuur 3: Wanneer de golf van elektriciteit de AV-schijf bereikt, wordt deze gestopt, behalve in het AV-knooppunt. De impuls gaat met een langzame, gecontroleerde snelheid door het AV-knooppunt naar de ventrikels. De ononderbroken rode lijn op het ECG in deze afbeelding geeft het PR-interval aan.

Het cardiale elektrische signaal gaat naar de ventrikels

Figuur 4: Het gespecialiseerde AV-geleidingssysteem bestaat uit het AV-knooppunt (AVN), de "His-bundel" en de rechter en linker bundeltakken (RBB en LBB). Het AV-knooppunt geleidt de elektrische impuls naar de His-bundel (uitgesproken als "sissen") De His-bundel geeft het signaal door aan de rechter en linker bundeltakken. De rechter en linker bundeltakken sturen op hun beurt de elektrische impuls naar respectievelijk de rechter en linker ventrikels. De figuur laat ook zien dat de LBB zelf splitst in de linker anterieure fascicle (LAF) en de linker posterieure fascicle (LPF).

Omdat de impuls maar heel langzaam door het AV-knooppunt gaat, is er een pauze in de elektrische activiteit op het ECG, ook wel het PR-interval genoemd. (Het PR-interval wordt geïllustreerd op het ECG in figuur 3.) Door deze "pauze" in de actie kunnen de atria volledig samentrekken, waardoor hun bloed in de ventrikels wordt geleegd voordat de ventrikels beginnen samen te trekken.

Problemen overal langs deze route kunnen afwijkingen in het ECG (en hartritme) veroorzaken.

AV-blok (hartblok) is een van de twee belangrijkste oorzaken van een lage hartslag (bradycardie) Er zijn verschillende gradaties, waarbij het derdegraads hartblok het ernstigst is en meestal een pacemaker vereist.

Bundeltakblok komt voor in de rechter bundeltak of linker bundeltak, met die in de linker bundeltak meestal het ernstigst. Bundeltakblokkades kunnen zonder duidelijke reden voorkomen, maar komen vaak voor wanneer het hart beschadigd is door een hartaanval of andere hartaandoeningen.

Een linkerbundeltakblok van een hartaanval is een belangrijke oorzaak van plotselinge hartdood.

Het cardiale elektrische signaal verspreidt zich over de ventrikels

Figuur 5: Deze figuur toont de elektrische impuls die zich verspreidt door de rechter en linker ventrikels, waardoor deze kamers samentrekken. Terwijl het elektrische signaal door de ventrikels gaat, genereert het het “QRS-complex” op het ECG. Het QRS-complex wordt aangegeven door de ononderbroken rode lijn op het ECG aan de linkerkant.

Op deze manier zorgt het elektrische systeem van het hart ervoor dat de hartspier samentrekt en bloed naar de organen van het lichaam (via de linker hartkamer) of naar de longen (via de rechter hartkamer) stuurt.

Bottom Line

Vanaf het begin van een hartslag in de SA-knoop, via samentrekking van de ventrikels, zorgt het elektrische hartsysteem ervoor dat het hart op een gecoördineerde manier samentrekt, waardoor de efficiëntie van het kloppende hart wordt gemaximaliseerd.