Wat is pagophagia?

Pagophagia is een term die wordt gebruikt om de dwang om op ijs te kauwen te beschrijven. Hoewel het wordt beschouwd als een vorm van pica (een psychische stoornis die wordt gekenmerkt door het eten van non-foodproducten zoals haar en papier), kan pagofagie ook een teken zijn van bloedarmoede door ijzertekort, een aandoening waarbij een gebrek aan ijzer een daling van de gezonde gezondheid veroorzaakt. rode bloedcellen.

Symptomen

Het belangrijkste symptoom van pagophagia is het dwangmatig kauwen en eten van ijs. Deze oorzaak kan psychologisch zijn, maar kan ook een fysiologische reactie zijn op bloedarmoede door ijzertekort.

Pagophagia als een vorm van Pica

Wanneer pagophagia een vorm van pica is, kan het gemakkelijk worden gemist door iedereen die er niet door gestoord wordt. Bovendien, omdat het eten van ijs meestal niet gevaarlijk is, wordt het niet geassocieerd met het soort ernstige symptomen zoals maagpijn, obstipatie, diarree, braken of bloederige ontlasting die vaak wordt gezien bij mensen die dwangmatig klei, stenen of verfchips eten. .

Een probleem datkanoptreden bij pagophagia is tandbeschadiging. Dit geldt vooral voor kinderen met de aandoening waarvan de tanden nog in ontwikkeling zijn. Kauwen op ijs kan gewoonlijk het tandglazuur beschadigen en leiden tot problemen zoals tandpijn en verhoogde gevoeligheid voor kou. Veel mensen met pagophagia zijn zich niet eens bewust van het probleem totdat vullingen moeten worden vervangen of een tand plotseling kapot gaat.

Pagophagia en andere vormen van pica zijn van nature een gewoonte, maar kunnen verergeren als er extra spanningen in iemands leven zijn.

Een klassiek teken van pica-geassocieerde pagophagia is meedogenloos kauwen op ijs, zelfs als er tanden beschadigd zijn of ontbreken.

Pagophagia en bloedarmoede door ijzertekort

Pagophagia is een heel ander probleem als het optreedt als gevolg van ijzertekort. Bloedarmoede door ijzertekort is een vorm van bloedarmoede die optreedt wanneer u niet genoeg ijzer in uw lichaam heeft. IJzer is essentieel voor de vorming van rode bloedcellen en hemoglobine, het ijzerhoudende molecuul dat zuurstof door het lichaam transporteert).

IJzergebrek ontwikkelt zich langzaam omdat het lichaam gewoonlijk over voldoende reserves beschikt in het beenmerg en de lever. Wanneer het ijzerniveau begint te dalen, kan pagophagia soms een vroeg, hoewel vaak gemist teken van een tekort zijn.

Wanneer pagofagie optreedt met ijzertekort, zal de consumptie van ijs beginnen met een plotselinge hunkering en verergeren samen met de uitputting van ijzer.

Pagofagie wordt over het algemeen niet geassocieerd met andere vormen van anemie, zoals hemolytische anemie, pernicieuze anemie of aplastische anemie.

Wanneer het wordt veroorzaakt door bloedarmoede door ijzertekort, zal pagophagia waarschijnlijk optreden samen met de klassieke symptomen van bloedarmoede, waaronder:

• Vermoeidheid
• Duizeligheid
• Zwakheid
• Hoofdpijn
• Bleke huid
• Kortademigheid
• Prikkelbaarheid
• Lage tolerantie voor lichaamsbeweging
• Hartkloppingen
• Pijn op de borst
• Ontsteking van de tong
• Moeite met slikken
• Rustelozebenensyndroom

De symptomen van bloedarmoede door ijzertekort bij kinderen kunnen verschillen van die bij volwassenen. Een van de kenmerkende symptomen bij kinderen is het lichter worden van de slijmvliezen in de mond, op de tong, en vooral op de binnenste oogleden en het bindvlies (oogwit).

Oorzaken

Net als bij de symptomen van pagophagia, kunnen de oorzaken van pagophagia psychologisch of fysiologisch zijn.

Psychologische oorzaken

Incidenteel kauwen op ijs is geen indicatie van pagophagia. Pica is per definitie abnormaal en overmatig eten van niet-voedende stoffen, waaronder ijs, gedurende meer dan een maand, dat 'ongepast is voor de ontwikkeling van het individu'. Simpel gezegd, het is een gedrag dat zowel schadelijk is voor gezondheid of welzijn en dwangmatig, wat betekent dat u het gedrag niet kunt stoppen, zelfs als u zich er bewust van bent.

Sommige onderzoekers hebben opgemerkt dat mensen met pagophagia de neiging hebben om te etentenminsteéén bakje ijs per dag Sommige gevallen zijn zelfs nog extremer en manifesteren zich met gebitsletsel, verlies van tanden en voedingstekorten.

Volgens de American Psychiatric Association (APA) hangen voedings- en eetstoornissen, waaronder pica, nauw samen met obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Stress verergert de symptomen bijna altijd.

Het is niet ongebruikelijk dat pagofagie optreedt bij andere vormen van pica, waaronder geofagie (het eten van vuil), amylofagie (zetmeel), lithofagie (rotsen), trichofagie (haar, wol en andere vezels).

Kinderen en volwassenen met autisme zullen pagophagia en andere vormen van pica vaak ervaren als onderdeel van een zich herhalend en daarom psychologisch geruststellend gedrag.

Ijzertekort

In de context van bloedarmoede kan pagophagia ontstaan ​​als reactie op een acuut ijzertekort. Dit wordt gedeeltelijk bewezen door studies die hebben aangetoond dat ijzersuppletie de symptomen van pica en anemie (inclusief rustelozebenensyndroom) bij recente bloeddonoren kan omkeren.

Dit wordt ondersteund door onderzoek waarin pica vaker voorkomt in delen van de derde wereld waar voedingstekorten wijdverbreid zijn. In de ontwikkelde wereld wordt pagophagia vooral gezien bij kinderen, zwangere vrouwen en mensen die een maagbypassoperatie hebben ondergaan.

Een veel voorkomende oorzaak van ijzertekort bij kinderen is gerelateerd aan groeispurten waarbij de voedingsbehoefte van een kind sterk toeneemt. Evenzo wordt bij zwangere vrouwen de behoefte aan zuurstof verdubbeld naarmate de baby groeit. Met maagbypass verkleint de operatie het weefselgebied waardoor voedingsstoffen, waaronder ijzer, kunnen worden opgenomen, wat leidt tot een tekort.

Er zijn echter aanwijzingen dat pagophagia en andere vormen van picaoorzaakde voedingstekorten die tot bloedarmoede leiden. Dit omvat eetstoornissen die vaak gepaard gaan met pica, OCS, depressie en andere psychische aandoeningen.

Het is onduidelijk hoe vaak pagophagia voorkomt bij mensen met bloedarmoede door ijzertekort. Sommige onderzoeken suggereren dat ongeveer 13% wordt getroffen, terwijl anderen hebben geconcludeerd dat maar liefst een op de drie deze abnormale verlangens kan ervaren.

Diagnose

Het kan soms moeilijk zijn om de oorzaak van pagofagie vast te stellen, omdat mensen meestal geen dokter zien totdat het gedrag hun leven begint te verstoren. Tenzij er andere lichamelijke symptomen zijn die moeten worden aangepakt, kan pagofagie als psychische aandoening jarenlang ongediagnosticeerd en onbehandeld blijven.

Diagnose van Pica

Er zijn geen laboratoriumtests om pagophagia of enige andere vorm van pica te diagnosticeren. De diagnose is gebaseerd op de vraag of aan bepaalde criteria is voldaan in de APA'sDiagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie(DSM-5).

De sleutel hiervoor is het aanhouden van het gedrag gedurende meer dan een maand. Andere oorzaken zullen ook worden overwogen (zoals zwangerschap en maagbypass). Idealiter worden laboratoriumtests uitgevoerd om te bepalen of er sprake is van ijzertekort. Indien vermoed, kan autisme ook worden onderzocht.

Als, tijdens het diagnoseproces, pagofagie wordt vermoed, maar bloedonderzoek isnietuitgevoerd, sta erop dat ze klaar zijn. Dit kan een verkeerde diagnose en de onjuiste behandeling van een fysieke in plaats van een psychologische aandoening voorkomen.

Diagnose van ijzertekort

Als er fysieke tekenen van bloedarmoede zijn, kan een ijzertekort worden bevestigd met bloedonderzoeken. Er zijn verschillende die een arts kan uitvoeren op basis van een enkele bloedafname om een ​​tekort te bevestigen. Deze ijzertests omvatten:

• Serum ijzer
• Serum Ferritin
• Serum Transferrin
• Totale ijzerbindende capaciteit (TIBC)
• Transferrinereceptorproteïne (TRP)
• Transferrine-verzadigingstest (TSAT)

Er zal ook een volledig bloedbeeld (CBC) worden uitgevoerd om de samenstelling van bloedcellen in een bloedmonster te meten. Resultaten van deze tests kunnen meestal binnen één tot drie werkdagen worden geretourneerd, afhankelijk van het laboratorium.

Het komt zelden voor dat pagofagie de enige reden is om een ​​arts te bezoeken, tenzij de symptomen zo ernstig zijn dat ze echt leed veroorzaken. Hoewel een persoon kan worden doorverwezen naar een psychiater of psycholoog, kan het passender zijn om eerst bloedonderzoek uit te voeren, zelfs als er geen duidelijke symptomen zijn.

IJzergebrek kan optreden zonder bloedarmoede, vaak als gevolg van abnormaal bloedverlies als gevolg van abnormale menstruatiebloedingen, coeliakie of zelfs eenH. pyloriinfectie Als uiteindelijk pagophagia aanwezig is, moet bloedijzer worden getest.

Behandeling

De behandeling van pagophagia wordt gestuurd door de oorzaak. Psychologische oorzaken vereisen doorgaans uitgebreide en soms doorlopende zorg. Het behandelen van fysieke oorzaken houdt in dat het ijzerniveau op een normaal niveau wordt gebracht en de onderliggende oorzaak van het tekort wordt aangepakt.

Pica

Als pagofagie zich ontwikkelt zonder onderliggende lichamelijke oorzaak, moet een verwijzing naar een psychiater of psycholoog met ervaring in voedings- en eetstoornissen worden overwogen.

Aangezien pagofagie niet de gezondheidsrisico's met zich meebrengt die sommige vormen van pica wel doen - zoals plumbofagie (het abnormaal eten van lood) - is er mogelijk minder behoefte aan medische ingrepen zoals chelatietherapie met lood. Dit betekent niet dat pagophagia-therapie minder zorgwekkend is. Ondervoeding is een veelvoorkomend kenmerk van pica en vereist mogelijk agressieve voedingsinterventies om schade op de lange termijn te voorkomen.

Een van de meest voorkomende benaderingen voor het behandelen van voedings- en eetstoornissen is cognitieve gedragstherapie (CGT), waarbij denk- of gedragspatronen worden veranderd door samen met een therapeut de onderliggende oorzaken te achterhalen.

Momenteel zijn er geen medicijnen goedgekeurd voor de behandeling van pica. Sommige artsen hebben het gebruik van Zyprexa (olanzapine), een medicijn dat gewoonlijk wordt gebruikt voor schizofrenie, onderschreven om de drang om non-foodproducten te eten te verminderen.

Als pica een verlenging is van OCS, kunnen antidepressiva zoals Anafranil (clomipramine), Luvox (fluvoxamine), Paxil (paroxetine), Prozac (fluoxetine) of Zoloft (sertraline) worden aanbevolen.

Ijzertekort

Als er een lichte bloedarmoede door ijzertekort wordt vastgesteld, kan een arts eerst aanbevelen om meer ijzerrijk voedsel te eten om de ijzerreserves in het lichaam aan te vullen. IJzersupplementen zijn vooral effectief gebleken bij pagophagia en andere acute symptomen van ijzertekort, waaronder het rustelozebenensyndroom.

Een andere optie is Injectafer (ijzer (III) carboxymaltose), een ijzervervangende behandeling die intraveneus (in een ader) wordt toegediend voor volwassenen die niet reageren op orale ijzersupplementen of deze niet kunnen verdragen. Als al het andere faalt of het tekort wordt veroorzaakt door ernstig bloedverlies kan een bloedtransfusie nodig zijn.

Er kunnen aanvullende behandelingen nodig zijn op basis van de onderliggende oorzaak van ijzertekort.

IJzersupplementen mogen niet doorlopend worden gebruikt, tenzij voorgeschreven door een arts. Overmatig gebruik ervan kan hemochromatose (ijzerstapeling) veroorzaken, wat kan leiden tot ernstige buikpijn, leverbeschadiging, longontsteking en cardiomegalie (een vergroot hart).

Een woord van Verywell

Het feit dat jij of iemand die je kent op ijs kauwt, mag geen alarm veroorzaken. In de meeste gevallen kan de gewoonte irriterend zijn, maar verder onschadelijk. Pas als het dwangmatig of buitensporig wordt, moet u overwegen een arts te raadplegen. In sommige gevallen kan het een teken zijn van ijzertekort, een aandoening die gewoonlijk kan worden behandeld met supplementen en / of veranderingen in het dieet.

Als de dwang de gezondheid of kwaliteit van leven van een persoon verstoort, is het net zo belangrijk om een ​​diagnose te stellen bij een gekwalificeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg. Pagophagia en andere vormen van pica komen zelden vanzelf voor en kunnen een teken zijn van een grotere geestelijke gezondheidstoestand die behandeling behoeft.