De sacrale plexus is een netwerk van zenuwen die uit het onderste deel van de wervelkolom komen. Deze zenuwen zorgen voor motorische controle en ontvangen sensorische informatie van het grootste deel van het bekken en het been.
Een plexus is een web van zenuwen die wortels, takken en functies delen. Er zijn verschillende plexi (meervoud van plexus) door het hele lichaam en de sacrale plexus bedekt een groot deel van het lichaam in termen van zijn motorische en sensorische zenuwfunctie. Vaak beschreven als onderdeel van de lumbosacrale plexus, bevindt de sacrale plexus zich lager in het lichaam dan alle andere zenuwplexi.
Anatomie
De sacrale plexus wordt gevormd door de onderste lumbale spinale zenuwen, L4 en L5, evenals sacrale zenuwen S1 tot en met S4. Verschillende combinaties van deze zes spinale zenuwen smelten samen en verdelen zich vervolgens in de takken van de sacrale plexus.
Elke persoon heeft twee sacrale plexi, één aan de rechterkant en één aan de linkerkant; de twee kanten zijn symmetrisch qua structuur en functie.
Gilaxia / Getty-afbeeldingenStructuur
Spinale zenuwen L4 en L5 vormen de lumbosacrale romp, en de voorste rami van sacrale spinale zenuwen S1, S2, S3 en S4 voegen zich bij de lumbosacrale romp om de sacrale plexus te vormen. "Anterieure rami" betekent de takken van de zenuw die naar de voorkant van het ruggenmerg zijn gericht (d.w.z. de voorkant van het lichaam); rami is meervoud voor ramus.
Op elk niveau van de wervelkolom komen een voorste motorwortel en een achterste sensorische wortel samen om een ruggenmergzenuw te vormen. Elke spinale zenuw verdeelt zich vervolgens in een anterieure (ventrale) en een posterieure (dorsale) rami (deel), die elk motorische en / of sensorische functies kunnen hebben.
De sacrale plexus verdeelt zich in verschillende zenuwtakken, waaronder:
- Superieure gluteale zenuw, gevormd door secties van L4, L5 en S1
- Inferieure gluteale zenuw, gevormd door secties van L5, S1 en S2
- Heupzenuw, de grootste zenuw van de sacrale plexus en een van de grootste zenuwen in het lichaam, gevormd door secties van L4, L5, S1, S2 en S3
- De gemeenschappelijke fibulaire zenuw (gevormd door L4 tot S2) en scheenbeenzenuwen (gevormd door L4 tot S3) zijn takken van de heupzenuw
- Achterste femorale huidzenuw, gevormd door secties van S1, S2 en S3
- Pudenduszenuw, gevormd door secties van S2, S3 en S4
- De zenuw naar de quadratus femoris-spier wordt gevormd door L4, L5 en S1
- De zenuw naar de obturator internus-spier wordt gevormd door L5, S1 en S2
- De zenuw naar de piriformis-spier wordt gevormd door S1 en S2
Plaats
De spinale zenuwen die de sacrale plexus vormen, komen uit de laterale (zij) gebieden van het ruggenmerg. Elk van deze zenuwen reist door zijn corresponderende spinale foramen (opening) voordat ze samenkomen in hun verschillende combinaties om de sacrale plexus in de achterkant van het bekken te vormen.
De sacrale plexus vertakt zich in kleinere zenuwen in het bekken. Sommige zenuwen blijven het bekken en sommige strekken zich uit langs het been. Sommige zenuwen van de sacrale plexus verlaten het bekken via het grotere sciatische foramen - een grote opening die bestaat uit bekkenbeenderen die spieren, zenuwen en bloedvaten bevatten - en gaan dan langs het been.
Anatomische variaties
Er zijn een aantal natuurlijke variaties in de structuur van de sacrale plexus. Deze variaties veroorzaken doorgaans geen klinische problemen, maar ze kunnen worden gedetecteerd in een beeldvormend onderzoek of ze kunnen worden waargenomen tijdens een chirurgische ingreep.
Soms kunnen zenuwen van de sacrale plexus groter of kleiner zijn dan gemiddeld, of een spinale zenuw die typisch zenuwvezels bijdraagt aan een zenuw van de sacrale plexus, kan dit niet doen. De plexus kan zich vormen of delen in een hoger of lager gebied in het bekken dan verwacht.
Functie
De sacrale plexus heeft uitgebreide functies in het bekken en de benen. De takken zorgen voor zenuwstimulatie van een aantal spieren. De zenuwtakken van de sacrale plexus ontvangen ook sensorische berichten van de huid, gewrichten en structuren door het bekken en de benen.
Motor
Motorische zenuwen van de sacrale plexus ontvangen hun berichten vanuit het motorische gebied van de hersenen, dat de berichten door de ventrale (voorste) kolom van de wervelkolom naar de sacrale plexus en uiteindelijk naar de motorische zenuwtakken van de sacrale plexus stuurt naar stimuleren spiercontractie (beweging).
Motorische zenuwen van de sacrale plexus zijn onder meer:
Superieure gluteuszenuw: deze zenuw stimuleert de gluteus minimus, gluteus medius en tensor fascia lata, spieren die helpen de heup lateraal te bewegen (weg van het midden van het lichaam).
Inferieure gluteuszenuw: deze zenuw stimuleert de gluteus maximus, een grote spier die de heup lateraal beweegt.
Heupzenuw: de heupzenuw heeft een scheenbeengedeelte en een gemeenschappelijk fibulair gedeelte, die motorische en sensorische functies hebben.
- Het scheenbeengedeelte stimuleert de adductor magnus aan de binnenkant van de dij en de spieren in de achterkant van de dij, die het bovenste deel van het been naar het lichaam toe beweegt. Het scheenbeengedeelte activeert ook de spieren in de achterkant van het been en de voetzool.
- Het gemeenschappelijke fibulaire gedeelte van de heupzenuw stimuleert de korte kop van de biceps femoris, die de dij en knie beweegt. Deze gemeenschappelijke fibulaire zenuw stimuleert ook de spieren aan de voorkant en zijkanten van de benen en de extensor digitorum brevis, die de tenen uitstrekt om ze recht te trekken.
Pudenduszenuw: De pudenduszenuw (die ook sensorische functies heeft) stimuleert de spieren van de urethrale sluitspier om het urineren te beheersen en de spieren van de anale sluitspier om de ontlasting (poepen) te beheersen.
De zenuw naar de quadratus femoris stimuleert de spier om je dijbeen te bewegen.
De zenuw naar de obturator internus spier stimuleert de spier om de heup te draaien en je lichaam te stabiliseren tijdens het lopen.
De zenuw naar de piriformis-spier stimuleert de spier om uw dijbeen van uw lichaam af te bewegen.
Zintuiglijk
De sensorische vezels van de sacrale plexus ontvangen zenuwberichten van de huid, gewrichten en spieren. Deze berichten worden door de zenuwen van de sacrale plexus en naar de wervelkolom gestuurd, waar ze door de dorsale (achter) kolom van de wervelkolom gaan en naar de sensorische gebieden van je hersenen om je bewust te maken van je gewaarwordingen.
Sensorische zenuwen van de sacrale plexus zijn onder meer:
Achterste femorale huidzenuw: deze zenuw ontvangt sensorische berichten van de huid op de achterkant van de dij en het been, evenals van het bekken.
Heupzenuw: De tibiale en gemeenschappelijke fibulaire delen van de heupzenuw ontvangen beide sensorische informatie van het been. Het scheenbeengedeelte ontvangt sensorische informatie van het grootste deel van de voet. Het gemeenschappelijke fibulaire gedeelte ontvangt sensorische berichten van de voorkant en zijkanten van het been en van de achterkant van de voet.
Pudenduszenuw: Deze zenuw ontvangt sensorische informatie van de huid van de genitale gebieden.
Bijbehorende voorwaarden
De sacrale plexus, of delen van de sacrale plexus, kunnen worden aangetast door ziekte, traumatische schade of kanker.
Omdat dit netwerk van zenuwen veel vertakkingen en delen heeft, kunnen de symptomen verwarrend zijn. U kunt sensorisch verlies of pijn ervaren in gebieden in uw bekken en been, met of zonder spierzwakte.
Het patroon komt mogelijk niet noodzakelijk overeen met een enkele zenuw, waardoor het moeilijk is om te bepalen welke delen van de sacrale plexus zijn aangetast.
Beeldvormende onderzoeken, zoals bekken computertomografie (CT) of magnetische resonantie beeldvorming (MRI), kunnen kanker of traumatische verwondingen identificeren. Elektrische onderzoeken zoals zenuwgeleidingsonderzoeken (NCV) of elektromyografie (EMG) kunnen vaak de specifieke zenuwtakken identificeren die gewond zijn geraakt of zijn aangetast door ziekten zoals neuropathie.
Voorwaarden die de sacrale plexus beïnvloeden, zijn onder meer:
- Neuropathie: Zenuwstoornissen kunnen de sacrale plexus of delen ervan aantasten. Diabetische neuropathie is een zenuwziekte die het gevolg is van diabetes, met name van diabetes die niet goed onder controle is. Neuropathie kan ook optreden als gevolg van vitamine B12-tekort, bepaalde medicijnen (zoals chemotherapeutische medicijnen), toxines (zoals lood), alcohol en stofwisselingsziekten.
- Kanker: kanker die in het bekken ontstaat of zich van ergens anders in het lichaam naar het bekken verspreidt, kan de sacrale plexus samendrukken of infiltreren, waardoor de zenuwfunctie wordt aangetast.
- Letsel: een traumatisch letsel van het bekken kan de zenuwen van de sacrale plexus uitrekken, scheuren of beschadigen. Bloeden kan de zenuwen samendrukken en hun functie verstoren.
- Infectie: Een infectie van de wervelkolom of het bekkengebied kan zich verspreiden naar zenuwen van de sacrale plexus of kan een abces veroorzaken, wat symptomen van zenuwbeschadiging veroorzaakt, evenals pijn en gevoeligheid van het geïnfecteerde gebied.
Rehabilitatie
Herstel en revalidatie van een ziekte of verwonding van de sacrale plexus is mogelijk. Over het algemeen is herstel beter als de symptomen vroegtijdig worden ontdekt en de ziekte wordt gediagnosticeerd voordat er ernstige zenuwbeschadiging is opgetreden.Minder uitgebreide beschadiging en betrokkenheid van minder zenuwtakken gaan ook gepaard met beter herstel.
Behandeling van het onderliggende medische probleem
Revalidatie begint met de behandeling van de oorzaak van het probleem, zoals behandeling van kanker (chirurgie, chemotherapie en / of bestraling) of antibioticabehandeling voor een infectie. Behandeling van neuropathie is vaak gecompliceerd omdat de oorzaak onduidelijk kan zijn, en een persoon kan verschillende oorzaken van neuropathie tegelijkertijd ervaren. Genezing na een groot bekkentrauma (zoals door een auto-ongeluk) kan maanden duren, vooral als u meerdere botbreuken heeft gehad.
Motorisch en sensorisch herstel
Fysiotherapie en ergotherapie kunnen u helpen uw kracht en motorische controle terug te krijgen terwijl u geneest van een sacrale plexusziekte of letsel.
Aanpassing aan sensorische gebreken is een belangrijk onderdeel van revalidatie en herstel van een sacrale plexusprobleem. Zintuiglijke problemen kunnen uw vermogen om te lopen verstoren, omdat u uw eigen positie tijdens het bewegen misschien niet goed kunt voelen.
Zintuiglijke gebreken kunnen u minder gevoelig maken voor pijn, wat de effecten van verwondingen kan verergeren (als u er niet voor zorgt of verder trauma vermijdt).
En soms kan revalidatie voor de darm- en blaasfunctie oefeningen vereisen, evenals medicatie die deze functies kunnen helpen beheersen.
