Heel goed / Laura Porter
Als u ooit spierspasmen of spierkrampen heeft gehad, weet u dat ze buitengewoon pijnlijk kunnen zijn. In sommige gevallen kan een spier zo krachtig spasmen dat er een blauwe plek op de huid ontstaat.
De meeste spierspasmen en krampen zijn onvrijwillige samentrekkingen van een spier. Een ernstige spierspasme lost niet vanzelf op en vereist handmatig strekken om de verkorte spier te helpen ontspannen en verlengen.
Spasmen en krampen kunnen mild of extreem pijnlijk zijn. Hoewel ze bij elke skeletspier kunnen voorkomen, komen ze het meest voor in de benen en voeten en spieren die twee gewrichten kruisen (bijvoorbeeld de kuitspier).
Krampen kunnen een deel van een spier of alle spieren in een groep betreffen. De meest getroffen spiergroepen zijn onder meer:
- Achterkant van onderbeen / kuit (gastrocnemius)
- Achterkant van de dij (hamstrings)
- Voorkant van de dij (quadriceps)
- Voeten, handen, armen, buik
Spierkrampen variëren in intensiteit van een lichte spiertrekkingen of tic tot ernstige pijn. Een verkrampte spier kan keihard aanvoelen en een paar seconden tot enkele minuten of langer aanhouden.
Het is niet ongebruikelijk dat krampen afnemen en vervolgens meerdere keren terugkeren voordat ze helemaal verdwijnen.
Oorzaken van spierkrampen
De exacte oorzaak van spierkrampen is nog onbekend, maar de meest genoemde theorieën zijn onder meer:
- Veranderde neuromusculaire controle
- Uitdroging
- Uitputting van de elektrolyt
- Slechte conditionering
- Spierpijn
- Een nieuwe activiteit doen
Andere factoren die in verband zijn gebracht met spierkrampen zijn onder meer trainen bij extreme hitte.
Omdat atleten meer kans hebben op krampen in het voorseizoen, tegen het einde van (of de nacht na) intensieve of langdurige inspanning, hebben sommigen het gevoel dat een gebrek aan conditionering krampen tot gevolg heeft.
Neuromusculaire controle en krampen
Terwijl al deze theorieën worden bestudeerd, vinden onderzoekers meer bewijs dat de "veranderde neuromusculaire controle" -hypothese het belangrijkste pathofysiologische mechanisme is dat leidt tot inspanningsgerelateerde spierkrampen (EAMC).
Veranderde neuromusculaire controle is vaak gerelateerd aan spiervermoeidheid en resulteert in een verstoring van spiercoördinatie en controle.
Volgens een overzicht van de literatuur, uitgevoerd door Martin Schwellnus van de Universiteit van Kaapstad, is het bewijs dat zowel de hypothese van "elektrolytuitputting" als "uitdroging" als oorzaak van spierkrampen ondersteunt, niet overtuigend.
Hij bekeek de beschikbare literatuur die deze theorieën ondersteunt en vond voornamelijk anekdotische klinische observaties en een kleine case-control studie met slechts 10 proefpersonen. Hij vond ook nog vier klinische prospectieve cohortstudies die duidelijk de hypothesen "elektrolytuitputting" en "uitdroging" met betrekking tot de oorzaak van spierkrampen niet ondersteunden.
In zijn review concludeert Schwellnus dat de hypothesen van ‘elektrolytuitputting’ en ‘uitdroging’ geen plausibele pathofysiologische mechanismen bieden met ondersteunend wetenschappelijk bewijs dat de klinische presentatie en behandeling van spierkrampen als gevolg van inspanning adequaat zou kunnen verklaren.
Hij schrijft verder:
"Wetenschappelijk bewijs voor de 'veranderde neuromusculaire controle'-hypothese is gebaseerd op gegevens uit onderzoek in menselijke modellen van spierkrampen, epidemiologische studies bij krampende atleten en dierexperimentele gegevens. Hoewel het duidelijk is dat verder bewijs ter ondersteuning van de' veranderde neuromusculaire controle ' 'hypothese is ook vereist, onderzoeksgegevens stapelen zich op die dit ondersteunen als het belangrijkste pathofysiologische mechanisme voor de etiologie van inspanningsgerelateerde spierkrampen (EAMC). "
Schwellnus publiceerde in 2011 een onderzoek onder 210 triatleten waaruit bleek dat uitdroging en veranderde serumelektrolytenbalans geen oorzaak waren van aan inspanning gerelateerde spierkrampen. In plaats daarvan kwamen krampen vaker voor bij degenen die sneller renden dan verwacht, wat suggereert dat intensievere training de risicofactor zou kunnen zijn.
Behandeling en preventie van spierkrampen
Krampen verdwijnen meestal vanzelf zonder behandeling en totdat we de exacte oorzaak van spierkrampen weten, zal het moeilijk zijn om met een gerust hart te zeggen hoe we ze kunnen voorkomen. Deze tips worden echter het meest aanbevolen door zowel experts als atleten:
- Stop de activiteit die de kramp veroorzaakte
- Rek en masseer de krampachtige spier voorzichtig
- Houd het gewricht in een gestrekte positie totdat de kramp stopt
- Verbeter uw conditie en voorkom spiervermoeidheid
- Strek regelmatig na het sporten
- Opwarmen voor het sporten
- Strek de kuitspier in een staande uitval met beide voeten naar voren gericht door het achterbeen te strekken
- Strek de hamstringspier door te zitten met het ene been naar binnen gevouwen en het andere recht naar buiten, de voet rechtop en de tenen en de enkel ontspannen, licht naar voren leunend en de voet van het gestrekte been aan te raken.
- Strek de quadriceps-spier terwijl u staat door de bovenkant van uw voet met de andere hand vast te houden en de hiel voorzichtig naar de billen te trekken.
De meeste spierkrampen zijn niet ernstig. Raadpleeg uw arts als uw spierkrampen ernstig, frequent, constant of zorgwekkend zijn.
-is-treated.jpg)
