Wat is verslaving?

Verslaving is een complexe, chronische hersenaandoening die wordt beïnvloed door genen en de omgeving en die wordt gekenmerkt door middelengebruik of dwanghandelingen die ondanks schadelijke gevolgen voortduren.

Mensen die aan een verslaving lijden, hebben een oncontroleerbare drang en dwang om gevaarlijke stoffen zoals alcohol of andere drugs te gebruiken of om schadelijke activiteiten uit te voeren, ondanks het feit dat ze weten welke negatieve gevolgen deze kunnen hebben voor hun leven. Ze kunnen fysiek of mentaal niet stoppen, zelfs als ze dat proberen.

tommaso79 / Getty Images

Soorten verslaving

De huidige richtlijnen in de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders" (DSM-5), het diagnostische hulpmiddel dat wordt gebruikt om verschillende soorten psychische aandoeningen te diagnosticeren, geven aan dat de meeste psychoactieve stoffen, waaronder bepaalde voorgeschreven medicijnen, verslavend kunnen werken.

De term verslaving wordt gebruikt om dwangmatig drugszoekgedrag te beschrijven dat ondanks negatieve resultaten doorgaat, maar het is belangrijk op te merken dat verslaving in de DSM-5 niet als een officiële diagnose wordt beschouwd.

In plaats van de term 'verslaving' te gebruiken, classificeert de DSM-5 stoornissen in het gebruik van middelen.

Hoewel de diagnostische criteria voor elk type verschillen, beschrijft de DSM-5 deze aandoeningen als een problematisch gebruikspatroon van bedwelmende middelen dat leidt tot aanzienlijke beperkingen en leed. Deze symptomen kunnen resulteren in:

• Verminderde controle
• Sociale beperking
• Riskant gebruik
• Tolerantie / terugtrekking

Hoe vaak komt verslaving voor?

Volgens de National Survey on Drug Use and Health (NSDUH) van 2019 hadden 20,4 miljoen mensen van 12 jaar of ouder in het voorgaande jaar een verslavingsstoornis.

Drugsmisbruikstoornissen

Er zijn verschillende stoornissen in het gebruik van middelen gevonden in de DSM-5. Deze omvatten:

• Aan alcohol gerelateerde aandoeningen
• Cannabisgerelateerde aandoeningen
• Hallucinogeengerelateerde aandoeningen
• Opioïde-gerelateerde aandoeningen
• Sedatieve, hypnotische of anxiolytische stoornissen
• Stimulerende stoornissen
• Cafeïnegerelateerde aandoeningen
• Tabaksgerelateerde aandoeningen

Gokverslaving

In de DSM-5 wordt gokstoornis opgenomen in een nieuwe categorie van niet-middelengerelateerde aandoeningen. Dit weerspiegelt onderzoeksbevindingen dat gokstoornis in veel opzichten vergelijkbaar is met aan middelen gerelateerde stoornissen. Het erkennen van deze overeenkomsten zal mensen met een gokstoornis helpen de nodige behandeling en diensten te krijgen, en kan anderen helpen de uitdagingen beter te begrijpen.

Internetgaming-stoornis is in DSM-5 opgenomen in de paragraaf over aandoeningen die nader onderzoek behoeven. Dit weerspiegelt de wetenschappelijke literatuur die aantoont dat aanhoudend en terugkerend gebruik van internetgames, en een preoccupatie ermee, kan leiden tot klinisch significante beperkingen of problemen. Onder de voorwaardecriteria valt niet algemeen gebruik van internet of social media.

Andere gedragsstoornissen

Er is nog veel discussie over de vraag of veel gedragsverslavingen 'echte' verslavingen zijn. Meer onderzoek is nodig om dit probleem op te helderen.

Terwijl winkelverslaving, seksverslaving en bewegingsverslaving vaak worden opgemerkt als gedragsverslavingen, erkent de DSM-5 deze niet officieel als afzonderlijke aandoeningen.

Aandoeningen die in de DSM worden vermeld, hebben doorgaans een lange geschiedenis van onderzoek met veel empirische gegevens over symptomen, prevalentie en behandelingen om hun opname te ondersteunen.

Voor veel van de voorgestelde aandoeningen die in de DSM ontbreken, is dit onderzoek er simpelweg niet - althans nog niet.

Symptomen

Als u geen stoornis in het gebruik van middelen heeft, kunt u worden afgeschrikt door de effecten van overmatig alcoholgebruik, zoals braken of katers. Maar mensen met een verslaving gaan door met hun gedrag ondanks ongemakken en beperkingen.

Symptomen van stoornissen in het gebruik van middelen zijn onderverdeeld in vier categorieën:

• Verminderde controle: een verlangen of sterke drang om de stof te gebruiken; verlangen of mislukte pogingen om het gebruik van middelen te verminderen of te beheersen
• Sociale problemen: Middelengebruik zorgt ervoor dat belangrijke taken op het werk, op school of thuis niet worden uitgevoerd; sociale, werk- of vrijetijdsactiviteiten worden stopgezet of afgebouwd vanwege middelengebruik
• Risicovol gebruik: de stof wordt gebruikt in risicovolle omgevingen; voortgezet gebruik ondanks bekende problemen
• Medicijneffecten: tolerantie (grotere hoeveelheden nodig om hetzelfde effect te krijgen); ontwenningsverschijnselen (verschillend voor elke stof)

Veranderingen in de hersenen

Hersenbeeldonderzoeken van mensen met een verslaving laten fysieke veranderingen zien in hersengebieden die cruciaal zijn voor:

• Oordeel
• Besluitvorming
• Leren en geheugen
• Gedragscontrole

Deze veranderingen helpen de dwangmatige aard van verslaving te verklaren.

Oorzaken

Deskundigen zijn van mening dat een reeks biologische en omgevingsfactoren iemands risico op verslaving aanzienlijk kan verhogen. Verslavende middelen en gedragingen kunnen een plezierige 'high' creëren die zowel fysiek als psychologisch is.

Genetica

Als u een familiegeschiedenis van verslaving heeft, loopt u een groter risico op het ontwikkelen van een stoornis in het gebruik van middelen. Volgens het National Institute on Drug Abuse komt ongeveer 40% tot 60% van het verslavingsrisico voort uit genetische factoren.

Neurobiologische factoren

Bijna alle verslavende medicijnen richten zich direct of indirect op het beloningssysteem van de hersenen door het circuit te overspoelen met dopamine.

Wanneer geactiveerd op normale niveaus, beloont dit systeem ons natuurlijke gedrag. Het systeem met drugs overprikkelen heeft echter effecten die het gedrag van drugsgebruik sterk versterken, waardoor de persoon wordt geleerd het te herhalen.

Omgevingsfactoren

Een combinatie van levensstijl en omgevingsfactoren draagt ​​ook bij aan het ontwikkelen van een verslaving. Deze factoren zijn onder meer:

• Geweld
• Armoede
• Toegang hebben tot stoffen
• Drugs gebruiken tijdens de adolescentie
• Extreme stress of trauma

ADHD en verslaving

Onderzoek heeft aangetoond dat mensen met Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) een verhoogd risico hebben op middelengebruik. Hoewel de schattingen variëren, heeft tussen 11% en 25% van de adolescenten en volwassenen met middelenmisbruik een levenslange diagnose van ADHD.

Diagnose

Verslavingsdiagnose vereist meestal het erkennen dat er een probleem is en hulp zoeken.

Drugsgebruik is niet altijd een indicatie van verslaving, hoewel drugsgebruik naast het risico van verslaving tal van gezondheids- en sociale risico's met zich meebrengt.

Als iemand eenmaal heeft besloten dat hij een probleem heeft en hulp nodig heeft, is de volgende stap een onderzoek door een zorgverlener. Dit betrekt:

• Vragen over gedrag of middelengebruik
• Een onderzoek om de algehele gezondheid te beoordelen
• De ontwikkeling van een behandelplan dat het beste werkt voor de individuele verslaving en bereidheid tot verandering

Omdat sommige stoffen gevaarlijke ontwenningsverschijnselen kunnen veroorzaken, is het belangrijk om een ​​passende diagnose te stellen om de beste behandeling te krijgen.

Criteria voor stoornissen in het gebruik van middelen

Stoornissen in het gebruik van middelen omvatten een breed scala van problemen die voortkomen uit middelengebruik en omvatten 11 verschillende criteria:

1. Neem de stof in grotere hoeveelheden of langer dan u bedoeld is.
2. De stof willen verminderen of stoppen, maar het lukt niet.
3. Veel tijd besteden aan het verkrijgen, gebruiken of herstellen van het gebruik van de stof.
4. Hunkeren en aandrang om de stof te gebruiken.
5. Het niet lukken om te doen wat je zou moeten doen op het werk, thuis of op school vanwege middelengebruik.
6. Blijven gebruiken, zelfs als het problemen in relaties veroorzaakt.
7. Het opgeven van belangrijke sociale, beroepsmatige of recreatieve activiteiten vanwege middelengebruik.
8. Steeds weer middelen gebruiken, zelfs als het je in gevaar brengt.
9. Doorgaan met het gebruik, zelfs als u weet dat u een lichamelijk of psychisch probleem heeft dat door de stof kan zijn veroorzaakt of verergerd.
10. Meer van de stof nodig hebben om het gewenste effect te krijgen (tolerantie).
11. Ontwikkeling van ontwenningsverschijnselen, die kunnen worden verlicht door meer van de stof in te nemen.

Ernst van stoornissen in het gebruik van middelen

Met de DSM-5 kunnen clinici specificeren hoe ernstig of hoeveel van een probleem de stoornis in het gebruik van middelen is, afhankelijk van het aantal symptomen dat wordt vastgesteld. Het is opgesplitst als:

• Twee of drie symptomen duiden op een milde stoornis in het gebruik van middelen
• Vier of vijf symptomen duiden op een matige stoornis in het gebruik van middelen
• Zes of meer symptomen duiden op een ernstige stoornis in het gebruik van middelen

Behandeling

Er is geen universele behandeling als het gaat om stoornissen in het gebruik van middelen.

Houd er rekening mee dat de behandeling zal variëren, afhankelijk van de persoon en het type stof waaraan de persoon verslaafd is. Daarom is het belangrijk dat de behandeling aansluit bij de behoeften en problemen van de persoon. Als u dit doet, wordt de kans groter dat de persoon succes zal ervaren.

Vaak omvat een behandelplan een combinatie van:

• Counseling
• Groepsondersteuning
• Door artsen voorgeschreven / onder toezicht staande medicatie

Natuurlijk herstel

Veel mensen bereiken alcoholonthouding of alcoholgebruik met een laag risico (gewoonlijk matiging genoemd) zonder enige behandeling - een proces dat bekend staat als natuurlijk herstel. Er is echter weinig bekend over wie het meest waarschijnlijk zal slagen zonder behandeling.

Natuurlijk herstel is een populaire keuze bij het stoppen met roken. Minder dan een derde van de volwassen sigarettenrokers gebruikt stopbegeleiding of medicijnen die zijn goedgekeurd voor stoppen met roken door de Food and Drug Administration (FDA) wanneer ze proberen te stoppen met roken.

Het kan gevaarlijk zijn om plotseling te stoppen met een verslavende stof, zonder medische hulp, dus bespreek dit met uw medische zorgverlener.

Groepsondersteuning

Veel mensen beheren hun verslaving met de hulp van een steungroep, zoals Anonieme Alcoholisten of Anonieme Narcotica.

Groepen als Al-Anon ondersteunen familieleden en vrienden van mensen met stoornissen in het gebruik van middelen. Deze groepen bieden mensen de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen en voortdurende aanmoediging te vinden.

Klinische behandeling

Er zijn veel klinische opties die succesvol zijn geweest bij de behandeling van stoornissen in het gebruik van middelen, waaronder:

• Medicijnen: dit kunnen medicijnen zijn om hunkering en ontwenningsverschijnselen te behandelen, evenals andere medicijnen om onderliggende psychische stoornissen zoals angst of depressie te behandelen.
• Therapie: Veel gedragsbehandelingen, waaronder cognitieve gedragstherapie (CGT), worden vaak gebruikt bij de behandeling van stoornissen in het gebruik van middelen. Personen met stoornissen in het gebruik van middelen hebben vaak negatieve, ongezonde denkpatronen. CGT richt zich op het uitdagen en veranderen van cognitieve vervormingen en gedragingen, terwijl het ook de emotionele regulatie verbetert.
• Ziekenhuisopname: in sommige gevallen moeten mensen mogelijk in het ziekenhuis worden opgenomen om mogelijk ernstige complicaties te behandelen terwijl ze ontgiften van een stof.

Intrekking

Intrekking is de combinatie van fysieke en mentale effecten die een persoon ervaart nadat hij is gestopt met het gebruik of de inname van een stof zoals alcohol en / of drugs heeft verminderd.

Als u een middel heeft gebruikt met een hoog potentieel voor afhankelijkheid en u stopt plotseling of abrupt of u vermindert het gebruik drastisch, dan kunt u verschillende ontwenningsverschijnselen krijgen, zoals:

• Vermoeidheid
• Prikkelbaarheid
• Spierpijn
• Trillingen
• Slaapproblemen
• Zweten
• Tremors
• Braken

Intrekking kan in sommige gevallen onaangenaam en mogelijk gevaarlijk zijn. Om deze reden dient u altijd met uw arts te overleggen voordat u stopt of het gebruik van een middel vermindert.

Verslaving en psychische aandoeningen

Sommige schattingen melden dat ongeveer de helft van de mensen die een psychische aandoening hebben, op enig moment in hun leven ook een stoornis in het gebruik van middelen zal ervaren.

Prognose

Verslaving wordt als een zeer goed behandelbare ziekte beschouwd en herstel is haalbaar. Net als andere chronische ziekten zoals hartaandoeningen of astma, is de behandeling van een stoornis in het gebruik van middelen meestal geen remedie.

De chronische aard van verslaving betekent dat voor sommige mensen terugval - of terugkeer naar drugsgebruik na een poging om te stoppen - deel kan uitmaken van het proces. Het terugvalpercentage voor stoornissen in het gebruik van middelen wordt geschat op tussen de 40% en 60%.

Wanneer een persoon die herstellende is van een verslaving terugvalt, geeft dit aan dat het individu met zijn arts moet praten om:

• Hervat de behandeling
• Pas het aan
• Probeer een andere behandeling

Sinds 1971 volgt de National Survey on Drug Use and Health de percentages van stoornissen in het gebruik van middelen in de Verenigde Staten. De tool is van onschatbare waarde voor het meten van tabaks-, alcohol- en drugsgebruik, evenals voor de geestelijke gezondheid en andere gezondheidsgerelateerde kwesties. Maar het is pas sinds 2018 begonnen met het stellen van vragen over de meest positieve uitkomst van het hebben van een stoornis in het gebruik van middelen - herstel ervan -, dus de gegevens zijn beperkt.

In de Nationale Enquête naar Drugsgebruik en Gezondheid 2019, van de 28,2 miljoen volwassenen van 18 jaar of ouder die meenden ooit een probleem te hebben gehad met het gebruik van alcohol of andere drugs, vond 75,5% dat ze herstellende waren of dat ze hersteld waren van hun alcohol- of ander drugsprobleem.

Gezondheidscomplicaties

Een verslaving die onbehandeld blijft, kan op de lange termijn gevolgen hebben. Verschillende stoffen en gedragingen hebben verschillende effecten op iemands gezondheid. Deze kunnen zijn:

• Kanker; mond- en maagkanker worden bijvoorbeeld in verband gebracht met alcoholmisbruik en -afhankelijkheid
• Infectie met HIV of hepatitis B of C door gedeelde naalden
• Problemen met geheugen en concentratie door hallucinogeen gebruik
• Hart- en vaatziekten door roken
• Overdoseringen van geneesmiddelen, die zelfs fataal kunnen zijn

Zoek hulp

Als jij of iemand die je kent worstelt met middelenmisbruik of verslaving, neem dan contact op met de National Helpline van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357. SAMHSA biedt ook een online behandelcentrumlocatie.

Als u of iemand die u kent zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Hotline op 800-273-8255 (800-273-TALK).