Een bellenonderzoek is een niet-invasieve test waarmee artsen de bloedstroom door het hart kunnen beoordelen. Het wordt meestal gebruikt in combinatie met een echocardiogram (in welk geval artsen het vaak "contrast-echocardiografie" noemen) of een transcraniële Doppler-studie (TCD). Een bellenonderzoek wordt vaak uitgevoerd wanneer een patent foramen ovale (PFO) wordt vermoed.
Caiaimage / Sam Edwards / Getty ImagesHoe een bellenstudie wordt uitgevoerd
Een bubbelonderzoek maakt gebruik van het feit dat wanneer geluidsgolven verschillende soorten fysieke media tegenkomen - in dit geval gas versus vloeistof - ze meer rond stuiteren en meer "echogolven" creëren. Deze echogolven verschijnen op een echocardiogram als verhoogde dichtheid.
In een typisch bubbelonderzoek wordt een zoutoplossing krachtig geschud om kleine bubbels te produceren en vervolgens in een ader geïnjecteerd. Terwijl de bubbels door de ader naar de rechterkant van het hart reizen, wordt de verhoogde dichtheid die ze produceren op de echocardiografie beeld stelt de arts in staat om de bellen door de hartkamers te zien bewegen.
Als het hart normaal functioneert, zullen de bellen te zien zijn die het rechter atrium binnenkomen, vervolgens het rechterventrikel, dan uit de longslagader en in de longen, waar ze uit de bloedsomloop worden gefilterd.
Als men echter ziet dat de bellen de linkerkant van het hart binnendringen, duidt dit erop dat er een abnormale opening is tussen de twee zijden van het hart - een zogenaamde intracardiale shunt.
Een intracardiale shunt kan bijvoorbeeld worden geproduceerd door een PFO, een atriaal septumdefect of een ventriculair septumdefect.
Momenteel zijn er commerciële vormen van "bellen" beschikbaar voor gebruik tijdens bellenonderzoeken. Deze nieuwe middelen bestaan meestal uit minuscule eiwit- of fosfolipide-omhulsels die een gas omsluiten. Deze nieuwe middelen lijken in de meeste gevallen veilig en kunnen in sommige gevallen een betere echobeeldvorming opleveren. Ze zijn echter aanzienlijk duurder dan een geschudde zoutoplossing.
Bubble Studies voor Patent Foramen Ovale
De meest voorkomende reden voor het uitvoeren van een bellenonderzoek is het zoeken naar een PFO. In deze onderzoeken wordt de patiënt gevraagd om, terwijl de bellen in de ader worden geïnjecteerd, een Valsalva-manoeuvre uit te voeren (dat wil zeggen, naar beneden gaan alsof hij een stoelgang heeft).
De Valsalva-manoeuvre verhoogt tijdelijk de druk in de rechterkant van het hart, zodat als er een PFO aanwezig is, de bellen vaak het linker atrium binnenkomen. Bellen die tijdens de test in het linker atrium verschijnen, bevestigen de aanwezigheid van een PFO.
De belangrijkste reden waarom doktoren zich zorgen maken over PFO's is de mogelijkheid dat bloedstolsels de linkerkant van het hart binnendringen, waar ze de hersencirculatie kunnen binnendringen en een embolische beroerte kunnen veroorzaken.
Gelukkig, hoewel PFO's vrij vaak voorkomen (komen voor bij tot 25% van de volwassenen), leiden ze slechts zelden tot een beroerte. Dus hoewel een positieve bubbelstudie de aanwezigheid van een PFO zou kunnen bevestigen, vertelt het de dokter niet veel. over de kans op een beroerte.
De meeste experts denken dat een betere manier om te beoordelen of een PFO waarschijnlijk een beroerte veroorzaakt, is door een transcraniële Doppler-studie uit te voeren in combinatie met een bellenstudie.
In een TCD-onderzoek worden echotechnieken gebruikt om bellen te visualiseren die door de bloedvaten van de hersenen reizen. De TCD-studie kan detecteren of de bellen die in een ader worden geïnjecteerd, daadwerkelijk in de hersencirculatie terechtkomen. Als dat het geval is, lijkt de kans groter dat de PFO het risico op een beroerte verhoogt en zal de arts eerder antistollingstherapie aanbevelen, of, als er al een beroerte heeft plaatsgevonden, mogelijk een chirurgische sluiting van de PFO.
.jpg)
