Een meningeoom is een abnormale groei van de weefsels die de hersenen omringen, genaamd meninges. Vaak hebben meningeomen alleen periodieke evaluatie nodig met een doktersonderzoek en neuroimaging-onderzoeken, omdat de tumoren de neiging hebben om erg langzaam te groeien. Soms kan de tumor echter tegen de hersenen of het ruggenmerg drukken. In dit geval is behandeling vereist.
Meningeomen kunnen worden behandeld met een operatie of bestraling. De beste manier van handelen hangt af van de grootte, de locatie, de groeisnelheid en het uiterlijk van de tumor onder de microscoop. Een passende behandeling hangt ook af van de algemene gezondheidstoestand van het individu.
Wetenschapsfotobibliotheek - SCIEPRO / Getty ImagesActieve bewaking
Actief toezicht, ook wel "waakzaam wachten" genoemd, is een veel voorkomende eerste benadering van meningeomen. Dit geldt met name als het meningeoom incidenteel wordt gevonden tijdens de opwerking voor een niet-gerelateerd probleem. Een meningeoom kan bijvoorbeeld worden opgemerkt wanneer iemand een CT-scan van het hoofd krijgt na een fietsongeval, hoewel ze voorafgaand aan de scan nooit enig teken van de tumor hebben opgemerkt. Deze benadering komt ook veel voor bij mensen die de meeste kans hebben op bijwerkingen van behandelingen.
Meestal wordt een CT- of MRI-scan 3 tot 6 maanden na de eerste scan herhaald. Ze kunnen de eerste jaren in eerste instantie eenmaal per jaar worden gedaan, ervan uitgaande dat er geen nieuwe symptomen zijn en dat het meningeoom niet significant verandert. Op dit punt kan behandeling worden aanbevolen.
Brain Tumor Doctor Discussiegids
Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Stuur naar uzelf of een geliefde.
AanmeldenDeze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.
Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.
Chirurgische resectie
Chirurgische verwijdering van het meningeoom heeft in de meeste gevallen van meningeoom de voorkeur. Hoewel het doel is om de hele tumor te verwijderen, is dit misschien niet mogelijk, afhankelijk van de locatie en grootte van de tumor. Als de tumor zich bijvoorbeeld te dicht bij kritieke hersengebieden of bloedvaten bevindt, kan het gevaar van verwijdering opwegen tegen de voorzienbare voordelen. Een volledige resectie wordt bijvoorbeeld meestal geprobeerd als de tumor zich aan de bovenkant van de hersenen of de reukgroef bevindt. Gedeeltelijke resectie kan geschikter zijn voor moeilijk bereikbare gebieden zoals het clivus.
Neurochirurgie heeft risico's. Zwelling kan bijvoorbeeld optreden bij een ophoping van vocht in hersenweefsel, genaamd hersenoedeem. Een dergelijke zwelling kan neurologische problemen veroorzaken, zoals gevoelloosheid, zwakte of moeite met spreken of bewegen. Hersenoedeem kan worden verminderd door medicijnen zoals corticosteroïden en verdwijnt meestal binnen enkele weken vanzelf. Aanvallen kunnen soms ook optreden na een operatie; hoewel anticonvulsiva vaak worden gegeven om epileptische aanvallen te voorkomen, is dergelijk gebruik over het algemeen niet geïndiceerd en is er enige controverse.
Omdat het lichaam overmatig bloeden na een operatie wil voorkomen, kunnen bloedstolsels zich gemakkelijker vormen, ook op plaatsen waar het bloed vrij moet stromen. Om deze reden worden vaak behandelingen gebruikt om bloedstolsels te voorkomen. Risico's voor een operatie zijn ook afhankelijk van de omvang en locatie van de tumor. Als de tumor zich bijvoorbeeld aan de schedelbasis bevindt, kunnen hersenzenuwen in het gebied tijdens de operatie gevaar lopen.
Bestralingstherapie
Stralingstherapie omvat meestal het richten van hoogenergetische röntgenstralen op de tumor. Het doel is om de blootstelling aan straling naar de rest van de hersenen te minimaliseren. Bestraling wordt meestal aanbevolen voor niet-chirurgische en agressieve tumoren, en hoewel er geen gerandomiseerde onderzoeken naar de praktijk zijn, wordt bestraling meestal aanbevolen na een operatie bij agressieve tumoren.
Stralingstherapie kan op verschillende manieren worden afgegeven. Eén methode, gefractioneerde bestralingstherapie, levert gedurende een langere periode meerdere kleine ziekten op. Deze methode is vooral nuttig bij meningeomen van de oogzenuwmantel, en mogelijk bij kleine meningeomen aan de basis van de schedel. Stereotactische radiochirurgie daarentegen levert een enkele hoge dosis straling op een zeer gelokaliseerd gebied van de hersenen. Deze methode wordt het best gebruikt bij kleine tumoren op geselecteerde plaatsen waar chirurgische excisie te moeilijk is.
Bijwerkingen van bestralingstherapie zijn meestal niet ernstig. Haarverlies treedt meestal op bij gefractioneerde bestralingsbehandeling. Hoewel het verlies permanent kan zijn, begint het haar meestal binnen drie maanden na de behandeling te groeien. Milde vermoeidheid, hoofdpijn of misselijkheid kunnen ook voorkomen.
Tumoren van WHO-graad II en III worden meestal behandeld met een combinatie van chirurgie en bestraling. Ondanks alle inspanningen komen meningeomen soms terug, meestal naast een stralingsveld. Meningioom kan zich ook verspreiden in het ruggenmergvocht tot aan het ruggenmerg ("druppelmetastasen"). Beslissingen over de behandeling kunnen het beste worden genomen in samenwerking met een neurochirurg en een neuro-oncoloog, met beslissingen over dosering en methoden voor het toedienen van straling, begeleid door een radiotherapeut.
