Wat is een neuroloog?

Een neuroloog is een arts met een gespecialiseerde opleiding in het diagnosticeren en behandelen van ziekten van de hersenen, het ruggenmerg, perifere zenuwen en spieren. Meestal verwijst een huisarts patiënten door naar een neuroloog als ze symptomen hebben die wijzen op een neurologische aandoening.

Neurologen zijn geen chirurgen. Degenen die een operatie uitvoeren, worden neurochirurgen genoemd en ondergaan een chirurgische, in plaats van interne geneeskunde, residentie.

Neurologen krijgen uitgebreide opleiding en training, waaronder vier jaar niet-gegradueerde studies, vier jaar medische opleiding, vier jaar residentie en nog één tot twee jaar in een neurologiebeurs. Alles bij elkaar zijn er ongeveer 16.000 praktiserende neurologen in de Verenigde Staten. Staten.

Concentratie

Een neuroloog behandelt vaak patiënten met deze medische aandoeningen:

Beroerte

U kunt een neuroloog bezoeken als u moeilijk te beheersen risicofactoren voor een beroerte heeft, binnen een paar uur na een beroerte in het ziekenhuis wordt gezien, een onverklaarbare beroerte heeft, terugkerende beroertes heeft of ongebruikelijke gevolgen heeft van een beroerte.

Neurologisch trauma

Traumatisch hersenletsel treedt op wanneer een plotselinge, externe, fysieke aanval de hersenen beschadigt.

Tumoren van het zenuwstelsel

Dit omvat meer dan 150 verschillende soorten hersentumoren en tumoren van het centrale zenuwstelsel, variërend van goedaardig tot kwaadaardig.

Infecties van het zenuwstelsel

Deze omvatten meningitis, ontsteking van de vloeistof rond de hersenen en het ruggenmerg, en encefalitis, ontsteking van de hersenen.

Auto-immuunziekten

Mensen met auto-immuunziekten die het zenuwstelsel aantasten, zoals multiple sclerose, kunnen met een neuroloog werken.

Epileptische aanvallen en convulsies

Abnormale elektrische activiteit in de hersenen kan epileptische aanvallen veroorzaken. Epilepsie is een aandoening waarbij een persoon herhaalde aanvallen heeft. Diagnose en behandeling van deze aandoeningen vereisen vaak overleg met een neuroloog.

Bewegingsstoornissen

Deze omvatten aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson, evenals bewegingsproblemen, waaronder onhandigheid, tremor, stijfheid, onbedoelde bewegingen of moeilijk lopen.

Neuromusculaire aandoeningen

Aandoeningen zoals de ziekte van Lou Gehrig (ook bekend als amyotrofische laterale sclerose of ALS) tasten de zenuwen aan die uw vrijwillige spieren aansturen.

Hoofdpijn

De twee meest voorkomende soorten hoofdpijn in de neurologische praktijk zijn migraine en spanningshoofdpijn.

Dementie

Dementie is een overkoepelende term voor verschillende soorten cognitieve stoornissen, waaronder de ziekte van Alzheimer.

Slaapproblemen

Narcolepsie is een soort neurologische aandoening.

Perifere neuropathie

Perifere neuropathie verwijst naar de vele aandoeningen die schade aan het perifere zenuwstelsel met zich meebrengen, het uitgebreide communicatienetwerk dat signalen verzendt tussen het centrale zenuwstelsel (de hersenen en het ruggenmerg) en alle andere delen van het lichaam.

Procedurele expertise

Neurologen zijn opgeleid en bevoegd om de volgende procedures uit te voeren:

• Lumbaalpuncties (ook wel spinale tikken genoemd), een procedure waarbij een kleine hoeveelheid hersenvocht, de beschermende vloeistof die uw hersenen en ruggenmerg omgeeft, uit uw wervelkanaal wordt verwijderd zodat het kan worden bestudeerd.

• Elektromyografie (EMG), een test die de gezondheid van de spieren en zenuwen controleert die de spieren aansturen.

• Tensilon-test, een diagnostische test die wordt gebruikt om myasthenia gravis te evalueren, een neuromusculaire aandoening die wordt gekenmerkt door spierzwakte.

• Elektro-encefalogram (EEG), een niet-invasieve test die afwijkingen in uw hersengolven of in de elektrische activiteit van uw hersenen detecteert.

• Slaaponderzoek (polysomnogram), een niet-invasief, nachtelijk onderzoek waarmee artsen u kunnen volgen terwijl u slaapt om te zien wat er in uw hersenen en lichaam gebeurt.

• Botulinumtoxine-injecties, die therapeutisch worden gebruikt om de spierstijfheid en spasticiteit te beheersen die kunnen optreden als gevolg van een aantal neurologische aandoeningen.

Subspecialiteiten

Veel neurologen kiezen ervoor om alleen bepaalde populaties patiënten of specifieke aandoeningen te behandelen. Enkele voorbeelden zijn:

Kinderneurologie

Een kinderneuroloog of kinderneuroloog diagnosticeert, behandelt en beheert de problemen van kinderen met hun zenuwstelsel.

Hospice en palliatieve geneeskunde

Palliatieve geneeskunde is een specialiteit die tot doel heeft het lijden te herkennen, voorkomen en verlichten van patiënten met ernstige - vaak eindstadium - neurologische aandoeningen, zoals de ziekte van Parkinson, dementie, amyotrofische laterale sclerose en hersentumoren.

Neurologische handicaps

Deze specialisten richten zich op een groep stoornissen die beginnen in de kindertijd, drie of meer gebieden van de levensfunctie aantasten, en omvatten stoornissen van taal, beweging, de speciale zintuigen en cognitie.

Neuromusculaire geneeskunde

Specialisten op dit gebied zorgen voor patiënten met ziekten die van invloed zijn op:

• Het perifere zenuwstelsel, dat is samengesteld uit zenuwen die zich buiten de hersenen en het ruggenmerg bevinden

• De neuromusculaire verbinding, die zenuwen met spieren verbindt om signalen voor spierbeweging over te brengen. Myasthenia gravis, een chronische, goed behandelbare ziekte, is de meest voorkomende van dit type neuromusculaire aandoening.

• Spieren. Spieraandoeningen worden vaak geclassificeerd als spierdystrofie of myopathie.

Pijnmedicatie

Deze specialisten behandelen chronische pijn door een groot aantal aandoeningen, waaronder hoofdpijn, lage rugpijn, kankerpijn, artritispijn, neurogene pijn (pijn als gevolg van schade aan de perifere zenuwen of het centrale zenuwstelsel) en psychogene pijn (pijn die niet te wijten is aan verleden tijd). ziekte of letsel of enig zichtbaar teken van schade binnen of buiten het zenuwstelsel).

Slaapgeneeskunde

Slaapproblemen kunnen worden veroorzaakt door schade aan een deel van de hersenen die optreedt bij hersenletsel of beroerte, of andere aan het centrale zenuwstelsel gerelateerde ziekten, zoals de ziekte van Parkinson. Deze specialisten zijn goed thuis in slaapgeneeskunde.

Vasculaire neurologie

Deze specialisten evalueren, behandelen en bestuderen ziekten die de structuur en functie van de bloedvaten die de hersenen voeden, beïnvloeden. Ze zorgen vaak voor patiënten die lijden aan aandoeningen zoals een beroerte, vandaar de reden dat ze ook 'beroertedokters' worden genoemd.

Alle neurologen hebben veel ervaring met het omgaan met beroertes. Vasculaire neurologie vereist aanvullende subspecialistische training die één tot drie jaar kan duren en is gericht op de nieuwste technieken in de zorg voor een beroerte, inclusief interventionele behandelingen.

Autonome stoornissen

Deze specialisten richten zich op de problemen die verband houden met uw autonome zenuwstelsel, dat de functie van de interne organen van het lichaam reguleert, zoals hartslag, bloeddruk, spijsvertering en lichaamstemperatuur.

Training en certificering

Na het voltooien van de medische school en het behalen van een M.D. (doctor in de geneeskunde) of D.O. (doctor in de osteopathie), voltooien neurologen een eenjarige stage in interne geneeskunde of geneeskunde / chirurgie. Daarna voltooien neurologen ten minste drie jaar specialistische opleiding in een geaccrediteerd residentieprogramma voor neurologie, waarin ze de ins en outs van neurologische geneeskunde.

Na het voltooien van een residentieopleiding, komen neurologen in aanmerking voor een bestuurscertificering van medische organisaties, zoals de American Board of Psychiatry and Neurology (ABPN). Toekomstige kandidaten kunnen gecertificeerd worden als neuroloog of kinderneuroloog na het voltooien van een certificeringsexamen. Na certificering nemen neurologen deel aan het ABPN 10-jarige certificeringsonderhoudsprogramma om ervoor te zorgen dat ze voortdurend leren en verbeteren in hun loopbaan.

Afspraak tips

Als u een symptoom heeft dat op een neurologisch probleem lijkt te duiden, kunt u in de verleiding komen om rechtstreeks naar een neuroloog te gaan in plaats van naar een huisarts. Soms kan het zelfs voor medische professionals moeilijk zijn om te bepalen of een neuroloog of een andere arts het beste voor u is. Het hebben van een huisarts helpt ervoor te zorgen dat iemand verantwoordelijk is voor het coördineren van uw medische zorg. Dit kan voorkomen dat informatie verloren gaat en tests onnodig worden herhaald. Gecoördineerde medische zorg vermindert ook de kans op geneesmiddelinteracties of overdoses.

Dat gezegd hebbende, als u al een gediagnosticeerde neurologische aandoening heeft, niet tevreden bent met de zorg die uw huisarts biedt, of gewoon een andere mening wilt, dan is het redelijk om naar een neuroloog te gaan.

Om het meeste uit een neurologische afspraak te halen, moet u vroeg arriveren en eventuele tests, rapporten of beeldvormende onderzoeken meenemen die relevant zijn voor uw aandoening. U kunt uw huisarts ook vragen om deze voorafgaand aan uw afspraak elektronisch door te sturen.

Het helpt ook om alle medicijnen die u gebruikt op te schrijven, zowel farmaceutische als vrij verkrijgbare medicijnen, en om alle informatie op te nemen die kan helpen bij de diagnose (inclusief eerdere ziekenhuisopnames of een familiegeschiedenis van neurologische aandoeningen). Op deze manier kunt u de feiten op een rijtje krijgen en voorkomen dat u dingen vergeet.