Het is mogelijk dat er niets frustrerender of verontrustender is voor een patiënt of haar arts dan een reeks symptomen - en geen naam voor wat die symptomen betekenen. Geen naam, geen label voor die reeks symptomen, betekent dat de patiënt niet gediagnosticeerd is.
Heldenafbeeldingen / Getty-afbeeldingen"Niet diagnosticeren" is de terminologie die door artsen (en advocaten) wordt gebruikt om aan te geven dat een patiënt een reeks symptomen heeft die niet gediagnosticeerd zijn. Het wordt beschouwd als een van de vormen van verkeerde diagnose of gemiste diagnose. Wanneer het niet kunnen diagnosticeren tot schade voor de patiënt leidt, zijn er juridische consequenties. Wanneer de mislukking uiteindelijk leidt tot een diagnose die op tijd is om de gediagnosticeerde ziekte of verwonding te behandelen, wordt dit slechts als een "vertraagde diagnose" beschouwd.
Waarom kan er geen diagnose worden gesteld?
De medische wetenschap mag dan zeer geavanceerd zijn, maar dat betekent niet dat ze altijd exact of perfect is. Door deze situaties kan er een gebrek aan diagnose zijn:
- De symptomen zelf kunnen moeilijk te identificeren zijn. Af en toe hoofdpijn kan gewoon hoofdpijn zijn, of het kan een symptoom zijn van een groter probleem.
- Het lichaamssysteem dat de symptomen veroorzaakt, is mogelijk niet duidelijk en de patiënt kan merken dat ze de verkeerde specialist zien, waardoor de diagnose vertraging oploopt.
- De patiënt kan meer dan één medisch probleem hebben, waardoor het diagnoseproces verwarrend is.
- Er kunnen conflicten zijn tussen de medicijnen of supplementen die de patiënt al gebruikt, wat kan leiden tot symptomen die door die conflicten worden veroorzaakt.
- Er zijn veel diagnoses waarvoor geen definitieve tests zijn gebruikt om ze vast te stellen, of die pas echt kunnen worden gediagnosticeerd als een patiënt is overleden (bij autopsie). In deze gevallen moeten artsen combinaties van symptomen gebruiken, vaak vage symptomen, die kunnen leiden tot een gebrek aan diagnose.
- Het echte medische probleem kan hoogst ongebruikelijk zijn of niet passend bij de leeftijd van de patiënt. De arts zal een diagnose die zeer zeldzaam is, of zeer zeldzaam voor die leeftijd van de patiënt, misschien niet overwegen. Longkanker bij een jongere persoon zou bijvoorbeeld hoogst ongebruikelijk zijn.
- Er zijn duizenden zeldzame ziekten die zo zeldzaam zijn dat maar weinig medische professionals er veel over weten.
- De patiënt is mogelijk niet helemaal eerlijk over de symptomen. Een patiënt die beweert geen alcohol te drinken maar pijn heeft in de regio van zijn lever, krijgt mogelijk niet onmiddellijk de diagnose levercirrose.
- Er is mogelijk geen naam die een specifieke diagnose aangeeft. De medische wetenschap heeft misschien nog geen benoemde diagnose vastgesteld.
Hoe vaak worden patiënten niet gediagnosticeerd?
Statistieken over de frequentie van gemiste diagnoses variëren afhankelijk van de symptomen of de uiteindelijke diagnose. Voorbeelden zijn:
- Glaucoom: naar schatting zijn 1,5 miljoen patiënten in de VS niet gediagnosticeerd
- Slaapapneu: naar schatting zijn 23,5 miljoen patiënten in de VS niet gediagnosticeerd
- Eierstokkanker: omdat vrouwen vele maanden zonder symptomen kunnen gaan, en omdat men gewoonlijk denkt dat deze symptomen meer op gastro-intestinale problemen lijken, is het niet ongebruikelijk dat deze diagnoses over het hoofd worden gezien.
Dit zijn slechts voorbeelden. Een gemiste diagnose kan bij bijna elke ziekte of aandoening voorkomen.
Resultaten als gevolg van een gebrek aan diagnose
Dingen die kunnen gebeuren als uw arts geen duidelijke diagnose kan stellen, zijn onder meer:
- Uw arts kan uw ziekte verwerpen en u vertellen dat het "allemaal in uw hoofd" zit. Tenzij je weet dat je hypochonder bent (dus het "alles in je hoofd" zou juist kunnen zijn), dan wil je van dokter veranderen om er een te vinden die respectvol met je zal samenwerken.
- Uw arts kan een etiket voor uw ziekte verzinnen; een naam die niet echt een geaccepteerde naam is voor een diagnose. Professionals noemen dit "nep" of "prullenbak" -diagnose. Ze lijken te zijn verzonnen om de patiënt een etiket te geven.
- U kunt gewoon zieker blijven worden of zich slechter voelen. Uiteindelijk kunnen uw symptomen voldoende uitgesproken worden, zodat uw probleem kan worden gediagnosticeerd.
- U kunt worden behandeld voor de symptomen die enige verlichting zullen bieden. Het kan echter zijn dat u door het verlichten van de symptomen mogelijk de aspecten van uw medische probleem behandelt die kunnen helpen bij de diagnose.
Ongeacht het uiteindelijke resultaat, het ontbreken van een label is op zijn minst frustrerend en verontrustend, en in het ergste geval beangstigend. Patiënten kunnen maanden of jaren zonder het label dat ze nodig hebben, en dat kan leiden tot een gebrek aan behandeling. Ze kunnen tijdens het proces verder verzwakt raken. De betrokken beoefenaars zullen ook gefrustreerd zijn.
Voor patiënten bij wie de diagnose niet is gesteld, is het belangrijk om te onthouden dat de arts wil dat u ook een duidelijke diagnose krijgt, omdat dat de beste manier is om de juiste behandeling te bepalen.
Soms kan het net zo handig zijn om te weten wat u niet heeft, wat uw arts vaker zal kunnen vaststellen dan om precies te weten wat er met u aan de hand is.
Als u te lang niet gediagnosticeerd bent en gefrustreerd bent omdat uw arts niet in staat is geweest om een specifieke diagnose voor u te bevestigen, wilt u misschien de tactieken bekijken om uw niet-gediagnosticeerde ziekte of aandoening op te lossen.
